CANDAN ÖTE

CANDAN ÖTE 22.BÖLÜM

CANDAN ÖTE 22.BÖLÜM

Gaziantep uçağına bindiğinde kalbi pır pır ediyordu Melek'in çok özlemişti Yusuf'u. En az Yusuf kadar zor gelmişti bu ayrılık Melek'e. Hollanda gözünde hiç olmadığı kadar yabancı olmuştu. Veysel'in Tahsi'ne haber vermesi Melek tarafından engellediği için geleceklerinden haberi yoktu.
Veysel bu konuda çok fazla sitem edince.

"Bir taksiye atlar gideriz!" dedi babasına.

Aslında planları bozulsun istemiyordu. Veysel taksiye binip gitme işine pek sıcak bakmıyordu.

"Varınca hallederiz arar söyleriz!" dedi.

Melek nasıl olsa inincede bir yol bulacağını bildiği için başıyla onayladı.

Hava alanına indiklerinde ne kadar özlediğini anlamıştı bu toprakları işte o an karar vermişti, Türkiye'ye yerleşecek burada yaşayacaktı.

Babası eline telefonu alıp Tahsin'i arayacakken Melek karnına ağrı girdiğini söyleyip kıvranmaya başladı. Kızının kıvrandığını gören Veysel telaşlanıp aramasını unuttu. Melek o arada bir taksi çağırdı, babası ile bindiler. Melek kıvranmayı kesti "geçti!" dedi.

"Böyle olur mu kızım! Habersiz! İnsanları zor durumda bırakacağız! Belki müsait değillerdir, en iyisi biz bugün bir otele gidelim yarın haber verir gideriz!"

"Helen yengemle konuştum ben baba, evdeler müsaitler sen merak etme!"

Yalan söylemişti Melek babasına, son anda bozsun istemiyordu bunca planı. Yusuf'un evinin önüne geldiklerinde heyecandan dizleri titriyordu Melek'in. Kalbi sanki yerinde değilde, ağzının içinde atıyormuş gibi hissediyordu. Titreyen elleriyle zile bastı.

Misafir beklemiyorlardı ne Tahsin nede Helen.

"Allah Allah bu kim ola ki bu saatte?"  dedi Tahsin.

Sonrada kalkıp kapıya doğru yürüdü. Helen'de camı aralayıp baktı. Yusuf çatıda oturuyordu. Kapıyı açınca "Sürpriz!" diye bağırdı Melek.

Tahsin çok şaşırmıştı Helen hemen arkaya koştu hızla çatıya doğru yöneldi merdivenleri nasıl çıktı oda bilmiyordu.

"Yusuf! Yusuf! Koş oğlum!"

Yusuf o telaşla ne olduğunu sormadan aşağı koştu. Babasına birşey oldu sanmıştı.