Bully ||Twicexo

29

Jeongyeon'un ilişkisi var ve mutlu

Momo
"Arkadaşlar"
"Neredesiniz"

(...)

Momo
"YA 10 DAKİKA ÖNCE ADAM BURADA BENİ SOLUCAN OLSAM SEVMEZ MİSİN DİYE AĞLIYORDU NEREYE KAYBOLMUŞ OLABİLİRSİNİZ EN FAZLA AMK"
"AÇIKLAYIN AĞZIMI AÇARSAM ŞEREFSİZİM"

Jihyo
"MOMO MESAJLARIN ARASINDA 15 SANİYE VAR"

Momo
"ÇÜNKÜ SIÇTIK"

Jongin
"Ne oldu abi"
"Junmyeon sokakta Sana Sana diye ağlarken açık rögar kapağına mı düştü"

Jongdae
"Takdir edilesi bir hayal gücü Jongin tebrik ederim"

Momo
"Sana sokakta kriz geçirmiş kafasını da kaldırıma çarpmış hastaneye gidiyoruz ben Junmyeon'a hakim olamıyorum yetişin"

Nayeon
"nE?"
"LAN BU BÖYLE Mİ SÖYLENİR?"

Jihyo
"OĞLUM JUNMYEON KALP KRİZİ GEÇİRMİYORSA BEYNİNE PIHTI ATIYORDUR MOMO JUNMYEON DAHA ÖNEMLİ ŞU AN"

Momo
"BAŞLATMA ABİ OLASILIKLARINA YETİŞİN DİYORUM BEYNİMİ YİYOR"

Jihyo
"JEONGYEON NEREDE"

Jeongyeon
"Bensiz nefes alabiliyor musunuz"

Jihyo
"KANKA LÜTFEN DUYAR KASMA OKU ŞUNLARI"

Jeongyeon
"Ya birisi şu adama Sana'nın her ulaşamadığında başına bir şey gelmediğini açıklayabilir mi"
"BEKLE"
"BU SEFER GELMİŞ"

Minseok
"EVET JEONGYEON CHANYEOL ÇOK ÜZÜLÜR AMA LÜTFEN MOMO'YA BİR EL ATSANIZA EN YAKIN SİZSİNİZ"

Jeongyeon
"Nayeon Kyungsoo'yu ara"
"Çık gel sen de"
"Tzuyu Mina'ya haber ver"

Momo
"ABİ BU KIZ ÖLÜYOR GALİBA TEKRAR NÖBET GEÇİRİYOR"

Nayeon
"MOMO ORTALIĞI GERME BİR DUR"
"JUNMYEON NE ALEMDE"

Momo
"Junmyeon ağlamaktan bayılacak şimdi amk"
"Geldik hastaneye"
"ÇABUK OLUN"

Nayeon
"YA TAMAM UÇTUM KOŞUYORUM DAHA NE YAPAYIM"

...

Hastaneye girdiğim an önce Kyungsoo'nun mesajına cevap verdim sonra da etrafıma bakınıp ayakta dolanan Momo'yu görüp yanına koştum. Rahatlamış bir ifadeyle Junmyeon'u işaret etti. Derin bir nefes alıp yanına yaklaşıp sarıldım sırtını sıvazladım "Junmyeon gözyaşların hazırda mı bekliyor ne bu ya?"

"Sokağın ortasında kafasını vurmuş tir tir titriyordu." dedi Junmyeon ve ayrılıp gözünü sildi "Onu ben bıraksam böyle olmazdı."

"Junmyeon sabahtan beri ne diyorum içine mi doğacaktı nereden bilecektin kızın kriz geçireceğini çıldırtma beni!" dedi Momo. Junmyeon omuz silkip kollarını birleştirdiğinde de ofladım ve Momo'ya döndüm "Ciddi mi?"

Omuz silkti ve konuştu "Bilmiyoruz daha ikinci kere kriz geçirmesi iyi değil dediler ama." sonra da bana fırsat vermeden sordu "Kyungsoo'ya haber verdin mi?"

"Gelmek üzerelerdir." dedim ve kapıya çevirdim kafamı. Dediğim gibi Chanyeol, Sehun ve o geldiler koşar adım.

"Nerede?" diye sordu Kyungsoo telaşla. Momo içeriyi işaret ettiğinde de oflayıp duvara yaslandı ve alnını sıvazladı ve sonra yükseldi "Bu kız cayır cayır ateşli yanıyordu nasıl aklımıza gelmedi ki?"

