Faith, Hope and Love

Prologue

Perpektong pamilya, 'yan ang tanyag ng mga tao sa pamilyang Cordova dahil sa magandang pamumuhay na meron sila. Ngunit sa kabila ng perpektong pamilya na sinasabi ng karamihan, may mga sekretong pilit tinatakpan.

Julia Cordova, isang ina na handang gawin ang lahat maprotektahan lang ang mga anak sa mga sakuna sa loob at labas ng kanilang pamilya. She's tough, loving, caring and a selfless mother for her daughters.

"Mama. Mama." The 5 year old Hope cries as she sleep.

"Shhhhh. It's okay, Mama's here." Julia says and hugged her daughter. Hope sniffles, calling her name, feeling scared and anxious of whatever dream she had as she sleep.

"It's okay, baby. Mama's here. I got you, okay?" Julia sooth her, Hope nods and sobs.

"I love you." Julia whispers and kissed Hope's forehead.

Nightmares from the traumatic accident keep on playing on Hope's slumber. Aksidenteng pilit iniwasan ni Julia at ng kanyang asawa ngunit traidor ang tadhana. Pilit man nilang ilayo ang mga anak sa kapahamakan, pilit rin silang hinahabol ng mga ito.

"This is all your fault, William!" Julia uttered.

"Really? Talaga ba Julia? Kasalanan ko ba talaga?!" William, her husband replied. Julia hissed, she walk around and then faced her husband again.

"Eh ano?! Kasalanan ko? My gosh, William!" She said with an irrational tone.

"Oo na! Kasalanan ko na! Ganyan ka naman hindi ba? Sobrang perfect mo! Sorry ha?! Kung hindi ko kayang maging perfect bilang asawa mo!" William said that made Julia hissed. Tinitigan nya ng matalim si William.

"Bakit? Sino bang nagsabing maging perpektong asawa ka? Sino ba ang nagmamaneho ng sasakyan para maaksidente ang mga anak ko? Sino?! Sino ba 'tong pilit sinisira ang letcheng pamilyang 'to?! Ako?!" She says. Napa-iling si William at nai-hilamos ang palad sa sariling mukha. He then eyed his wife.

"Hindi lang ako ang may mali, Julia. Hindi lang ako ang may kasalanan. May kasalanan ka rin!" Sagot nito at nilisan ang kwarto nila ng asawa.

"Alam na ba nila Tita ang nangyari sa mga bata?" Dianne, Julia's friend asked her. Tumayo si Julia mula sa pagkaka-upo at tinungo ang kabilang bahagi ng opisina.

"Nag-iisip ka ba, Dianne? Malamang hindi. At wala akong balak sabihin sa kanila." She told her friend.

"Galit pa rin ba sila sayo hanggang ngayon? Juls, ang tagal na 'non ah." Dianne uttered. Julia heaved a sigh.

"Hindi na siguro ako mapapatawad ng pamilya ko. Eh kung hindi nga lang dahil sa mga anak ko, hindi na nila ako kakausapin eh. Pero ano nga bang magagawa ko? Ano nga bang magagawa ko kung hindi ko natupad at nasunod 'yung mga pangarap nila para sakin noon?" Julia said. Dianne went near her and tapped her lap.

"Juls, naging successful ka naman sa path na pinili mo eh. Hindi pa ba enough 'yon para sabihin nilang hindi ka nagkamali sa naging desisyon mo? Buhay mo naman 'to eh. Oo nga, pamilya mo sila. Mga magulang mo sila pero hindi naman habang buhay kailangan nilang idikta sayo kung ano ang mga dapat mong gawin." Dianne said. Julia forced a smiles.

"Mahirap silang intindihin, Dianne. Alam mo 'yan. Tama ka, nagtagumpay nga akong abutin ang pangarap na gusto ko sa buhay. Pero mahirap ring magpatuloy kung alam mo sa sarili mo na ang sarili mong pamilya ay hindi masaya sa buhay na pinili mo." She replied.

