Faith, Hope and Love

Chapter 3

"Oh ano, bumabawi ka ngayon? Ayan, sige! Subsob mo pa sarili mo dito sa negosyo mo. Lakas ng loob mong manumbat kay William na laging negosyo nalang inaatupag nya dati, tapos ngayon ikaw naman na 'tong gumagawa. Aysus, Julia! Tigil-tigilan mo ako dyan sa mga palusot mo." Litanya ni Dianne nang kinuha na ni Julia ang inventory report sa kanya. Sinabi nya rin na aalis sila ngayong weekend kasama si William. At hindi nya naman ine-expect na magli-litanya si Dianne ng ganon.

"Sige, mang-inis ka pa Dianne. Palibhasa ang perfect ng pamilya mo eh." Julia replied and rolled her eyeballs. Dianne scoffs and gave her what she asked for.

"Hoy, 'wag mong idamay ang pamilya ko dito ah. At least ako, ang asawa ko hindi politika ang nais –"

"Mga motorsiklo lang 'no?" Julia cut her off then chuckles.

"Exactly! Mas okay nang mahilig sa motorsiklo kesa naman sa politika plus the businesses. Mabuti na nga lang at may oras pa para sa mga anak mo 'yang asawa mo. Eh sayo ba, may oras naman ba?" Dianne said and jests the latter. Julia hissed.

"Hindi na ako umaasang magkakaroon sya ng oras para sakin, Di. Okay na sakin 'yung nabibigyan at napagbibigyan nya ang mga anak namin sa mga gusto nila. Hindi na ako hihingi ng para sakin kahit na asawa nya pa rin ako. Maibigay nya lang lahat ng oras na para sa mga bata, that's enough for me." Julia replied. Dianne then eyed her.

"Pero may needs ka rin bilang asawa, Juls. Ayaw mo bang may cuddle ka pag-uwi nya ng bahay – hoy! Ikaw, nagtatanong lang naman ako ah!" Reklamo ni Dianne nang hampasin sya ni Julia ng isang folder.

"Anong needs?! Anong cuddle?! Anong akala mo sakin, aso?! Sayo na 'yang needs at cuddle mo ah." Julia hissed that made Dianne giggled.

"But seriously, I'm happy na magbabakasyon na ulit kayo bilang buong pamilya. At least, kahit na ilang araw lang, you guys can make some new memories together, with the father." Dianne intently said and smiles at her friend.

"Sana nga sumunod talaga sya, Di. Sana lang talaga pag sumunod sya, wala namang mga nakasunod na mga bantay. Ayoko naman na, nasa bakasyon 'yung mga bata tapos may mga umaaligid na mga bantay sa kanila. Eh alam mo naman 'yung tatlong 'yon, makita lang na may naka-bantay sa tatay nila, ayaw nang lumabas." Julia said. Dianne heaves a sigh.

"Well, let's just hope na wala ngang sumunod." Dianne uttered.

That afternoon, Julia went home early as unexpected. Hinagis nya ang dalang bag sa kabilang side ng couch at pasalampak na naupo. She shut her eyes and massaged her temple. Napadilat sya ng mga mata nang may yumakap sa kanya kalaunan.

"Mama." Hope uttered. Julia smiled and hugged her daughter as well.

"Mama, I'm sorry po." Hope whispered. Julia hushed her and kissed her hair.

"It's okay, anak. And I am so sorry. I know that I made you feel so disappointed kaya patawarin mo si Mama kung na-failed kita 'nong performance nyo." She told Hope. Hope soaked her face into her chest.

"I'm sorry po. Alam ko naman po na busy kayo ni Daddy eh. Kaya lang, my emotions was too high po. Hindi ko na po kayo napakinggan kung bakit kayo na-late." Hope said. Julia caressed her hair.

"Babawi si Mama, okay? I will make it up to you." She replied. Hope smiled and nods.

"Anong gusto mong gawin natin ngayon, ha?" Julia then asked. Hope shooked her head.

"Can we just stay here nalang po? Na-miss po kita eh." Hope asked and said the latter. Julia giggles.

"Oo naman!" She replied.

"Thank you, Mama." Hope whispered, she even gave her mother a peck on her cheek that made Julia smiled even more.

"Bakit nga pala ang aga mo? Wala ka bang pasok ngayong hapon?" She asked.