Faith, Hope and Love

Chapter 21

"Sigurado ka bang dito na muna tayo? Ayaw mo bang magpakita muna kina Mama?" Tanong ni Carlos kay Katie nang tumigil sila sa harap ng isang hotel. Nilingon sya ni Katie at tumango.
"I'd rather stay here for awhile kesa sa dumiretso sa bahay." She replied. Carlos reached for her hand, meeting her eyes.
"Misis, hindi mo pa rin ba napapatawad ang parents mo? Ang tagal na 'non." He told her. Katie heaved a sigh and gulped.
"Hindi ko alam. Hindi ko alam pero baka kapag nakita ko sila ulit, malalaman ko. Pero sa ngayon, gusto ko munang magpahinga." She replied that made Carlos nodded his head and kisses the back of her hand.

Gabing-gabi na ngunit malayo pa rin ang iniisip ni Katie habang naka dungaw sa veranda ng kanilang kwarto. Siguro ay ganito talaga ang epekto ng gustong malaman ang totoo. Ang totoong pagkatao. She was spacing out when pair of arms wrapped around her waist that made her startled.
"Ang lalim na naman ng iniisip mo." Carlos whispered. Katie just sighed and keep mum.
"Tinawagan ko na si Analyn. Sabi nya, tawagan mo raw sya." He uttered. Katie took a deep breaths as she rested her head on Carlos broad chest. Carlos then started swaying their bodies.
"Iniisip ko, paano kung nabigyan agad natin ng kapatid si Analyn? Siguro hindi sya ganyan sa atin. Siguro, kahit hindi nya tayo kasama lagi, okay lang sa kanya kasi nandyan naman ang kapatid nya." She uttered. Carlos embrace her even more.
"Ikaw naman ang may gusto na 'wag na muna nating sundan hindi ba? At dahil nage-enjoy ka nang maging Nanay nya, nakalimutan mo nang susundan pa dapat sya. Isa pa, naging tutok na rin kasi sa ospital. Pero baka nga! Kung nasundan agad natin si Analyn, sigurado akong mahal na mahal nya ang kapatid nya." Carlos replied, he then turned her around so that he can face her. Arms still locked on her, Katie smiled. She then snaked her hands around his neck.
"At siguro kung hindi ako nagka-sakit at inoperahan, nabigyan nga siguro natin sya ng kapatid." She said, Carlos smirked.
"Bakit, Misis. Kung hindi ka nagkasakit noon at hindi natin pina-tanggal lahat ng 'yon, bibigyan talaga natin ng kapatid si Analyn?" He playfully asked, his forehead touched hers. Eyes closed, she nods.
"Alam ko ang pakiramdam ng nag-iisa lang. Wala kang maayang umalis, gawin ang gustong gawin at walang kakulitan. Kaya nga diba ang sabi ko sayo, gusto ko ng dalawang anak. Eh ang kaso wala, wala na." She replied. Carlos gave her a peck on her lips.
"Alam ko naman 'yon, Misis. Pero blessing in disguise na rin diba? Kasi kung hindi agad natin nalaman na may sakit ka, baka hindi lang kapatid ni Analyn ang wala sa amin ngayon. Baka pati ikaw nawala rin. At hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung nangyari nga 'yon. Naturingan akong doktor pero sarili kong asawa hindi ko nagamot? Napaka walang kwenta ko naman 'non." He uttered. Katie looked at him and smiled, she then kissed him.
"Pero hindi naman nangyari. Napapayag mo akong gawin ang operasyon. Napapayag mo akong alisin nalang 'yung mga matres ko kahit na ayoko. Kaya galit pa rin ako sayo dahil don." She muttered. Carlos sighed.
"I had to. Kasi kung hindi, we're not sure kung hindi na ba talaga babalik 'yung Cancer. Hindi naman ibig-sabihin na tinanggal ang isa at wala na 'yung Cancer, hindi na talaga babalik 'yon. It could be another series of illness. I had to do that dahil hindi ko kayang makita kang naghihirap, nakikipag-laban sa sakit na 'yon. Hindi ko kayang makita ka sa mas malalang sitwasyon. At higit sa lahat, hindi ko kayang mawala ka sakin ng ganon-ganon lang dahil mahal kita." He reasoned and kiss her lips again that she gladly reciprocates.
"Ayoko rin namang mamatay agad 'no. Ang bata pa ng anak natin 'non tapos iiwan ko lang agad sa Tatay nyang palagi nalang sa kabit nya? Hell no." She jests when they've parted their lips.
"Wala akong kabit." Carlos replied and kisses her again. She then chuckles between their kiss that lasts for a couple of minutes.

"Halika na! Sundan na natin si Analyn. Makakahabol pa tayo, Misis!" Carlos jests, Katie giggles as she hit his chest. Nakahiga silang dalawa at naka-unan naman si Katie sa braso ng asawa. They are just cuddling, snuggling with each other when suddenly Carlos uttered that.
"Wala na nga akong matres remember?! Kung maka-aya ka naman dyan parang hindi ka napagod sa pagda-drive ah." She replied. Carlos laugh softly. He then kissed her temple, her hair and then her forehead.
"Joke lang naman eh! Pero kung gusto mo naman, walang pagod-pagod basta ikaw  Misis." Seryoso ngunit pabirong hirit ni Carlos.
"Hayst! Next time, Mister. Wala ako sa moodw. I'm sorry." She replied which Carlos understand. Sa tagal na nilang mag-asawa, alam na ni Carlos kung kailan pwede at hindi. And he never forced her just to feed his manly needs. He respects his wife when it comes to this matter and it's okay! Hindi nya na kailangan pang pilitin si Katie dahil bibigay naman ito kung gusto nya talagang gawin. Dahil para sa kanilang dalawa, hindi nasusukat sa sex ang pagmamahalan nila bilang mag-asawa.
"Shall we go to sleep now?" She then asked sweetly as she looked at him. He smiled and nod.
"Yes, Misis. Let's sleep now. Good night, asawa ko." He replied and gave her a kiss on her lips.
"Good night, Mister." She replied.