Rose Garden | Taekook

|4| Kim Taehyung

Taehyung odasının kapısının tıklatılmasıyla gözlerini bilgisayar ekranından çekti. Ve kaşlarını çatarak kapıya baktı.

"Gel."

Odaya giren takım elbiseli uzun boylu adam içeri girdiği gibi ellerini önünde birleştirdi. Kafasını öne eğdi.

"Konuş."

Patronunun sert çıkan sesiyle hemen konuşmaya başladı.

"Efendim, biz geçenki çocuğu evine bırakırken Bogum görmüş. O çocuğun sizin için değerli biri olduğunu düşünüyor. Bu yüzden çocuğa zarar vermek istiyor. İçeri gizlice soktuğum adamlardan öğrendim efendim."

Taehyung duyduklarıyla elini sertçe masaya geçirdi. İçerideki adamın bile
yerinde zıplamasına sebep olmuştu. Başında bir ton dert ve sorun vardı. Simdide koruması gereken biri çıkmıştı ortaya. Onu korumazsa kendisi yüzünden ölecekti. Taehyung masumlara zarar vermeyen biriydi. Masum bir insan kendisi yüzünden ölsün istemezdi. O çocuğa bakmak zorundaydı.

"O çocuk... Ona söyleyin, artık benim evimde yaşayacak."

***

"Baba yapma."

Jungkook için sıradan günlerden biriydi. Takım elbiseli adamlar tarafından kaçırılmasının üzerinden 2 gün geçmişti. Eve yeterli para getirmediği için babasından dayak yiyordu. O daha 20 yaşında bir gençti. Yaşıtları gibi üniversite okuyup arkadaşlarıyla gezmesi gereken zamanlarıydı. Ama ailesi yüzünden bunların hiçbirini gerçekleştiremiyordu.

"Baba lütfen vurma. Daha çok para getireceğim. Bu paradan daha çok getireceğim. Sırtım çok acıyor, lütfen vurma."

Jungkook acıyla konuşuyordu. Kelimeleri gerçekten söylüyor mu bunun bile farkına değildi.

"Seni sürtük! Bu eve para getireceksin! İşin gücün ne senin? Gerekiyorsa götünü ver birine, yine de bana para getir! Yoksa bu evde yerin olmaz!"

Jungkook zorlukla elinden kaçıp kendisini odasına kitlemişti. Polise de gidemiyordu. İçinde çok saçma bir his vardı. İçindeki bu his onu polise gitmekten alıkoyuyordu.

Derken çalan kapı sesiyle bir an afalladı. Bu eve kimse gelmezdi. Annesiyle ablası ise çok geç saatte gelirdi. Kim gelmişti bu saatte?

Küçük kulağını kapıya dayayıp dinlemeye başladı.

"Jeon Jungkook burada mı yaşıyor? Onu almaya geldik. Artık burda yaşamayacak."

Jungkook duyduklarını idrak edememişti. Onlar kimdi ve nasıl onu alıp götürüyorlardı?

Dolabını açtı. Altında zaten bir şort vardı. Üstüne de dolabında ki iki sweatshirtinden birini geçirdi. Kapısını araladı ve gelen adamlara baktı.

Bunlar o depoda gördüğü ürkütücü adamlardı.

Kapıya doğru paytak adımlarıyla ilerledi. Bütün gözlerin kendi üstüne dönmesini sağladı. En önlerindeki adam konuştu.

"Bizimle geliyorsun."

Bu çocuğu daha önce depoda da gördüğü için yüzünü hemen tanımıştı.

Jungkook ise 'yaşamak istiyorsam onlarla gitmeliyim.' gibisinden düşündü. Kafasını sallayıp askılıktaki montunu aldı. Üstüne hızlıca geçirip babasına döndü.

Babasının ona korku verici gözlerle baktığını görünce yutkundu. Yıllarca kendisini döven, hiçbir sevgi vermeyen adama sadece iğrenir bakışlarını gönderdi. Bunu bile haketmediğini düşünse de son bir kez bakıp, spor ayakkabılarını giyip dışarı çıktı.

Takım elbiseli adamlardan biri sıkıca kolunu tuttu.

