Rose Garden | Taekook

|7| Hayatımda Biri Yok

Jungkook odasına çekilmiş, bir süredir adamın söylediklerini düşünüyordu. Neden korkmamasını söylemişti? Zaten Taehyung'tan korkmuyordu. Emindi ki Taehyung'ta bunu biliyordu. Jungkook'un anladığı kadarıyla ortada korkacağı birşey vardı. Bu yüzden korkmasına gerek olmadığını söylemişti.

Daha fazla düşünmeyi reddedip, Taehyung'un kendisi için aldığı telefona uzandı. Bazı sosyal medya uygulamalarını gördü. Daha önce hiç açmamıştı. Gerçi şuanda gerek duymuyordu.

Yatakta bir o tarafa bir bu tarafa dönüyor ve asla yapacak birşey bulamıyordu. Taehyung'un yanına gitmeye karar verdi. Belki biraz sohbet edebilirlerdi.

Kendisi odasının olduğunu söylediği odaya gitti. Kapıyı tıklattı. Kimse açmayınca çalışma odasına gitmeye karar verdi. Bu sefer oranın kapısını çalınca içeriden "Gel." Diye bir ses geldi. Beklemeden odaya girdi.

Taehyung karşısında gördüğü küçük bedenle otomatik olarak gülümsedi. Bu çocuğu ne zaman görse kendisinden beklenilmeyecek şekilde gülümsüyordu. Diğer insanlara davrandığının aksine bu çocuğa olabildiğince yumuşak davranmaya çalışıyordu. Çünkü kendisinden korkup kaçmasını istemiyordu. Diğer insanların kendisinden korkması onu tatmin ederken, bu çocuğun kendisinden korktuğunu düşünmek kötü hissettiriyordu. Bunun sebebini Taehyung'ta bilmiyordu.

Jungkook konuştu.

"Taehyung ben çok sıkıldım. Ne yapabilirim? Sohbet edelim mi?"

'çok' derken o harfini uzatması Taehyung'u yine güldürmüştü. Tatlı çocuktu.

"Edelim tabii, ne konuşmak istersin Jungkook?"

Jungkook heyecanla konuştu.

"Sen hep evden mi çalışırsın? Dışarı çıkmaz mısın?"

"Genelde çok acil bir durum veya toplantılar dışında çalışma odamda olurum. Pek dışarı çıkmam."

Yalandı.

Taehyung işini profesyonel yapardı. Asla bir eksik olsun istemezdi. Sürekli kontrol eder, gerekirse geceleri uyumazdı. Herşey bizzat onun himayesi altında gerçekleşirdi. Bu tür işleri evinden de halledebilirdi. Ama dışarıda yapmayı tercih ediyordu.

Ama tavşan dişli çocuk herşeyi değiştirmişti.

Hemde ilk günden.

Taehyung çocuğu daha çok görebilmek için evden çalışmaya başlayacaktı. Onunla daha fazla vakit geçirip, kendisine güvenmesini ve bağlanmasını sağlamak istiyordu. Ve yapacaktı.

Jungkook anlayışla kafasını sallamış ve devam etmişti.

"Evde sevgilin filan vardır. Ben sizi rahatsız etmiyorum değil mi? Düzeninizi bozmak istemem. Lütfen öyle birşey yapmadığımı söyle."

Taehyung'un dudakları kıvrılmıştı.

"Hayır Jungkook. Hayatımda biri yok. Evin içinde korumalar var sadece. Rahat olabilirsin. İstediğin şeyleri bana söyle, hemen hallederim."

Jungkook bu ilgili tavır ve aldığı cevap karşısında kocaman gülümsemişti. Her zaman yaptığı gibi tapılası gülümsemesini adamın gözleri önüne sermişti.

Taehyung ise çocuğun yüzünü ezberlemek istercesine gözlerini kenetlemişti.

Belki de gerçekten ezberleyecekti?

İç sesi bunu arzuluyordu belki de.

***

Selam ✨
Yeni ig actim, cunku why not???
İg: vtaelicous
Takip edin, istediğiniz zaman bu hesaba yazabilirsinizz sohbet ederiz 😋😻
Sizi seviyorum ❤️
Gorusurukkk🤍🥺