Faith, Hope and Love

Chapter 13

Two years later;

Sa paglipas ng mga araw, linggo, buwan at taon. Hindi na muling naibalik ni William ang dating samahan at relasyon sa mga anak. Maging kay Julia. Nagpapaka-ama pa rin naman sya sa tatlo ngunit hindi nya kayang gawin ang mga bagay na dating nagagawa nya kasama ang mga anak. There's this barrier between them after that revelation.

Minsan ay dumadalaw rin sya sa tatlo at hindi rin naman inalis ni Julia ang karapatan nya sa mga anak bilang isang ama. Sometimes, he would ask them to go out. Go shopping and to have their bond but it was never been like before.
Magkasama pa rin naman sila ni Louise kasama ang naging anak nito sa kanya ngunit para lamang sa bata ang kanilang pagsasama.

Lumipat na rin si Faith sa kompanya ng pamilya ni Julia dahil 'yon ang kahilingan ni Margaretta. Hindi naging madali para sa kanilang tatlo ang mga nangyari. Marami ang pagbabago at paunti-unti ay nasasanay sila na hindi na kelan man makokompleto ang pamilya. Julia did everything just to be there for them. Makes them feel na walang kulang sa kanila.

"Faith, nasan ka?" Bungad na tanong ni Dianne nang sagutin ni Faith ang tawag nito.

"Office, Tita. Bakit po?" She asked.

"Nak, makinig ka ng mabuti. I need you to calm down, do not freak out. Sunduin mo ang mga kapatid mo, pumunta kayo ngayon dito sa hospital. Ngayon na." Dianne told her that made her heart pound fast.

"Tita, what is happening? Bakit po, sino ang nandyan?" She asked.

"Just do what I said, Faith. Pumunta kayo dito." Dianne said and ended the phone call.

"Tita!" Hingal na tawag nila Faith kay Dianne. Sinalubong silang tatlo ni Dianne at niyakap.

"Tita, ano po bang meron dito? Bakit dito mo po kami pinapunta? And where's Mama po? Kanina pa po namin sya tinatawagan on our way here pero off po 'yung phone nya." Love told Dianne that made her gulped. Isa-isa nyang tiningnan ang mga mukha ng tatlo na hindi nakawala sa mga mata ng mga anak ng kaibigan.

"Tita Dianne. Bakit po?" Hope asked. Dianne wet here lips.

"Tita, are you okay po? Ba't parang hindi ka po mapakali?" Faith asked the latter. Dianne heaved a deep sigh.

"Sumunod kayong tatlo sakin. Don masasagot lahat ng mga tanong nyo pero please, ladies. –" Dianne paused as she shut her eyes and took another deep breath.

"I need you to calm down. Okay?" She uttered which they nods in chorus.

Dianne lead them to the hallway, hindi alam ng tatlo kung saan sila papunta ngunit alam nilang nasa loob pa rin sila ng hospital. Sa bawat pintong nadadaanan ay hindi maalis sa kanila na lingunin o sulyapan ang mga mga pintong 'yon. Bawat hakbang ay pabigat ng pabigat, para bang sa bawat hakbang na tinatahak ay may dumadagang sobrang bigat.

Tumigil si Dianne sa paglalakad at nilingon ang tatlo. They then read the signage. Morgue.

"Tita –" Faith uttered.

Muli nyang binasa ang nakasulat sa itaas ng pintuan bago muling tumitig kay Dianne. Dianne pressed her lips and nod at them. She then twitch the door knob and motioned them to come in which they did.

Pagkapasok na pagkapasok nila ay isinara ni Dianne ang pinto, nagtatakang muli syang nilingon ng tatlo. Bago sya may kinuha sa loob ng dala-dalang bag. It was a plastic ziplock bag. Inabot nya 'yon kay Faith. The plastic ziplock contains Julia's stuffs. Cellphones, wallet and IDs. 

"H-hindi ko alam kung bakit ako ang nasa contact person ng Mama nyo, pero –" Dianne paused and stares them. She then bit her lower-lip and gulped the lump in her throat.