🕊️ဇာတ်သိမ်းခန်းလေး🕊️
ဘယ်တော့မှ ပြန်မရောက်တော့ဘူးလို့
ထင်ထားခဲ့တဲ့ကိုယ့်မွေးရပ်မြေလေးက
အရင်လို နွေးထွေးစွာကြိုဆိုဆဲ...
ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေထုနွေးနွေးလေးကို
ရူရှိုက်မိတော့ နှောက်ကျိနေတဲ့
စိတ်တွေကိုပင်ကြည်လင်လာစေသည်....။
မြတ်နိုးရတဲ့ ရပ်ဝန်းလေးကြောင့်
ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ ပြုံးနေမိတယ်...
နွေဦးရာသီရဲ့လေထုကလက်ဆတ်သလို
ပြုံးနေတဲ့အပြုံးတွေဟာလဲ
လန်းဆန်းပြီး အသက်ဝင်လှသည်...။
" ပျော်လား ကလေး.. "
ပြုံနေတဲ့ကောင်ငယ်လေးကို
အမြတ်တနိုးကြည့်ရင်း
မေးမိတော့ သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ပဲ
ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြတယ်
ဟန်ဆောင်မှုကင်းတဲ့ ဒီကောင်လေးက
ပြုံးနေရင် အရမ်းလှတာ...
သူသိပ်ကိုမြတ်နိုးရတဲ့ထဲမှာ
ဒီအပြုံးလေးတွေဟာ...မပါမဖြစ်..
ရင်ခုန်သံစတင်ရာဟာ ဘယ်သူလဲမေးရင်
ကိုယ့်အတွက်တော့
အဖြူရောင်လေး ရယ်မောနေရာက
စခဲ့တာလို့ပဲဖြေဆိုမယ်...။
ဟုတ်တယ်!
ဒီလူသားလေးကို ကိုယ်စတွေ့တုန်းက
ကလေးတစ်တစ်ယောက်လို
အပူပင်ကင်းစွာ
ရယ်မောပြေးလွှားနေခဲ့တာ
ထိုပုံရိပ်လေးကို သူလုံးဝမေ့မရခဲ့..
ဒုတိယအကြိမ်တွေဆုံတဲ့အခါ
ကိုယ့်နှလုံးသားတစ်စုံလုံးကို
ဒီကောင်ငယ်လေးက အပိုင်သိမ်းယူသွားခဲ့တာ...။
သိပ်ချစ်တယ်!...
အရမ်းလဲမြတ်နိုးတယ်!..။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ခြံထဲခြေချလိုက်တာနဲ့
ရင်ထဲလှိုက်ခနဲ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့
ခံစားချက်က ပျော်လို့ပဲလား..?
ဒါမှမဟုတ် ဝမ်နည်းလို့ပဲလား..?
မခွဲခြားတက်အောင်ပင်...။
အရင်ဆုံး ပန်းခြံလေးထဲဝင်လိုက်ကာ
ကောင်းမွန်စွာကြီးထွားလာတဲ့
အပင်လေးတွေကိုကြည့်ရင်း
သဘောတကျ ရယ်မိပြန်ပြီ...။
" မင်းတို့ ငါ့ကိုအလွမ်းဘူးလား
ငါတော့ အရမ်းလွမ်းတယ်.. "
လန်းဆန်းနေတဲ့ အပင်လေးတွေကို
လက်ကလေးတွေနဲ့တို့ထိရင်း
နှုတ်ဆက်နေမိတာက ပျော်လို့...။
" ကျဲ ဝမ်ငယ့်ရဲ့အပင်လေးတွေကို
သေချာဂရုစိုက်ထားတယ် သိလား "
ČTEŠ
ဇာတ်သိမ်းခန်းလေး..
Fanfikceပင်လယ်လို မာယာများစွာဖြင့် ချဥ်းကပ်မိသော်လည်း ပြန်ရလိုက်သည့်အရာတွေဟာ အဖြူထည်လေးရဲ့ရိုးသားခြင်းတွေမို့ ခံစားကြရတဲ့အခါ မာယာများခဲ့သည့် ပင်လယ်သာလျှင် တနင့်တပိုးပါလေ... ပုံကFbကယူသုံးထားတာမို့.. Crdအပြည့်အဝပေးပါတယ်ဗျာ့..
