Imperial Series I: Kreig Gallego |The Mad Hatter|

Chapter Thirty-Seven |Reunion|

"BAKIT kanina pa malayo ang iniisip mo?' napapitlag si Aisha nang marinig niya ang boses ni Graciana. Kasalukuyan silang nasa lanai habang nakaupo sa bakuran habang pinagmamasdan nila ang mahinahong dagat at naririnig ang mga alon.

"Wala naman, 'Nay. Nanibago lang siguro ako kasi wala akong ginagawa," sagot niya dito.

"Sha-sha, wala namang problema sa'kin kung sasabihin moa ng totoo," sagot nito sa knaya habang may mabini iotng ngiti sa labi.

Napoakagat ako ng labi, hidni ko alam kung paano ko ng aba ipapaliwanag dito ang lahat ng mga nangyari. Alam niyang kahit na anong oras ay panigurado siyang malapit nang dumating si Kreig.

Ano bang una niyang dapat sabihin? Na buhay ang anak nito? Na naging asawa niya si Kerig? Na kung hindi dahil sa mga nangyari ay hindi siya makakahanap ng pagkakatoan na malaman ang katotohanan?

Isang bahagi ng isip niya ang natatakot kung ano ng ba ang magiging reaksyon nito kapag sinabi niya ang lahat.

Ang hindi lang siguro niya magawnag maatim nab aka kagaya ng anak nito patuloy lang ntiong iintindihin ang sitwasyon niya, dahil sa loob ng maraming taon, ipinaramdam nito sa kanya ang pagmamahal na dapat kay Kreig nito ibinigay.

Siya na naging dahilan kung bakit napahamak si Kreig, siya na naging dahilan kung bakit nagkalayo ang mag-ina. Siya rin ang dahilan kung bakit hindi agad nagkita ang dalawa dahil na rin pinalabas niyang patay na si Graciana, sa kagutstuhan niyang masigurado ang kaligtasan na 'yon.

Lahat nang gusto niyang sabihin at parang tinik sa lalamunan niya dahil hindi niya magawang masabi-sabi.

Naikuyom niya ang dalawang palad at kahit na siguro hindi niya tignan ang sarili sa salamin alam niyang makikita sa mukha niya ang pagpipigil ng sarili niyang mga luha, at ibulalas dito ang lahat nang mga nangyari.

"Sha, may problema ka ba?" nag-aalalang tanong nito.

"Wala po, pakiramdam ko nga lahat ng mga problema ko matatapos na," aniya sa kausap.

Nakakaramdam lang siguro siya ng lungkot, kasi alam niyang habang buhay niyang dadalhin sa konsensya niya ang lahat nang nangyari kay Kreig.

Hindi niya alam kung kailan ng aba niya magagawang mapatawad ang sarili niya sa lahat nang mga nangyari.

"Pero bakit malungkot ka, hindi ba dapat na masaya ka?"

Kimi lang siya na napangiti, hindi rin niya alam kung ano pa ng aba ang dapat niyang sabihin.

"Kaya ka rin ba nandito para kahit na papaano ay mawala ang mga isip-isip mo sa mga bagay-bagay?"

Hindi na naman niya ito masagot, dahil anon ga ba ang sasabihin niya?

"Parang ganon nan ga 'ho 'Nay."

"O siya sige, dito ka muna ha? Maghahanda lang ako ng mami-meryenda."

Tumango lang siya bilang pagsang-ayon bago siya nito iniwan na muna pansamantala.

Huminga isya ng malalim, alam niyang anumang oras ay darating na ang asawa niya, iyon nga lnag hidni niya alam kung anon ga ba ang magiging reakyon nito kapag nalaman na hanggan ngayon ay buhay pa rin pala ang sarili nitong ina.

HUMINTO ang sinasakyan ni Kreig sa harap ng isang 2 story villa. Pagkababa niya ay agad na sumalubong sa kanya ang iba't-ibang mga bulaklak sa may bakuran.

Halatang may mg nagmi-mentina ng lugar, kaya hindi maiwasawang itanong ni Kreig kung tama ng aba ang lugar na napuntahan niya. Pero alam niyang tama ang address na ibinigay sa kanya ni Aisha.

For some reason this place seems to be quite familiar to him, ganitong-ganito rin kasi ang naaslala niyang gusto ng kanyang Nanay na bahay, pinapangarap nila ito ng ganon.