Bully ||Twicexo

56

Jeongyeon bir ruh hastası

Nayeon
"Arkadaşlar"
"Jeongyeon'u almadan söyleyeyim ben"
"Chanyeol'den üç gündür haber alamıyorlarmış evine gitmişler"
"Annesi içeri almamış Chanyeol hasta gelmesinler dedi demiş"
"Chanyeol sonra yazmış ama iyi gelmedi benim gözüme dedi Kyungsoo"
"Haberiniz olsun"

Junmyeon
"Yarın gelcek miymiş"

Nayeon
"Evet"
"Bakarız yarın"

Nayeon, Jeongyeon'u gruba ekledi

Nayeon
"TEKRAR HOŞGELDİN KRALİÇE"

Jongdae
"Oh be"
"Salak erama comeback yapabilirim"

Junmyeon
"Harbiden"
"Jeongyeon sen yokken"
"Cidden her şey çok garipleşti"

Jongin
"Dünyanın çekirdeği oynadı sanki"

Jeongyeon
"Ya salaklar siz beni bu kadar seviyor musunuz gerçekten"

Minseok
"Bu kadar mı"

Momo
"Sevmemek mi"

Tzuyu
"Seni mi"

Baekhyun
"Böbrek iste böbrek koleksiyonu dizelim sana Jeongyeon"

Jeongyeon
"YAAAAAAA"
"GERÇEKTEN HAYAT ENERJİM YÜKSELDİ"

Junmyeon
"Kızım bak gerçekten hissediliyor yokluğun ya"

Jeongyeon
"SOLUCAN OLSAM YİNE SEVECEK MİYDİNİZ BENİ"

Jongdae
"JEONGYEON"
"BÖBREK OL DE BÖBREK OLURUM SANA O KADAR CANIM KANIMSIN ŞU AN"

Nayeon
"YA ÖZLEMİNİZDEN ÖLMÜŞÜM GERÇEKTEN BAKIN YA"

Jongin
"TAMAM ÇOK ÖZLEŞMİŞİZ ARKADAŞLAR"
"Ama zıbarın saat 3 olmuş"

Nayeon
"İyi geceler arkadaşlarrrrrrrr"

...

Sana'dan:

"Seninle tekrar konuşmak güzel Jeongyeon." dedim Jeongyeon'a. Güldü ve omuz silkti "Dünden beri o kadar övdüler ki ben bile öyle hissediyorum."

"Doğru olan buydu zaten." dedim ve güldüm. Sonra da saate baktım "Öğle arası başlayalı da çok olmuş bizimkiler aramadı hala."

"İki gündür yine futbolla kafayı bozdular ya." dedi ve arkasına yaslandı Nayeon. Sonra da doğruldu "Hayır doktor Jongin'e izin verdi tamam da kendini yorma dedi, dün tüm gece kalbim kalbim diye dört döndü."

"Aman Jongin bu Nayeon ne bekliyorsun ki?" dedi Jeongyeon da ona. Jeongyeon Nayeon'a herhangi bir şekilde hakaret etmiyordu ve çok garibime gidiyordu bu.

Ben tam ayağa kalkmış bizimkileri aramaya gidecektim ki Kyungsoo aramaya başladı, derin bir nefes alıp "Sonunda." dedim ve telefonu açtım "Neredesiniz siz ya?"

"Sana çok acil revire gel." dedi Kyungsoo. Sesi telaşlıdan çok üzgün geliyordu, korkuyla yerimden kalktım ve sordum "Ne oldu?"

"Chanyeol'ü getirdik sorma stres de yapma ama gel hadi." dedi Kyungsoo. Kafa sallayıp telefonu kapattım ve Nayeon'la Jeongyeon'a döndüm "Chanyeol'ü revire götürmüşler ben gidiyorum."

"Ne?" diye yükseldi Jeongyeon ve ayağa kalktı. Sonrasında da durakladı ve yutkunup oturdu tekrar.

Nayeon da derdini anlamış olacak ki bana döndü "Bana haber ver tamam mı?"

Ona kafa sallayıp koşarak aşağı indim ve revire daldım bir telaşla. Sehun, Kyungsoo ve Chaeyoung başında dikilmiş bekliyorlardı. Ben girince Kyungsoo iç çekti ve beni kolumdan tutup yanına çekti.

