Bully ||Twicexo

16

Tzuyu'den;

Sabah yine hepimiz hastaneye gittik, ama doktor uyandırmak için yeterince iyi olmadığını söyleyince orada kalabalık yapmamak için bir kısmımız okula döndük.

Ama bizim sınıfta benim dışımda herkes hastanede kalmıştı. Baekhyun, Dahyun'u bırakamamıştı. Junmyeon da Nayeon'u. Jeongyeon ise yine hepsini toplayan kişi olduğundan kalmak zorunda kalmıştı.

Sınıf öğle arası boşalınca orada yalnız oturduğum iyice gün yüzüne çıkmıştı, yalnız oturmak umurumda değildi ama nedenini ve Jongin'in ölme ihtimalini düşündükçe boğulacak gibi oluyordum.

Kore'ye geldiğimden beri bir  kez bile ağlamamıştım, hatta başta Baekhyun olmak üzere bu konudan da çok dalgamı geçerlerdi.

Ama yalnız başıma olsam bile bu zinciri kırmıştım.

Rahatlatmıyordu da, Jongin'i ne kadar sevmiyor gibi davransak da grubun en sevdiğimiz üyelerindendi kesinlikle ve çok dokunuyordu onun ölme ihtimali.

Tamamen salmıştım artık, kimsenin gelmeyeceğini bildiğimden hıçkıra hıçkıra ağlıyordum sınıfta.

Ta ki, sınıfın kapısı bir anda açılıp sınıfa Chanyeol'ün sesi dolana kadar.

Bir aceleyle kafamı masaya yatırdım ama ağlamam hızla durmamıştı tabii, sadece elimi ağzımla kapattım ve sessizleştirmeye çalıştım.

"Jeongyeon hangi kitaptan bahsediyorsun." dedi Chanyeol ve Jeongyeon'un sırasının altını karıştırmaya başladı sanırsam. Ama tek değildi Sehun da arkasından geldi ve sanırsam tek hamlede kitabı buldu "Buldum işte al!"

Bir süre fısıldaştılar, ne dediklerini tam duyamamıştım. Sınıfın kapısının kapanmasıyla rahatlamış bir şekilde kafamı kaldıracaktım ki adımı duymamla durdum "Tzuyu?"

Ama gerçekten saklayacak halim kalmamış olacak ki kafamı kaldırıp Sehun'a baktım, bir- iki saniyeliğine sadece şok olmuş bir şekilde baktı ve sonrasında telaşla sordu "İyi misin?"

Evet demek için ağzımı araladım aslında, ama yalan söylemek istemedim. Aslında karşımdaki Jongdae veya Minseok olsa çoktan kaçmıştım ama Sehun'un yanından kaçmak istemedim.

Kafamı iki yana sallayıp başımı eğdim ve ağlamaya devam ettim sadece. Saniyeler içinde de Sehun hafifçe kollarıyla sarmıştı beni "Ağlama, iyi olacaktır." dedi sadece. 

Huzurlu hissettirmişti... Oldukça...

...

Jeongyeon yoldan çıktı

Jeongyeon
"Jongdae"
"Durum ne"

Jongdae
"Durum çok kötü"
"Tzuyu sınıfta hıçkıra hıçkıra ağlıyordu"

Momo
"Tzuyu mu ağlıyordu"

Minseok
"Biz de ilk gördüğümüzde gözlerimize inanamadık"
"Sehun çıkıyordu sınıftan onlar gelince görmüşler"
"Teselli etmeye çalışmış da pek beceremeyince bize geliyormuş"

Junmyeon
"Ağlıyor mu hala"

Jongdae
"Yok hallettik biz"

Jihyo
"Tzuyu ağlayınca hepten bok yoluna girdiğimizi anladım ben"
"Off"
"Neyse"
"Orası nasıl"

Jeongyeon
"Kendi kendine uyandı biraz önce"
"Bakın bu cümleyi kurarken ellerim tir tir titriyor  ama"
"Gelip bir kez daha görseniz iyi olacak sanki"

Minseok
"Öyle deme"
"İçim kötü oluyor"

Jeongyeon
"Nayeon ve Dahyun'a hiçbir şey diyemiyorum ağlamaktan içleri çıkacak artık"
"Ama arkadaşlar"
"Sanırım"
"Bizim en kötüye hazırlanmamız gerekiyor şu an"