Het Corday Complot

Inleiding

Vrijheid, gelijkheid en broederschap. In het eerste opzicht lijken dit geweldige idealen om na te streven. Drie woorden die synoniem staan voor gelijke rechten en kansen voor iedereen in een samenleving met dringende behoefte daaraan.
Hoewel deze gedachte naar mijn mening erg idyllisch klinkt, hebben er wel degelijk mensen bestaan die bereid waren om hun leven te geven in naam van deze drie idealen. Mensen die vonden dat zulke idealen zwaarder wogen dan hun eigen leven.
Zou het mogelijk zijn om mensen zodanig te indoctrineren dat zij hun leven zouden geven voor een in wat hun ogen een hoger doel is? Ja, dat is zeker mogelijk, maar geen prettige gedachte als je het mij vraagt.
Een voorbeeld van indoctrinatie zijn de Spartanen. Jongens werden daar met harde hand opgevoed zodat zij al op jonge leeftijd gewend zouden raken aan een hard bestaan in het leger.
Maar ook gladiatoren hadden een maatschappelijke functie. Honderdduizenden mensen en dieren zijn vermoord in de arena om het volk vermaak te bieden. Puur eigenbelang van de keizers, omdat ze zich niet konden veroorloven dat ze het volk tegen zich zouden krijgen.
Een wat recenter voorbeeld is de Tweede Wereldoorlog. Toen der tijd is het de nazis gelukt om met behulp van extreem nationalisme en propaganda hun ideologie zodanig te verspreiden dat men zich hiernaar ging gedragen. Mannen gingen bij het leger en degenen met ambitie konden het zelfs tot de SS schoppen.

Het is best een rare gedachte dat mensen hier zo vatbaar voor waren. In de huidige maatschappij kan het soms lastig zijn om hiervoor begrip op te brengen, omdat niet veel mensen zich voor kunnen stellen hoe de Duitse bevolking het in hun hoofd heeft kunnen halen om te stemmen op de NSDAP. Of dat Romeinen wild werden bij de gedachte aan gladiatoren gevechten.
Ook tijdens de Franse revolutie werd veelvoudig gebruik gemaakt van propaganda om de bevolking aan de kant van de revolutionairen te krijgen.
Het is in de jaren '60 door middel van een sociaal experiment aangetoond dat het mogelijk zou moeten zijn om een klas volledig te indoctrineren tot een fascistische bestuursvorm. Naar aanleiding van dit sociaal experiment is een film gemaakt. Die Welle uit 2009. Misschien kennen jullie die wel.

Is jullie iets opgevallen aan de voorbeelden die ik zojuist heb genoemd? Hebben jullie misschien overeenkomsten tussen de Spartanen, gladiatoren en de Nazi's gevonden?

Die zijn er zeker. In beide gevallen spelen mannen een centrale rol. Door de geschiedenis heen hebben mannen het op het gebied van politiek het hoogste woord gehad. Vrouwen speelden hierbij geen enkele rol.

Een andere opvallende overeenkomst is dat het in beide gevallen gaat om historische gebeurtenissen die zijn georganiseerd op grote schaal en met behulp van meerdere mensen.
Nu hebben we de overeenkomsten.
Maar wat als je de rollen omdraaid? Wat als een vrouw zich ten tijde van de Franse revolutie zou bemoeien met politiek? Wat als zij dacht dat ze in haar eentje de maatschappij zou kunnen verbeteren als dit wellicht ten koste zou kunnen gaan van haar eigen leven kan gaan? Deze vrouw heeft zeker bestaan.
Haar naam is Marie-Anne Charlotte de Corday d'Armont.