"Ne oldu söylesenize?" diye sordum telaşla. Kafamı Chanyeol'e çevirdiğimde de hemşirenin karnına bandaj yaptığını gördüm ve yükseldim bu sefer biraz yüksek sesle "Chanyeol ne oldu ya?"

"Anlatırsa biz de öğreteceğiz." dedi Sehun imayla. Chanyeol bize bakıp ofladı ve kolunu alnına yaslayıp derin bir nefes aldı.

Hemşire işini bitirince Chanyeol'e biraz daha kalkmamasını söyledi ve çıktı. Chanyeol de tişörtünü indirip bize döndü ve derin bir nefes aldı "Kaçarım kalmadı değil mi?"

"Sen bize hastayım derken evde bıçaklanmış bir şekilde yatıyor muydun?" diye yükseldi Chaeyoung. Chanyeol ofladı ve yatak başlığından yardım alıp doğrulmaya uğraştı ama beceremeyince Sehun gidip ona yardım etti.

"Cumartesi gecesi annemle babam kavga etmeye başladı." dedi Chanyeol ve ofladı. Biz meraklı meraklı bakmaya devam edince de o da devam etmek zorunda kaldı "Ben duymadım odamda oyun oynuyordum, ablam ayırmaya çalışmış ama ayıramayınca beni çağırmaya geldi işte."

Sonrasında da durakladı ve yutkundu, gözleri dolmuştu. Kaç senelik arkadaşlığımızda ilk defa görüyordum bunu ve resmen elim ayağım buz kesmişti.

"Babam sarhoştu sanırım, eline bıçak almış annemin üstüne yürüyordu ben de araya girdim." dediği an gözlerimi sımsıkı kapattım ve kafamı önüme eğdim. Kyungsoo da sesi adeta çıkmaya savaş verir bir şekilde sordu "Bunu sana baban mı yaptı şimdi?"

Chanyeol küçük bir sesle onayladığında kafamı kaldırıp bakındım. Chaeyoung'la göz göze geldik, gözlerinden yaşlar birer birer düşüyordu. Sehun ve Kyungsoo da donup kalmışlardı.

Derin bir nefes alıp Chanyeol'ün yanına oturup sarıldım ona. Ben sarıldığım anda da ağlamaya başladı. Resmen nutkum tutulmuştu. Ağzımı  açıp tek bir kelime bile söyleyemiyordum.

Birkaç saniye sonra Chaeyoung da gelip diğer yanından sarıldı Chanyeol'e. Bu kadarını... Bu kadarını gerçekten beklemiyordum.

Öğle arasının bitişine doğru Chanyeol'ü orada bırakıp mecburen çıktık, Sehun yanında kalmıştı zaten. 

"Ben gidip uyuyacağım gerçekten kaldıramadım duyduklarımı." dedi Chaeyoung ve burnunu çekmeye devam ederken koşarak uzaklaştı yanımızdan.

Kyungsoo da bana döndü, tam konuşacaktı ki ileriden bize yaklaşan Junmyeon'u görünce durakladı.

"Neredesiniz siz ya?" diye sordu Junmyeon ve elini omzuma atıp bana baktı kısaca "Senin yüzünün o hali ne?"

Kyungsoo atılıp anlattığında Junmyeon'un da rengi attı adeta. Kyungsoo anlatmayı bitirdiği an da beni kendine çekip tamamen sarıldı, kafamı omzuna gömdüm ve sımsıkı sardım ben de kollarımı.

"Benim bunu Jeongyeon'a söylemem lazım." dedi Junmyeon ve ofladı. Sonra da beni kendinden ayırıp yüzüme ellerini koydu "Sen de sakin ol lütfen bir tanem iyi sonuçta şu anda."

"Ben dedim ama size bir şeyler saklıyor diye." dedim Kyungsoo'ya ve gözlerimi sildim kolumla ama gözyaşlarımın durmayacağını anlayınca ellerimle yüzümü kapatıp tekrar Junmyeon'un omzuna gömüldüm.

"En azından bu Jeongyeon ve Chanyeol'e yarayacak." dedi Kyungsoo ve omzumu sıvazladı "Ben son bir kez bakıp çıkacağım."

Tam iyi hissetmiş kafamı kaldırıyordum ki "Ne oldu niye ağlıyorsun?" sesini duymamla bir anlık telaş yaptım.

Çünkü ses Jeongyeon'a aitti...