Tüm grup bizim eve doluştuk. Jongdae, Minseok ve Baekhyun ümitsizce ortamın enerjisini arttırmaya çalışıyorlardı. Ama pek de başarılı oldukları söylenemezdi.
"Üf ya." diye biraz yüksek sesle bağırıp kendini koltuğa bıraktı Minseok "Şuna bakın Jeongyeon test bile çözmüyor!"
Hepimiz Jeongyeon'a döndük bir anlık şokla. Jeongyeon ise telefondan kafasını kaldırdı ve elinin altındaki minderi Minseok'a fırlattı. Jeongyeon, Minseok'a bulaşınca otomatik olarak Momo, Jongdae ve Jihyo da devreye girdiler tabii. Birbirlerini dövmeye çalışırlarken Jongdae'nin seslenmesiyle durdular.
"Bu benim geçen seneden beri aradığım tişört değil mi?" dedi Jongdae, Jongin'in yatağının üstündeki tişörtü alıp. Elinden alıp evirip çevirdim ve küçük bir kahkaha atıp onayladım "Kendi aldığını söylüyordu."
Jongdae önce öldürecek gibi baktı ve sonra kahkaha atıp tişörtü elimden alıp katladı "Boşver kalsın onda."
"Keşke böyle bir şey olmamış olsaydı da şu tişört gibi şeyler için kavga etmeye devam etseydik." dedi Jihyo iç çekip. Jongdae onu kafasıyla onayladı ve yanına oturdu "O gerizekalı bir kalksın konuyu tekrar açacağım da neyse." dedi sonra gülerek.
"Belki de kabul etmemiz gerekiyor." dedim ve omuz silktim "Bir haftayı geçti, bence bizi oyalıyorlar şu an."
"Saçmalama ya." dedi Jihyo ve Dahyun'la ortamıza oturup boyu ne kadar yetmese de kollarını ikimizin de omzuna atıp kendine çekti "O koca adam şu an bile rüyasında bile ikinize sarılmayı görüyordur. Aptal bir ameliyat sizi birbirinizden koparamaz."
"Ayrıca bir baktım da Jongin'in odası gerçekten hepimizin eşyalarından oluşuyor." dedi Junmyeon etrafına bakarak. Sonra da sırıtıp bize döndü "Bize ödeyecek bir serveti varken bir anda çekip gidemez."
"Hem biz sizin kafanızı dağıtmak için dışarı çıkartmaya geldik ne yapıyoruz burada." dedi Momo ve ikimizi çekiştirdi aynı anda "Dışarı çıkıyoruz siz de bu depresif halinizden kurtuluyorsunuz."
"Hiçbirimiz iyi veya mutlu değiliz ama devam etmek zorundayız." dedi Tzuyu de. Baekhyun onu kafasıyla destekledi ve Dahyun'u kolundan çekti "Biraz daha böyle kalırsanız ikiniz de hasta olacaksınız, Jongin uyandığı zaman böyle mi karşılama yapmayı planlıyorsunuz?"
Biz tepkisiz kalınca da hepsi kalktıkları yerlerine oturdular. Sanırım, biraz daha zaman gerekiyor.
...
Bizimkiler dağılırken ben de evden çıktım. Planım sadece dolanıp eve geri dönmekti ama duramayıp yine hastaneye gittim.
Dahyun tek geldiğimi öğrenince beni kesinlikle 30 yerimden bıçaklayarak öldürecek.
Yoğun bakımın önüne doğru ilerledim sürünerek, resmen ayaklarım çekmiyordu artık bu yolu.
Kafamı içeri çevirdiğimde Jongin'i görmememle bir anda kalbim deli gibi çarpmaya başladı, telaşla etrafımda dönüp dururken oradan geçen bir hemşireyi durdurdum ve sordum hızlıca.
"Uyandı sanırım oradaki hasta." dedi ve gitti hızlıca.
Uyandı mı yani...
Tam olarak on gündür korkudan dolup duran gözlerim yerini mutluluk gözyaşlarına bıraktı bu sefer, gidip odasını sorduğumda da uyandığına gerçekten emin oldum.
Ağlayarak gitmek istemiyordum, o yüzden sakinleşmek için oturup bizimkilere mesaj attım.
...
Jeongyeon yoldan çıktı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bully ||Twicexo
Fiksi PenggemarNayeon her zamanki gibi ufak bir olayı büyütüp hesabını sormak istemişti, fakat bu sefer işler umduğu gibi gitmeyecekti.
