Bully ||Twicexo

45

Birkaç saat daha dışarıda takıldıktan sonra eve gittim, hava kararmaya başlamıştı yavaş yavaş. Evin kapısına geldiğimde telefon ekranından kendime kısa bir bakış atıp gülümsedim zorla. Kapıyı açtığım an da annemin, babamın ve Jongin'in yüksek sesiyle karşılaştım.

Kapıyı kapattığım an Jongin başıma dikildi ve sordu sinirle "Telefonunu niye kapatıyorsun?"

"Şarjı bitti." dedim ve odama yöneldim hızlıca. Onun ardından da annem söylenmeye başladı sürekli kavga ettiğimle ilgili...

"Ya ne yapmamı bekliyordunuz?" diye bağırdım sinirle elimdeki çantayı yere fırlatıp. Benden böyle bir tepki beklemiyor olacaklardı ki hepsi durakladı birkaç saniyeliğine. Sonra da ben bağırmaya devam ettim "Bu kızın neler yaşadığını en iyi siz biliyorsunuz, ne yapsaydım teşekkür mü etseydim Dahyun'la herkesin önünde dalga geçti diye?"

"Bağıracak bir şey yok neye bağırıyorsun?" diye yükseldi Jongin bundan sonra. Üstümdeki ceketi yatağıma fırlatıp Jongin'in karşısına dikildim bundan sonra "Sen alttan alacaksan alabilirsin ama bu saatten sonra hiç kimse benim elimden o kızı alamaz."

Bana dik dik baktığında da devam ettim "Benden hesap mesap soramazsın ayrıca!"

"Bana ne bağırıyorsun şimdi?" diye sordu Jongin yüksek sesle. Sinirle gülümsedim ve kafamı kaldırıp üstümdeki hırkayı buruşturup koltuğun üstüne attım.

"Nayeon okulun belalı denilen kızıyla kavga edip ortadan kayboluyorsun merak ediyoruz yine bağırıyorsun bir kendine gel." dedi Jongin de sinirle.

"Sen düşünme beni istemiyorum." diye geri bağırdım ben de ona. Annem aramıza girdi bu sefer ve ittirdi bizi biraz "Ne oluyor size?"

"Bağırmasın bana çok haklıymış gibi." diye yükseldim sinirle. Jongin yandan bir gülüş attı ve bana döndü "Seni düşünende hata zaten koş sen seni ağlatanlara."

"Konuyu çarpıtma ondan bahsetmiyoruz." dedim ve parmağımı salladım tembihler gibi. Jongin de kahkahayla karışık bir şekilde yükseldi "Sanki konumuz o olmasaydı gelip böyle triplere girecektin."

"Nayeon öğretmenler gelmese kızın arkadaşları parçalayıp atacaktı seni şu haline bak." dedi Jongin yine yüksek sesle. "Umurumda bile değil." dedim ve kapıya dönüp birkaç adım attıktan sonra tekrar döndüm ona "Eve gelip boynuna atlamayı düşünürken bana böyle davrandığın için de çok sağol.

Odamdan yüzümü yıkamak için çıktığımda odasının kapısında bize bakan Dahyun'u gördüm. Sinirden hızlı hızlı nefes alıyordum, onu gördüğümde yavaşladım ve adımlarımı onun yanına doğru çevirip hızlıca sarıldım ve saçlarını okşamaya başladım hafifçe. Annemler de odamdan çıkmış bize bakıyorlardı.

Birkaç dakika konuşmadan sarıldık onunla öyle, ihtiyacı olanın da bu olduğunu biliyordum zaten...

...

Jeongyeon bir ruh hastası

Junmyeon
"Jeongyeon"
"Devamsızlık yapacağın güne sıçayım"

Jeongyeon
"Niye ne oldu"

Jongdae
"Kanka"
"Nayeon sinir krizi geçirdi resmen aq"

Tzuyu
"Yeonhee nereden duyduysa bilmiyorum"
"Dahyun'un başına gelenleri duymuş"
"Yemekhanenin ortasında bağıra bağıra dalga geçti"

Jeongyeon
"NE"

Momo
"Sonra biz duyduk işte"
"Nayeon'u ben hiç öyle görmemiştim"
"Jongdae'yle Junmyeon bile zor tuttular iki kişi"