Maybe This Time

23

Bong's pov
    
    
  

Weeks have passed after kung masaksihan na sinagot ni Sara si Win sa alumni namin, I was so affected na nagkulong lang ako dito sa condo at uminom ng alak..

Hindi ko kinaya yung sakit at sobra akong nagsisisi dahil naduwag akong aminin ky Sara noon ang nararamdaman ko..

Sabi ng nila 'nasa huli ang pagsisisi' as always!

Today is Win's birthday at tinawagan ako nila Ramon at Jinggoy para pumunta mamayang gabi, nagdadalawang isip ako kung dapat ba akong pumunta o hindi..

Dahil sigurado ako na nandoon din si Sara, parang hindi ko pa yata kaya na makita sya..

Letting you go was my biggest mistake and now seeing you with him was my biggest regret..

Nandito ako sa may sala nakasalampak sa carpet habang may hawak na lata ng beer at natulala sa kesami, still thinking about Sara..

Kung kelan naman pwede na kitang mahalin ng malaya Sara saka naman di na pwede dahil may mahal kanang iba..

I regret every single day that I allow myself to lose you, no words can express what pain feels like..

Just seeing you with him break me into tiny pieces that can never be fix again..

Umiiyak ako habang umiinom ng alak at si Sara pa rin ang laman ng utak ko..

Maybe we're really meant to friends Sara.. ONLY FRIENDS

Patuloy lang sa pag agos ang mga luha ko, at kinalaonan ay nakatulog na pala ako..
    
   

-------
    
  

6pm na ng magising ako ang bigat pa rin ng katawan ko, para akong dinaganan ng isang truck ng malalaking bato sa sobrang bigat..

Bigla naman tumawag ulit si Ramon..

"h-hello.." wala sa sarili kong sagot at narinig ko ang pag singhap nya sa kabilang linya

Ramon and Jinggoy knows what I felt about Sara sila kasi talaga ang una kong naging kaibigan, late na naming nakilala si Win..

"cheer up men! Maligo kana! At pupunta pa tayo sa birthday ni Win.." pag aalo nya sakin

"do I need to? I don't think I can manage to see her with him.. Sobrang sakit ramon.." I sniff and my tears started to pour out again

"you can do it Bong! Nandito lang kami ni jinggoy, ipakita mo na masaya ka para sa kanila i know its hard but its the best thing to do..

After all Win is still your friend so just be brave to face them.." payo nya at napabuntong hininga ako

Kaya ko na ba silang makita na magkasama at masaya?

" fine! " maikli kong sagot at pinatay ang tawag

Nag shower na ako at nag bihis pero para pa rin akong baliw na wala sa sarili..

I took my car keys and drove to Win's house, after 30 mins ay nakarating na rin ako sa bahay nila..

I rang the doorbell at agad naman akong pinagbuksan ng kasambahay nila, nakayuko akong nag lalakad papasok ng biglang may nabangga akong batang babae..

"ouch!" naiiyak na sambit nya kaya napatingin ako dahil nakahawak sya sa noo nya

"oh. I'm sorry baby.. Does it hurts? Can I see?" sunod2x kung tanong sa kanya at hinawi ang buhok nya na nakaharang sa kanyang noo para tingnan kung may sugat ba or bukol