"Junmyeon siz bugün tüm gün beraberdiniz var mıydı bir şeyi?" dedi Chanyeol. Junmyeon iki yana salladı kafasını. Kyungsoo'nun yüzü de en az Junmyeon'unki kadar düşmüştü, kalkıp ona sarıldım yandan ve kafamı omzuna yasladım. Sehun atıldı bundan sonra "Abi belki o kadar sert vurmamıştır kötü düşünmeyelim"

"Evet!" diye yükseldi Momo da bundan sonra ve Junmyeon'a döndü "Sen de bir kendine gel Junmyeon."

"Ben ilk defa öyle gördüm korktum işte." dedi Junmyeon. Ben de Momo'ya döndüm bundan sonra "Tamam bırak gitme üstüne korkmuş gerçekten."

"Cidden kötüyse annesine haber vermemiz lazım." dedi Kyungsoo. Momo kafa salladı "Tamam ben konuşurum onda sıkıntı yok."

"Umalım da o kadar kötü olmasın." dedi Sehun, Chanyeol'ün omzunu sıvazlarken. Hepimiz kafa salladığımızda da ortalık sessizliğe gömüldü, konuşacak pek bir şey yoktu çünkü.

...

Jihyo ve Jeongyeon gelince ortalık biraz daha sakinleşti, Momo ve Jihyo Junmyeon'un yanındalardı zaten, Jeongyeon'da Chanyeol ve Sehun'un yanına gitti. Ortalık iyice kalabalıklaşınca da biz de Kyungsoo'yla dışarı çıktık.

Ben boş bir bank bulup oturduğumda Kyungsoo yapamamış, devam ediyordu ortalıkta dönüp durmaya. İç çekip ona döndüm "Kyungsoo otursan mı başın dönecek?"

"Aklıma geldikçe çıldırıyorum nasıl akıl edemem Nayeon ya?" dedi Kyungsoo ve sinirle saçlarını karıştırdı. Sonra da yanıma oturdu gergin bir şekilde "Bir şey olduysa ne olacak şimdi?"

"Sanmıyorum." dedim gergince. Sonra da sırıttım hafifçe "Junmyeon'un abartmasıdır emin ol ki." 

Kyungsoo cevapsız kalıp kollarını dizine yasladı ve bacaklarını titretmeye başladı gerginlikle. Birkaç saniye sonra yineledim "Kyungsoo yapma böyle gerçekten iyi olacak."

Kyungsoo tekrar ayağa kalktı ve ellerini banka dayayıp öyle durdu. İç çekip ona döndüm "Bir şey belli olmadan kendini bu kadar parçalamasana."

Kyungsoo tekrar yanıma oturup kafa salladı. Bu sefer ben atıldım "Bence hastaneye yatması gerekebilir, ister mi bilmiyorum ama ben kalabilirm."

"İsteyeceğini sanmıyorum." dedi Kyungsoo ve doğrulup saçlarını karışıtrdı. Sonra da sırıttı " Ama sen gerçekten barışmak istiyorsun ya."

"Ben Sana'yı çok erken yargıladım ve evet şu an pişman hissediyorum." dedim ve sırttım burukça "Daha erken ama sen ikna edersen kalabilirim."

"O evreye gelecek kadar iyi olsun da." dedi Kyungsoo ve arkasına yaslandı. Ben de bir şey demeden yaslandığımda içeriden çıkan Jeongyeon ve Chanyeol'ü gördük aynı anda. Sırıtıp Kyungsoo'yu dürttüm ve ikisini işaret ettim "Jeongyeon omzuna yetişebilseydi daha tatlı olurlardı ama yine de çok tatlılar."

Kyungsoo da sırıttı ve bana döndü. Sonra da saniyeler içinde beni kolumdan tutup yanına çekti ve kafamı omzuna yasladı "Böyle mi?"

"Böyle." dedim ve güldüm. Kyungsoo da hafifçe güldü ama birkaç saniye sonra kalktı "Ben içeri gidip bakayım."

"Ben de Junmyeon'a bakayım." dedim ve peşinden girdim içeri. 

Junmyeon biraz daha toplamıştı, Sana'yı gözlem için yoğun bakıma almışlardı yine de ama telaşı hala üstünden atamamıştı tabii ki.

Yani... Haklıydı da.