🕊️ဇာတ္သိမ္းခန္းေလး🕊️
" စိတ္ဖိစီးမႈေတြ အရမ္းမ်ားေနလို႔ပါ
သိပ္ေတာ့ စိတ္ပူစရာမရိွပါဘူး
ဖိအားအရမ္းမ်ားေတာ့
ခႏၲာကိုယ္ကိုလာထိတဲ့သေဘာပါပဲ
ၿပီးေတာ့ လူနာက
အိပ္ေရးအပ်က္ခံပံုရတယ္
အိပ္ေရးပ်က္ပါမ်ားရင္လဲ
လူကဒဏ္မခံႏိုင္ျဖစ္တက္ပါတယ္.. "
ေဒါက္တာရဲ့စကားေၾကာင့္
ေရွာင္က်န္႔ေရာ ဇင္းနစ္ပါ
သက္ျပင္းခ်မိရင္း....
" ဟုတ္ကဲ့ ဝမ္ေလးက
စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္တာမို႔
အိပ္ခ်ိန္ကို သတ္မွတ္ထားပံု
မေပၚဘူး..ဆရာ.. "
ဇင္းနစ္ရဲ့အေျပာကို
ေဒါက္တာက ေခါင္းၿငိမ့္ရင္း...
" ေအာ္ စာေရးဆရာကိုးးး
ဒါေပမဲ့ က်န္းမာေရးအတြက္ေတာ့
ပိုၿပီးဂရုစိုက္မွရမယ္
ဒီလိုသာ ခန ခန ျဖစ္ေနမယ္ဆို
လူကိုဒုကၡျဖစ္ေစတယ္
ဒါေၾကာင့္ အတက္ႏိုင္ဆံုး
ေပေတမေနပဲ ဂရုစိုက္တာ
အေကာင္းဆံုးပါ... "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ... "
" အင္း လူနာက စိုးရိမ္စရာမရိွတာမို႔
ႏိုးလာရင္ ေဆးရံုကဆင္းလို႔ရပါၿပီ...
အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြင့္ျပပါအံုး "
" ေက်းဇူးပါ ေဒါက္တာ... "
ေရွာင္က်န္႔ရဲ့ ေက်းဇူးစကားကို
ေဒါက္တာက ၿပံဳး၍အသိမွတ္
ျပဳကာ...ထြက္သြားေတာ့သည္...။
ေဒါက္တာထြက္သြားသည္ႏွင့္
လူနာကုတင္ေပၚက ကေလးငယ္နားသို႔
ေလ်ွာက္လာလိုက္ၿပီး...
အရင္လိုလက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ
အစား ခပ္သြယ္သြယ္ျဖစ္သြားေသာ
လက္ကေလးကို ဆုတ္ကိုင္ရင္း
ျမတ္ႏိုးစြာ နမ္းရိႈက္မိသည္..။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္.. "
ဇင္းနစ္ေရ႔ွတြင္လဲသူမရွက္ႏိုင္ပါ
ခံစားခ်က္ေတြက တနင့္တပိုးမို႔
မထိမ္းခ်ဳပ္ခ်င္ေတာ့...။
" ဝမ္ေလးကို ေခၚခဲ့လိုက္ေတာ့
ေရွာင္က်န္႔ ႏိုးလာတဲ့ထိ
မေစာင့္ေတာ့နဲ႔... "
" ဒါေပမဲ့... "
" ဝမ္ေလးကို နင္မလိုခ်င္ဘူးလား
ငါေျပာတာကိုလက္ခံလိုက္စမ္းပါ
ငါထင္သေလာက္ေတာ့
ဝမ္ေလးက ငါ့တို႔ကို
ေတြ့ၿပီးစကားေျပာဖို႔ခက္ခဲေနေသးမွာပဲ
ဒါေၾကာင့္ သူ႔ႏိုးလာခဲ့ရင္ေတာင္
နင့္ကိုအသာတၾကည့္လက္ခံ
စကားေျပာမယ္ထင္ေနလား..
ငါေျပာတာကိုသာလက္ခံလိုက္စမ္းပါ.. "
VOCÊ ESTÁ LENDO
ဇာတ်သိမ်းခန်းလေး..
Fanficပင်လယ်လို မာယာများစွာဖြင့် ချဥ်းကပ်မိသော်လည်း ပြန်ရလိုက်သည့်အရာတွေဟာ အဖြူထည်လေးရဲ့ရိုးသားခြင်းတွေမို့ ခံစားကြရတဲ့အခါ မာယာများခဲ့သည့် ပင်လယ်သာလျှင် တနင့်တပိုးပါလေ... ပုံကFbကယူသုံးထားတာမို့.. Crdအပြည့်အဝပေးပါတယ်ဗျာ့..
