Maybe This Time

27

Sara's pov
  
  
 
Its the day of Yuna's operation I thought after what happened between me and Bong the other day, he won't pursue this operation but he fulfill his promise to be Yuna's donor..

Papasok na sana ako ng room ni Bong ng bigla syang nilabas ng nurse na nakahiga na sa hospital bed nya..

"Sara.."  tawag nya

"yes Bong.."  tugon ko at tiningnan sya

"Sara sorry for what happened the other day, nadala lang ako ng emosyon ko.." aniya at hinawakan ang kamay ko

"please Bong kalimutan na natin yun.. But thank you for doing this to Yuna.."  sambit ko at hinigpitan ang pagkaka hawak sa kamay nya

I want him to feel how thankful I am na tinuloy nya ang pagiging donor ni Yuna..

"its nothing Sara everything for my daug----"

"I told you she's not yours.."  I cut him off dahilan para bumitaw sya sa kamay ko

"lets go nurse." malamig nyang utos sa nurse sabay iwas tingin sa akin

I don't know why but my tears just drop, ramdam ko ang lungkot sa boses ni Bong I immediately wipe it off para walang makita at pinuntahan ko na ang anak ko..

She is in the operating room already at si Bong nalang ang hinihintay, I was about to go inside but I saw Bong and Yuna talking to each other while holding their hands..

Habang hawak ni Bong ang kamay ng anak ko kitang kita ko ang saya sa mga mata nya ganon din si Yuna..

I was really afraid that this day happens, I was avoiding this moment but destiny has its own way to make its move..

"Yuna can you promise me that after this operation, we'll have a bonding time together.. Only me and you is it okay?" rinig kung tanong ni Bong

"yes of course Tito sama ako sayo.. I love you Tito Bong.."  when I heard what Yuna said to Bong parang dinurog ang puso ko

Hindi ko na napigilan pa ang umiyak, my daughter never say 'I love you'   to people whom she just meet twice, but with Bong she said it..

" I love you too Yuna.. "  Bong answered I can see the smiles on their faces hindi na ako lumapit pa sa kanila, hinayaan ko nalang sila

Maya2x pa ay tuluyan na silang pinasok sa operating room, at magsisimula na dw ang operation..

Kasama ko si Win at ang pamilya nya, while si Karla naman ay bumili lang ng pagkain her family is also coming...

Hindi ako mapa-lagay habang nasa loob sila ni Bong at ang anak ko..

Tatayo ako sa upuan ko tapos palakad-lakad na parang nababalisa, tapos uupo ulit at vise versa..

Para akong baliw sa ginagawa ko dahil sa sobrang kaba at takot ko, kaya nagulat ako ng biglang hawakan ni Win ang kamay ko dahilan para mapatingin ako sa kanya..

"calm down babe.. Kanina ka pa tatayo tapos uupo ulit, please calm down everything will be alright.."  ani Win kaya umupo nalang ulit ako sa tabi nya at sinandal ang ulo ko sa balikat nya

"I'm so nervous babe.." maikli kong sagot sa kanya..

"alam ko babe tsaka lahat naman tayo dito kinakabahan... Ipagdasal nalang natin sila.."  turan ni Win tumango lang ako bilang tugon

Di ko namalayan na nakatulog na pala ako..
   
    
  
--------
    
   
"Babe"  nagising ako sa mahinang tawag ni Win habang hinahawakan ang mukha ko