Chapter 40

1.4K 239 3
                                    

မသွားချင်ကြောင်းပြောခဲ့သော်လည်း ထိုနေ့ရောက်လာသောအခါ သူကပြန်ရမည်သာ။

သူထွက်ခွါသည့်နေ့တွင် ကုယောင်ယန်ကသူ့အားလိုက်ပို့ပေးရန် လေဆိပ်သို့အတူသွားချင်နေသော်လည်း လင်းယွီရန်ကတော့သူမျက်လုံးဖွင့်သည်နှင့် တံခါးမှတွန်းထုတ်ကာ ကြိုးစား၍လေ့ကျင့်ပြီး အသေးအဖွဲအရာများကြောင့် အချိန်မဖြုန်းရန်ပြောလာ၏။ကျောင်းပြန်တက်ပြီးနောက် ဆောင်းရာသီအားလပ်ရက်၌ သူပြန်လာမည်ဟူ၍လည်းအာမခံထားကာ သူ၏ခရီးအားဤမျှလောက်ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်လုပ်နေရန်မလိုဟုလည်း ပြောလာပြန်၏။

ကုယောင်ယန်ကတံခါးဝတွင်ရပ်ကာ မေးလာ၏။

"ကိုယ်လိုက်ပို့ဖို့မလိုဘူးဆိုတာ သေချာရဲ့လား?"

လင်းယွီရန်ကပြုံးကာ ပြန်ဖြေလိုက်၏။

"တကယ်မလိုဘူး ငါဒီကိုတစ်ယောက်တည်းလာနိုင်တာပဲကို ဘာလို့တစ်ယောက်ထဲမပြန်နိုင်ရမှာလဲ?"

သူပြောသည်က အလွန်သဘာဝကျနေလေသည်။လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ရက်က သူသည်ကုယောင်ယန်ကိုကပ်တွယ်နေပြီး အဆက်မပြတ်စကားများနေကာ မသွားချင်ကြောင်းပြောနေခဲ့၏။နောက်ဆုံး သူကတကယ်ပြန်ရတော့မည့်အချိန်ရောက်လာသောအခါ မထင်မှတ်ပဲ အလွန်ပျော်ရွှင်နေပြီး နောက်တစ်စက္ကန့်၌ လေယာဉ်ပေါ်ချက်ချင်းတက်နိုင်စေရန်ဆုတောင်းနေပြန်၏။

ကုယောင်ယန်က သူ၏ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ဖြစ်နေသောမျက်ဝန်းများကိုကြည့်ရင်း ခေါင်းညိမ့်ကာပြောလာ၏။

"လေဆိပ်ရောက်ရင် ကိုယ့်ကိုဖုန်းဆက်နော်"

လင်းယွီရန်ကပြန်ဖြေလာ၏။

"ကောင်းပါပြီ အခုသွားတော့ မင်းလေ့ကျင့်တာနောက်ကျနေတော့မယ်"

လင်းယွီရန်မှာ သူထွက်သွားသည်ကိုစောင့်ဆိုင်းပြီးနောက် သက်ပြင်းရှည်တစ်ခုကိုချလိုက်ကာ ခရီးဆောင်အိတ်များထုပ်ပိုးရန် သူ့အခန်းထဲသို့ပြန်သွားခဲ့လေသည်။

နံနက်ကိုးနာရီကျော်နေပြီဖြစ်ပြီး လေဆိပ်သို့မသွားမီ နာရီအနည်းငယ်ရှိနေသေး၏။လေဆိပ်က အိပ်ဆောင်နှင့် သိပ်မဝေးပေ။သူမသွားမီ အချိန်အနည်းငယ်ရသေး၏။

Heart Like Brilliant Words || ဘာသာပြန် 《Completed》 Donde viven las historias. Descúbrelo ahora