"Kolum acıyor da, biraz hafif tutar mısın?"

Sesinin masumluğu ve yumuşaklığı o kadar güzel ve değişik bir his veriyordu ki insana, patronundan dolayı bir çok insanı öldürmüş bu adam bile bu çocuğun karşısında eli kolu bağlanıyordu.

Adam onu söylemiyle kolunu tamamen bırakmış, arabanın kapısını açıp içeri girmesini işaret etmişti. Jungkook arabaya binip önündeki elleriyle oynamaya başlamıştı.

Jungkook ne zaman önüne bakmak istemese, birşeylerden kaçmak istese hemen elleriyle oynamaya başlardı. Bu huyu onu çoğu durumda ele veriyordu.

Yol boyu konuşmamış, geçen arabaya bindiği gibi bağırarak yardım dilenmemişti. Bu yolculuğu kesinlikle diğerinden daha iyi geçmişti.

Araba en sonunda ilerlemeyi bırakınca kafasını kaldırdı camdan geldikleri yere baktı. Büyük bir malikanenin önünde durmuşlardı. Bu ev Jungkook'un hayal edemeyeceği bir evdi. Rüyalarına bile girmeyecek türdendi.

Ağzını bir karış açmış malikaneye bakarken adamlardan biri inmesini söyledi. Arabadan hızlıca inip takım elbiseli adamları takip etmeye başladı.

İçeri girip yürümeye başladılar. Evin içindeki asansörle üç kat yukarı çıktılar ve sağdaki odanın kapısını takım elbiseli adamlardan biri tıklattı.

İçeriden sert ve kalın bir "Gel." Sesi çıkınca içeri girdiler. Jungkook çalışma masasında oturan adama bakınca bu adamın geçen depoda onu eve bırakmalarını söyleyen ve kendisini affeden kocaman adam olduğunu gördü.

Ağzını tek eliyle kapattı. Sonra ellerini önünde birleştirdi.

"Kocaman adam? Merhaba!"

Böyle heyecanla ve rahatça konuşması yanlarındaki adamları ürkütüyordu. Bu masum çocuğun Kim Taehyung'un elinde parçalara ayrılmasını izlemek istemiyorlardı.

Ama patronları onları çok şaşırtacak birşey yapmıştı.

"Merhaba Jungkook."

Ne yani, bu yumuşak ses patronlarına mı aitti? Dünyanın en büyük uyuşturucu baronuna?

Jungkook olduğu yerde heyecanla kıpırdandı. Masaya yaklaşıp konuşmaya başladı.

"Kocaman adam, şey gerçek adını öğrenebilir miyim?"

Taehyung çocuğun bu hallerine gülümsemişti. Yanlarındaki adamlar bu gülümsemeyi görünce gözlerini kocaman açmamak için zor durmuşlardı. Yaklaşık 6 yıldır çalıştıkları patronlarının yüzünde hiç gülümseme görememişlerdi.

Şimdi ise 20 yaşındaki bir gence gülümsüyordu.

"Taehyung, Kim Taehyung."

Gerçek adını öğrendiği bu adama tavşan dişlerini göstererek bir gülümseme sunmuştu. Adam kendisine çok iyi davranıyordu, onu neden sevmemeliydi ki?

Taehyung çocuğun tavşan dişlerinde gözlerini gezdirdi. Çocuk o kadar güzeldi ki, gülünce cennetin vücut bulmuş haline dönüşüyordu. Gülünce yanağında oluşan minik çukur, dudağının altındaki ben ve tavşan dişler...

Kim Taehyung'un ilgisini çekmişti...

***

Selam✨
Moledronsra'ya final verdim, artık bu fice yoğunluk vereceğim. Ama eğer isterseniz Moledronsra ficime özel bölüm atabilirim!!!
Öğretmen öğrenci fici yolda geliyor 😎😎😎
Herkes edebiyat öğretmeni olsun demiş ama benim gönlüm fizikten yana. Çünkü Taehyung'u fizik öğretmeni yaparsam aklımda mükemmel fanteziler var 😏😏😏
Sanırım fizik öğretmeni yapacağım.
Neysee
GORUSURUKK 🤍🥺