Het Corday Complot

H1: Judith en Holofernes

Hoewel de meeste vrouwen van mijn leeftijd lezen beschouwden als een nutteloze en tijdrovende bezigheid waar veel concentratie voor nodig was, hielp lezen mij om te ontsnappen aan de sleur van mijn dagelijkse leven. Voor een moment deed het me vergeten wie ik was, waar ik woonde, hoe laat het was en zelfs in welke tijd ik leefde. Ik was in staat om een glimp op te vangen van oude beschavingen, legendarische helden en landen die ik nooit had bezocht - en waarschijnlijk nooit zou bezoeken. Al deze verhalen hielden me op de been, ze gaven mij de gelegenheid om te ontsnappen aan mijn nutteloze leven en deden mij realiseren dat de wereld stukken groter was dan Caen en omstreken. Normaal gesproken ging ik volledig op in het verhaal, waardoor ik sterk de neiging had om de tijd te vergeten, maar vanavond mocht dat niet gebeuren. Het was namelijk bijna tijd om te gaan. Ik mocht deze vergadering niet missen.
Het kaarslicht flakkerde onregelmatig op de pagina's van mijn boek, vanwege de tocht die vanaf vele kanten door kieren en spleten het huis binnen wist te dringen.
Gejaagd wierp ik een blik op de klok om te zien hoe lang ik nog had. Even was ik bang dat ik de tijd was vergeten, omdat ik daar vaak de neiging toe had wanneer ik diep in gedachten verzonken een boek aan het lezen was.
Vroeger vonden bijeenkomsten overdag plaats, maar sinds de komst van politieke vluchtelingen uit Parijs door de val van de Girondijnse factie vonden deze voortaan 's nachts plaats. Het waren onzekere tijden, dus men kon beter het zekere voor het onzekere nemen. Daarnaast werden inwoners van Caen en omstreken hiermee tevens op de proef gesteld, want alleen zij die het ervoor over hadden om op dit erbarmelijke tijdstip op te komen dagen, konden zichzelf een volwaardige Girondijnse volgeling noemen. In tegenstelling tot de Jakobijnen waren wij Girondijnen stukken gematigder.
Girondijnen richtten zich op de groei en herstel van de economie door het verspreiden van de revolutie naar het buitenland en het belang van handel en nijverheid voor de economie duidelijk benadrukken.
Terwijl Jakobijnen streefden naar een bepaalde mate van radicalisering. Terreur, noemden wij het. Vijanden uit de weg ruimen door ze zo spoedig mogelijk te laten executeren met behulp van een duivels apparaat dat de guillotine werd genoemd, om zodanig tot een vreedzame democratie te komen. Alhoewel ik mijn twijfels had bij vreedzaam, want op dit moment was Parijs niets meer dan een dictatuur onder leiding van de Jakobijnse leiders: Robespiere, Danton en Marat.

Diep in gedachten verzonken gleden mijn ogen over de regels. Het zachte geknetter van het haardvuur was het enige geluid waar ik me af en toe bewust van werd buiten het zachte onsamenhangende getik van de regensruppels tegen het dak. Bovendien verspreidde het haardvuur een behaaglijke warmte door het koude vertrek waardoor ik sterk de drang voelde om nog wat dichter bij het vuur te gaan zitten. Dat deed ik echter niet, want mijn blik weigerde zich los te maken van het boek.

Hoewel ik het verhaal van Judith en Holofernes al zeker tien keer had gelezen lukte het me niet om het aan de kant leggen. De heldhaftige wijze waarop Judith had gehandeld om haar stad uit handen van de Babyloniërs te houden vervulde me met ontzag. Nadat ze Holofernes, de generaal van de Babylonische koning Nebukadnezar, had verleid onder het genot van enkele kruiken wijn, stal ze zijn zwaard en hakte zijn hoofd af op het moment dat hij te ver heen was om te beseffen wat er gebeurde. Vervolgens vluchtte Judith met het hoofd van Holofernes terug naar haar eigen stad, waar ze als heldin werd onthaald door de bevolking.
Een diepe zucht verliet mijn lippen, terwijl ik me realiseerde hoe onbeduidend mijn eigen leven wel niet was vergeleken met dat van Judith. Sterker nog, ik was ervan overtuigd dat mijn leven geen enkel doel zou hebben.

Ik was al vierentwintig, ik had geen baan en ik kreeg rillingen bij de gedachte aan een huwelijk, dus dat zou er ook niet in zitten. Bovendien was ik een vrouw. Welke rechten bleven er nog over? Mijn vader zette behoorlijk wat druk achter een huwelijk, en gezien het feit dat ik in mijn zusje vrouwen waren, zouden we geen cent erven wanneer mijn vader zou overlijden. Wat wellicht al wel snel zou kunnen zijn gezien de ongezonde hoest die al enkele maanden als een storm door zijn luchtwegen woedde .
Gefrustreerd sloeg ik het boek met een klap dicht, terwijl ik eigenlijk nog midden in een regel zat. Ik kende het verhaal ondertussen toch ongeveer uit mijn hoofd en veel zin om te lezen had ik niet meer. Bovendien was het toch al bijna tijd om te gaan.