Imperial Series I: Kreig Gallego |The Mad Hatter|

Chapter Twenty-Six: Surviving

NAGISING na naman si Rei sa isang panibagong bangungot, at alam niyang matutulog na lang din siya ay patuloy pa rin siyang susundan ng bangungot na 'to. Minsan hindi na rin niya maintindihan ang sarili kung bakit patuloy pa rin siyang lumalaban kahit na ba pakiramdam niya ay wala rin naming katapusan ang lahat.

Nagigising lang siya para siguraduhin na mabubuhay pa rin siya kinabukasan.

Halos makalimutan na niya ang magsalita dahil wala siyang ibang ginawa kung hindi ang patuloy na lumaban sa bawat araw na hindi na niya maalala kung kailan ng aba huling beses niyang nakita.

"Hey, Mad Hatter," napalingon siya sa nagsalita.

Sa pagkakaalala niya ay ito ang palaging kasama ng isa sa pinakamagaling na manlalaro sa loob ng arena, no one knows his name and the only alias that everyone called him was 'Beast'. Minsan na niyang napaunod itong lumabas, and he can literally tore up anyone with just his bare hands.

Kaya naman hindi na nakakapagtaka kung bakit ilag ang karamihan dito, maliban na lang sa lalaking tumawag sa kanya at sa kanya.

The man he one saw in the jail was none other than the greatest fighter in the arena. Literal na kailangang ikadena ito dahil iilang beses na itong pumatay ng mga gwardiya kapag uminit ang ulo nito.

But for him, kung wala kang ginagawa to provoke a beast it will just calmly looked at you. But once h saw fear in your eyes, he will gobble you in seconds.

Pero hindi lang ito ang dapat na katakutan sa lugar na 'to. Because everyone in this place are murderers, psychopaths, and criminals.

Walang malinis, maliban na lang siguro sa kanya na isang simpleng estudyante lang. No wonder beast told him that he didn't belong here, kung paano nito nalaman na naiiba siya hindi niya alam.

But the 'Beast' isn't hostile with him ang that is the fact, iyon rin siguro ang rason kung bakit palagi na lang siyang tinatawag ni Zeus, everyone here doesn't give their real name. Kahit na rin siya siguro kapag tumagal pa siya sa lugar na 'to ay baka hindi na rin niya magawang maalala pa ang sarili niyang pangalan.

This place is like a caged jungle, its survival of the fittest. You can't even eat in peace kung mahina ka. Someone will always make trouble for you, lalo na noong mga unang araw niya sa lugar na 'to na halos hindi siya makakain ng maayos dahil ilang beses na lang basta may naghamon sa kanya ng away.

Hindi rin naman 'yon pinipigilan ng mga gwardiya na nakabantay sa kanila, maliban na lang siguro kung may gagamit ng kahit na anong matalas na bagay o kapag may nagdugo na ang isa sa mga nag-aaway.

He hated everything about this hell hole, pero alam niyang sa kasalukuyan ay wala naman siyang magagawa.

So, he temporary forget everything about himself in this place, he forgets who he was or who he wants to be. Dahil kung hindi niya gagawin 'yon, may malaking posibilidad na mas mauna siyang mamatay bago siya makalabas sa lugar na 'to.

The reason why two years suddenly passed by, at sa hindi niya malamang dahilan Beast seems to be looking out for him. Hindi niya talaga maintindihan kung bakit nito 'yon ginagawa sa kanya, but the later doesn't even talk to him, and if he talks napaka limited ang ng mga sinasabi nitong salita sa kanya.

Napatingin siya kay Zeus, bago niya dinura ang may laway na dugo sa sahig. He looks at the man, before nodding slightly bago niya tinungo ang barracks, a lace where they are living with another fighters, nasa loob na rin 'non ang hilera ng paliguan at lababo.

Ang mga fighter sa arena ang siyang nagdadala ng pera sa grupo na nasa likod ng underground arena.

But this place for the right term is a cementery, dahil hindi alam ng kahit na sino kung sino ng aba ang hindi makakabalik sa lugar pagkatapos ng laban. They can sleep like it's the last day of their lives.