Bully ||Twicexo

17

Ameliyata gireli yaklaşık yarım saat olmuştu.

Belki de onu son kez kanlı canlı görmüştüm ameliyathaneye girerken. Ki, yüksek ihtimal böyleydi.

"Annemle konuştum." diyerek oturdu Junmyeon yanıma "Onun çalıştığı hastanede bir, iki doktora göstermiş testlerini ümitli konuşmuş doktorlar."

"Umarım." dedim sadece ve alnımı ovuşturdum iç çekip. Junmyeon ofladı ve omzumu sıvazladı "İyi olacak."

Ben cevapsız kalınca da gülüp devam etti "Bizi bırakıp gitmeye hakkı yok."

Ben önüme döndüm sadece. Döndüğüm an da Dahyun kafasını omzuma yasladı iç çekerek. 

Neden birbirimizden kaçtığımızı anlamıyordum ama onunla şu son bir-iki gündür sadece birbirimizden kaçıyorduk.

"Sanki şuradan gelip canımıza okuyacakmış gibi geliyor ağlıyoruz diye." dedi Dahyun titrek sesiyle. İç çektim ve kafamı öne eğip gülümsedim "Gerçekten çıkmayacak mı zaten?"

"Çıkacak değil mi?" dedi Dahyun. Tek kolumu omzuna atıp hafifçe sıktım ve onayladım ne kadar kendimi inandırmakta bile zorluk çekiyor olsam da "Çıkacak Dubu, sapasağlam çıkacak."

"Şimdi bile uzaklaştık." dedi Dahyun ve iç çekti "Ona bir şey olursa seninle de kopmayacağız değil mi?"

"Saçmalama." dedim gülerek, titrek sesimle de devam ettim konuşmaya "O dediğin olmayacağı için bu ihtimali düşünmene bile gerek yok."

Daha sonra kalkıp biraz uzağa oturdum tek başıma. Yaklaşık 10-15 dakika geçmişti.

"Dahyun sakin ol!" diye yükseldi Baekhyun bir anda, kafamı telaşla o yana çevirdiğimde Dahyun derin nefesler alarak titreyen elleriyle ağlıyordu.

Yerimden kalkıp yanına gittim hızla ve önünde eğildim ve iki elini de tuttum "Dahyun sakin ol hiçbir şey olmayacak Jongin çok iyi."

"Nefes alamıyorum." dedi Dahyun gerçekten nefes nefese. Ben korkuyla kafamı kaldırdığımda Baekhyun'la göz göze geldik ve o da yerinden kalkıp birilerini çağırmaya gitti.

Elimi bırakıp yüzünü okşamak istemiştim ama ellerimi o kadar sıkı tutmuştu ki bırakmıyordu.Gözlerim dolmuştu zaten, iki elini da daha sıkı tuttum ve hafifçe öpüp sırıttım burukça.

Jeongyeon da yanımıza yaklaştı ve Dahyun'a sarılmaya kalkıştı, ama o gerçekten ne yaptığını bilemez bir şekilde onu savuşturdu ve beni kendine çekip sarıldı sımsıkı.

"Hiçbir şey olmayacak söz veriyorum." dedim kendim de ağlayarak ve yanağından öptüm hafifçe.

Kendimi bile inandıramıyordum ama Dahyun'u inandırmak zorundaydım.

Kolları yavaşça gevşerken bayıldığını anlamıştım, ama bırakmak istememiştim o an. Kendim de ağlıyordum.
Baekhyun ve Junmyeon hafifçe Dahyun'u çektiler, sedye getirmişlerdi zaten. Onu götürürlerken Jeongyeon yanıma oturdu ve kafamdan çekip hafifçe sarıldı.

...

Jeongyeon yoldan çıktı

Minseok
"Bir şey soracağım"
"JUNMYEON NEREDESİN AMK"

Junmyeon
"Dışardayım ne oldu"

Minseok
"Kanka burası ufaktan değil baya bir karıştı"
"Dahyun anksiyete kerizi geçirdi"
"Beklediğimiz üzere"
"ŞİMDİ DE"
"Hemşire çıktı bitti ameliyat doktor size açıklama yapacak dedi"
"SONRA ORADAN BİRİNE YOĞUN BAKIMA HASTA GELECEK DİYE SESLENDİ"

Jongdae
"Junmyeon sıçtırtma hava alma aşkına gel işte"

Junmyeon
"Hava almaya çıkmadım aq Sana'yla Kyungsoo geldi"
"Geliyoruz"

...

"Jongin'den bahsediyorlardı değil mi?" dedim telaşla Jeongyeon'a. Kafasını iki yana sallayıp omzumu sıvazladı ve derin bir nefes aldı "Ciddi bir şey değildir ameliyatlardan sonra bir süre tutuyorlar bazen, Jongdae bademcik ameliyatı olduğunda bile götürmüşlerdi."