Maybe This Time

14

********
    
  
 
Its been 1 week since nakalabas ng ospital si sara, she stayed at Win's house  ayaw kasi ng parents ni win na magpa isa muna si sara..

They took care of her specially when she's in the hospital, hindi pa rin nila alam kung ano ang tunay na dahilan ni sara kung bakit nya yun nagawa ayaw din nilang pilitin ito..

Halos dalawang linggong hindi pumasok si sara dahil sa nangyari, hindi rin muna binigay ang telepono nito para makaiwas sa stress..

Bong has no idea about what happened to her win didn't tell either nor karla..

Laging bumibisita si karla sa bahay nila win para subukang kausapin ang kaibigan pero ayaw talagang mag salita nito..

Ngayon nga ay binisita ulit ni karla ang kaibigan, sabay silang umakyat ni win para dalhan ng pagkain si sara sa kwarto nya..

Nagtatawanan pa ang dalawa habang paakyat ng hagdan, pagdating nila sa kwarto ni sara ay agad nila itong binuksan..

Sakto lang ang pagdating nila dahil may binabalak na naman si sara na saktan ang sarili nya..

"Saraaa! My God!"  tarantang sigaw ni karla at nilapitan ito

Kinuha naman agad ni win ang cutter na gagamitin sana ni sara para saktan ang sarili, agad ni niyakap ni karla ang kaibigan kasabay ang pagtulo ng kanyang mga luha..

"are you out of your mind sara!  Bakit mo ba gustongu saktan ang sarili mo?" pasigaw na sabi ni karla at hinawakan ang magkabilang balikat nito sabay alog

"bakit ba!!! Gusto ko ng mamatay total wala namang nagmamahal sakin!! 

Kahit magulang ko gusto nakong mamatay kaya pabayaan nyo na ako!!"   galit na sumbat ni sara saka umiyak

"who told you that nobody loves you?  So ano ako dito ulap lang?!  You know how much i care and love you sara..

Ano ba kasing nangyari ha? Sabihin mo kasi samin!!" umiiyak na tanong ni karla habang si win naman ay pinagmamasdan lang ang dalawa

"my mom is sick.. At.. At ako ang sinisisi ni papa dahil sa pag aalala daw ng mama ko sakin ay di na raw ito kumakain..

And he told me that i rather die than coming back to them in davao.. Pwede na daw akong umuwi kapag malamig na bangkay na ako.."  hagulgol ni sara

" baliw talaga yang tatay mo noh!! Di ba he order na i.banned ka sa davao? So paano ka uuwi? Tapos ngayon ikaw sisisihin.. Look Sara!  Hindi mo hawak ang buhay ng mama mo, and mas lalong hindi mo kasalanan kung nagkasakit sya..

Stop blaming yourself for everything! Your father is a dictator, whatever he wants you must follow him that's not the way it is sara.. All your life sila laging nasusunod kahit di mo gusto, i think its time that you follow what makes you happy..

So wag mong isipin yung sinabi nya sayo! Wag mong tapusin ang buhay mo dahil lang yun ang gusto nya, ilang buwan na lang magtatapos kana sa sarili mong sikap di ba?

Di ba gusto mong magtayo ng sarili mong company, para patunayan sa tatay mo na mali ang sinasabi nyang wala kang patutunguhan sa business..

Therefore stand up and fix yourself prove to your dad that you can make it, prove to him that he was wrong about you.. Please sara para sakin at para sa mga taong naniniwala sayo, lumaban ka wag kang mapagod.. "  ani karla habang patuloy na umiiyak

" karla was right sara kung papatayin mo ang sarili mo mas lalo mo lang pinatunayan sa papa mo na tama sya, kaya kung ako sayo ayusin mo na yang sarili mo tapos pakita mo sa kanya na nag succed ka sa gusto mo..