Necklaces

PART 29

تازه یه چیز دیگه هم فهمید اینکه جان
حیوون ها رو دوست داره
به شوکای می گفت همیشه دلش می خواسته یه حیوون رو بزرگ کنه
راستی چطوره براش تولد بگیریم؟!

از رو میز بلند شد و در حالی که در پاسخ به یوبین
گفت اووهوووم
با قدم های بی تعادل به سمت اتاق رفت و روی تخت نشست

موهای جان رو که چشمشهاشو پوشونده بود کنار زد
و با صدای ارومی لب زد:
باید چیکار کنم؟
چی کار کنم که کمتر اسیب ببینی؟
می ترسم جان می ترسم از دستت بدم

بدنشو جلو کشید و بوسه اروم و سبکی روی پیشونیش گذاشت

چند دقیقه ای محو صورت غرق در خواب جان موند

دلش می خواست جان بغلش کنه و ارومش کنه
و بهش بگه چیزی نیست و همه چیز درست میشه

دوباره قطرات اشک رو گونه هاش سر خوردند

از دست خودش عصبانی بود که چرا به راحتی گریش می گیره
اما نمی تونست جلوی ریزش اشکاشو بگیره

با احساس اینکه کسی کنارشه
لای چشمهاشو باز کرد

با وجود تاریکی اتاق هم می تونست ییبویی رو ببینه
که تو خودش جمع شده و برق اشک رو صورتش مشخصه

با نگرانی نیم خیز شد و پرسید:
چی شده؟چرا داری گریه می کنی؟

با صدایی که به خاطر گریه می لرزید و گرفته بود گفت:
میشه...میشه بغلم کنی جان؟

نمی دونست چی باعث شده
ییبو به این حال و روز بیوفته
اما این اولین باری بود که ییبو ازش چیزی می خواست
نبود؟

روی تخت نشست دستهاشو باز کرد و به ییبو گفت:
بیا اینجا

به آغوش جان پناه برد
و لباسش رو محکم تو دستش چنگ زد

دستهاشو به دور ییبو حلقه کرد و به ارومی نوازشش کرد

جان یاد وقتایی افتاد که به اغوش مادرش پناه می برد و مادرش بی هیچ حرفی انقدر نوازشش می کرد تا
خوابش می برد

انقدر نوازشش کرد تا اینکه ییبو اروم گرفت
فکر کرد ییبو خوابیده
خواست بلند بشه تا ییبو رو روی تخت بخوابونه
اما ییبو دستشو گرفت و گفت:
ببخشید بیدارت کردم
بخواب سر جات میرم
بیرون

با شیطنت گفت:
یه امشبو اجازه می دم تو روی تختم  بخوابی

چشماش به تاریکی عادت کرده بود و می تونست
لبخند دلنشین و زیبای جان رو تا حدی ببینه

با خودش گفت شاید اشکال نداشته باشه یه امشب منم خواسته قلبیمو به زبون بیارم

با تردید پرسید:میشه کنارم بخوابی؟

با تعجب لب زد:چی؟

ی:فقط یه امشبو،نمی خوام تنها باشم

وقتی جان جوابشو نداد از گفتن خواسته اش پشیمون شد
بلند شد تا بره که جان دستشو گرفت و جوری کشیدش
که افتاد رو تخت