"Eh ano nang plano mo ngayon? Sa mga anak mo? Sa asawa mo?" Dianne asked. She stares at her friend and sighed.

"Hindi ko pa alam." She simply uttered.

"Hindi. Hindi kayo aalis ng mga anak ko, Julia. Hindi ako papayag!" William angrily said. Mabibigat na paghinga na hinarap ang asawa.

"Nakapag-desisyon na ako, William. Dadahil ko ang mga bata sa States. It's up to you kung sasama ka o hindi. Your choice." Unbothered, Julia made up her mind.

"Hindi makaka-tulong kay Hope at Love kung nandito lang sila. Hindi sila matutulungan ng mga Doctor dito. Inayos ko na lahat ng mga papeles ng mga bata, at sa ayaw at gusto mo, aalis kami dito. 'yon naman ang gusto mo diba? Ang malayo kami sayo dahil mas importante 'yang lintik na career mo sayo.  Mas importante 'yang mga negosyo mo sayo." She told him. William hissed, he then look at her.

"Hindi mo pwedeng desisyonan lahat, Julia. Mag-asawa tayo at mga anak natin ang issue dito! Labas ang mga negosyo sa lintik na problemang 'to!" Pigil ang boses at hinampas ni William ang lamesa.

"Wow! Labas ang negosyo? Oh sige! Mga kasusyo. Gusto mong isa-isahin ko pa lahat ng mga issues at mga problema natin sa pamilyang 'to?! Gusto mong pagsama-samahin ko lahat para isang desisyon nalang?! Oo nga, William! Asawa mo ako pero hindi mo nagagampanan 'yon! Asawa mo nalang ako kung kailangan mong maging mabango sa mga mata ng mga tao. Kung kailangan mong maging mabango sa mga kasusyo mo! Pero dito? Simula 'nong pinasok mo 'yang lintik na politikang 'yan, Nanay nalang ako ng mga anak mo! Nanay nalang ako ng mga anak mo na pilit mong tinatago sa mga tao! Kaya tama lang 'to, William. Tama lang na ilayo ko sayo ang mga anak mo dahil ikaw mismo ang magpapahamak sa kanila kung hindi ko gagawin ngayon!" Julia burts out.

"Mama? Daddy?" Malambing ngunit may pag-aalalang tawag ni Faith sa mga magulang. Nagkatinginan silang mag-asawa.

"Mama, nag-aaway po ba kayo ni Daddy?" They heard Faith's voice again from the outside of their room's door.

"Nagkaka-isip na ang anak mo, William. Soon enough, maiintindihan na nya lahat ng mga nangyayari sa pamilyang 'to. Ayaw mong maging masamang ama sa kanila, hindi ba? Ayaw mong madumihan ka sa mga mata ng mga anak mo, hindi ba? Kaya mamili ka. Aalis kami ng mga bata o hahayaan mong ang mga anak mo mismo ang kusang tatalikod sayo? Oo at hindi lang ang sagot mo, William. Oo at hindi lang. Hayaan mo kaming umalis ng bansa, at mananatiling mabuti kang ama sa kanila. Mananatiling mabango ang pangalan mo sa kanila. Sa pakalawa na kami aalis ng mga bata. Nasa sayo kung ihahatid mo kami o hindi." Julia said and made her way to the door. William was stunned. He can never win against her, he knows that. Pinakasalan nya ang babaeng hindi nababali ang mga desisyon pagdating sa mga anak. Minahal nya ang babaeng naging matigas dahil sa naging buhay.

At first, everything was fine. Their paths was synchronized. Nagtugma ang mga pangarap nilang dalawa, ngunit nabago ang lahat 'nong pinasok ni William ang politika. Sunod-sunod ang mga naging sakuna at problema. Ngunit ano nga ba ang tunay na dahilan para manatiling mabango ang pangalan ni William sa mga anak?