"သည်းငယ်လေး ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ..အိမ်ရောက်ပြီလေ"
"မောင်နဲ့ ရှေ့ဆက်ဘယ်လိုနှစ်ပါးသွားရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာ"
"မောင်ကဘာလုပ်နေလို့လဲ"
"ကိုယ့်ဘာသာသိပေါ့"
"ဟောဗျာ ကိုယ့်ဘာသာမသိလို့ မေးတာပေါ့သည်းငယ်လေးရဲ့...မောင်ကသည်းငယ်ကို ဒီလောက်အလိုလိုက်တာ ဘာတွေစဉ်းစားနေရတာလဲ"
"အလိုမလိုက်တဲ့ဟာလည်း ရှိပါတယ်နော်"
"ဘယ်ဟာပြော မောင်ဘယ်ဟာအလိုမလိုက်လို့လဲ"
"ပြောချင်ဘူး"
မျက်နှာကြီးနီပြီး ရှက်နေတဲ့ သည်းငယ်က တစ်ကယ့်ချစ်စရာပါဗျာ...
"အိပ်ယာပေါ်ကကိစ္စဆိုရင်တော့ အလိုမလိုက်နိုင်ပေါင်..အိပ်ယာပေါ်ကသည်းငယ်ရဲ့အလှက မောင့်ဟာကိုထောင်စေတယ်"
"မောင်နော် ဘာတွေပြောနေတာလဲ ရှက်စရာကောင်းအောင်"
တကယ်ပဲအရှက်ကိုမရှိဘူး ချက်ကြောနဲ့ရှက်ကြောမှားဖြတ်လာတာလားမသိဘူး...
"အခုတောင် ရှက်နေတဲ့ သည်းငယ်ရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ပြီး မောင့်ဟာကထောင်နေပြီ..ကြည့်ပါ့လား"
အောက်ပိုင်းကို မျက်စပစ်ပြလို့ ကြည့်လိုက်တာ တကယ်ပဲ...ဒီမောင်ဟာလေ အရှက်ကိုမရှိဘူး ရှက်စရာကောင်းအောင်
"အာ...တကယ်ပဲ..နေခဲ့လိုက်တော့ ဘာမှန်းမသိဘူး အရှက်မရှိတဲ့သူကြီး"
ရှက်လွန်းလို့ အခန်းထဲသာပြေးဝင်လာခဲ့တော့တယ်...
"သည်းငယ် မောင့်ကိုဒီလိုကြီးမထားခဲ့နဲ့လေ..မောင်နာနေပြီလို့ သည်းငယ်ရေ"
လွန်းလွန်းငယ်မှာ မျက်လုံးပြူးသွားရသည်..ဘယ်နှယ့် ဒါကြီးကိုအဲ့လိုလျှောက်အော်စရာလား...မြန်မြန်ပြေးသွားပြီး မောင့်ပါးစပ်ကိုအမြန်ပိတ်ရသည်..
"မောင် မင်းမရှက်ဘူးလား"
"ကိုယ့်အိမ်မှာ ကိုယ်အော်တာရှက်စရာလား..တကယ်နာနေပြီ မယုံရင်ကိုင်ကြည့်"
ပြောပြောဆိုဆိုလက်ဆွဲပြီး အောက်ကညီလေးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်...
"မောင့်!"
"အ.."
အသံနှစ်ခုကတစ်ပြိုင်တည်း ထွက်လာသည်..
"မောင် ခုကနေ့ခင်းကြီးလေ"
"နေ့ခင်းမလုပ်ရဘူးလို့ ဘယ်သူကပြောလဲ"
(အေးလေ ဘယ်သူကပြောလို့လဲ..ကိုကြီးထွဋ်လုပ်စရာရှိတာလုပ်)
"လာပါမောင်မရတော့ဘူးလို့"
"မင်း..အွန့်"
တကယ်အရမ်းစကားများတဲ့ ပါးစပ်လေး ဟော့ဒီ့ကိုကြီးထွဋ်ပါးစပ်နဲ့ပိတ်မှပဲရတော့တယ်..
"အ..မောင်..အွန်းးး"
တကယ့်နွားသိုးကြိုးပြတ်အတိုင်းပဲ ဖြေးဖြေးသက်သာဘယ်တော့မှမလုပ်ဘူး..ဒီနေရာမျိုးဆိုလက်ကသိပ်မြန်တယ် ကိုယ်ပေါ်မှာဘာအဝတ်အစားမှမရှိတော့ဘူး
"သည်းငယ်လေး မောင့်တခါတည်းပဲ တည်းထည့်တော့မယ် မရတော့ဘူး"
"အ...ဖြေးဖြေး မောင်..မင်းမခံရတိုင်း...မညှာမတာလုပ်ရလား.."
"ကောင်းတယ်..အရမ်း...သည်းငယ်လေးခံစားလို့ကောင်းလား.."
"မောင်အောက်မှာခံကြည့်မလား..အ..ဖြေးဖြေးလို့"
"ဆောရီးပဲ မောင်ကအမြဲတမ်းအထက်ကပဲ..ကောင်းလိုက်တာကွာ..ဖက်..ဖက် အပေါက်ကကျဉ်းမသွားဘူး"
"အ..မောင်အဲ့နား မြန်မြန်လေး"
"ဒီနားလား..ရော့ကွာ"
"အား..အ..ပြီးတော့မယ်"
"မောင်နဲ့တူတူပီးမယ်..အ.."
အချက်၅၀လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးတဲ့အချိန်မှာတော့ သည်းငယ်ကိုယ်ထဲပဲ ပုလဲတွေကိုထုတ်လွှတ်လိုက်တယ်..
"ကောင်းလား သည်းငယ်"
"မောင်ခံကြည့်.."
"ဟား..ဟား ဟုတ်ပါပြီ အိပ်တော့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးထားမယ်"
"ဟင့်အင်း မောင်ပါအတူတူအိပ်"
"ဟုတ်ပါပြီ ဗျာ"
မောင့်ရင်ခွင်မှာ အပူပင်မရှိမှေးဆက်ပါမောင့်သည်းငယ်
(အပူအပင်တော့မရှိဘူး ဖင်တော့တော်တော်ကြိမ်းလောက်တယ်..🤧
သာသာ အပေါက်ပိတ်မလား လာပိတ်ပေးရမလား...😡
အိုခေ ကိုယ့်ဘာသာပိတ်မယ်🤐)
နည်းနည်းပေါ့သွားတယ် သည်းခံပြီးဖတ်ပေးပါအုံး love you all💜💜💜
YOU ARE READING
မောင့်သည်းငယ်
Fanfictionသည်းငယ်ကမောင့်အတွက် မရှိမဖြစ်ပဲ သည်းငယ်သာမောင့်ကိုထားခဲ့ရင် မောင်သေမှာ~~~ ထွဋ်မင်းနောင် မောင်ကသည်းငယ်ကို အတင်းသိမ်းပိုက်ထားပေမယ့် မောင့်ကို ဘယ်အချိန်ကတည်းကချစ်မိသွားမှန်းမသိဘူး~~~ ...
