Maybe This Time

35 ⚠️

Sara's pov
   
    
  
Its been 3days since dinala namin si Bong sa ospital okay na sya pero marami nga lang syang tahi sa katawan, at hindi pa sya nagigising..

His vital signs are okay and stable pero sabi ng doktor, kaya dw hindi pa nagigising si Bong bcoz of the trauma he  had been napagod ng husto ang katawan nya sa nangyari..

Ayun naman sa imbestigasyon ng mga pulis ay walang duda na si Win ang gumawa nito ky Bong, dahil gabi bago nangyari ang krimen ay nakatakas si Win sa kulungan..

Hindi na kami bumalik sa condo ni Bong at pati ang bahay ko ay pinagbili ko na rin, Yuna is in Japan right now with Karla and her family..

Dinala nila si Yuna for her safety hangga't hindi pa nahuhuli si Win..

Kaninang umaga ay dumalaw ang family ni Win at panay ang pag hingi nila ng tawad sakin, Win's Dad and his brothers are so mad at him because of what he did for Bong..

Hindi nila akalain na magagawa ni Win ang ganitong bagay..
   
  
  
------
   
   
  
Gabi na at kami nalang dalawa ni Bong ang nandito sa hospital room nya, hindi ko pa rin natatawagan ang pamilya ni Bong dahil wala akong number sa kanila at ang telepono ni Bong ay basa na ng dugo nya kaya hindi na ito mabuksan...

It was 8pm ng nag pasya na akong matulog kaya kinuha ko ang upuan at tinabi yun sa kama ni Bong, yumuko ako at pinikit ang aking mga mata...

Pero hindi pa man ako mahimbing na nakakatulog ay naramdaman ko na na parang may tao sa likuran ko, nagmasid muna ako at nag kunwaring tulog pa rin..

Maya2x pa dinig ko na ang kalabog ng sapatos nya at dahan2x na lumalapit ang tunog nito sa akin..

Kinabahan na ako ng maramdaman ko na tumigil sya at animoy nasa likuran ko na, walang tigil ang kabog sa dibdib ko sa sobrang kaba..

Di rin nag tagal ay naramdaman ko ang kamay na humahaplos sa buhok ko, halos hindi ako makagalaw sa kaba..

Mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko ng maramdaman ko ang sentido ng baril na lumalatay mula sa ulo ko pababa sa likuran ko..

"I know your awake Sara you can't fool me.." its Win's voice

Ng marinig ko ang boses nya ay hindi na kaba ang naramdaman ko, kung di takot..

Sobra akong takot na takot sa mga sandali ito dahil sa presensya ni Win..

Bigla nyang hinablot ang buhok ko at hinila dahilan para mapa angat ako ng tingin..

"There you are babe.. I miss you, don't you miss me?"  nakakatakot ang boses ni Win pati na rin ang mga tingin nya

"w-what a-are d-doing her?"  halos hirap akong magsalita dahil sa posisyon ko ngayon, at nag uumpisa ng sumakit ang leeg ko

"what I'm doing here?  Visiting you of course, na miss kita eh.."  aniya at hinalikan ako sa labi kasabay ng pag latay ng baril nya sa leeg ko pababa ng dibdib ko kaya mas lalo akong natakot

"W-win please tigilan mo na kami.. Nag mamakaawa ako sayo.." I plead and my tears started to drop

"kung hindi lang sana bumalik sa eksena yang Bong na yan, e di sana masaya na tayo ngayon.. Mahal mo na ako di ba?  Papakasalan na sana kita Sara eh, handa na yung singsing pero may epal na bumalik ulit sa buhay mo.."   mariin nyang sabi

"please Win sumuko kana sa mga pulis at patahimikin mo na kami.. Please.."  umiiyak na pakiusap ko sa kanya pero tumawa lang sya

Yumuko sya at nilapat ang dila nya sa leeg ko habang nakatutuk ang baril nya sa dibdib ko, hindi ko magawang sumigaw sa mga oras na iyon dahil na uunahan ako ng takot..