Faith, Hope and Love

Chapter 9

Months had passed, everything's put into places as the days gone by. Kagaya ng mga nasa plano ng mag-asawa at mga napag-usapan ay hindi na nga muling tumakbo bilang governor si William, mas pinili nalang nyang asikasuhin ang mga negosyo at ang pamilya. Mas nabigyan ng oras ang pamilya kesa sa mga bagay na kung noon ay laging nasa una.

"Yes, Hon. Ikaw na ang sumundo sa dalawa. Magkita nalang tayo sa restaurant mamaya, susunod si Faith. May dadaanan lang ako tapos didiretso na rin ako sa restaurant. – I will, dadaan lang ako kay Mommy. She wants to see me daw eh. – Okay, I love you. Bye." Julia said over the phone, pagkatapos na ibaba ang tawag ay tuloy-tuloy syang naglakad papunta sa sariling kotse.

"Mrs. Cordova." A woman called her. She looked back.

"Yes?" She politely ask. The woman on her mids 30s step closer.

"I'm Louise." The woman stretch her arm for a shake hands. Julia accept her hand,

"Hi! How can I help you?" She then asked. Louise looks left and right, she then faced Julia again.

"Pwede ka bang maka-usap? Kahit sandali lang." Louise uttered. Julia nods.

Sa malapit na coffee shop dinala ni Louise si Julia. Magkaharap na naghihintay kung sino ang unang babasag sa katahimikan sa pagitan nilang dalawa. Julia can't explain why, but she felt something odds. She feels like there is something with these woman in front of her.

"So, Louise. Bakit mo 'ko gustong maka-usap? Tungkol ba saan ang pag-uusapan nating dalawa?" She asked, breaking the silence. She then sipped on her cup of coffee, looking at Louise. She saw how Louise gulped, she can also feel the nervousness of Louise.

"Matagal na kitang gustong maka-usap, Mrs. Cordova –"

"Julia, just call me Julia." Julia told her, which she nods.

"As I've said, matagal na kitang gustong maka-usap. Hindi lang kita matyempuhan. And I am not sure kung kakausapin mo nga ako. Pero wala na akong choice kundi maglakas loob na lapitan ka." Louise said. Julia nods, waiting for her next words. Louise get something inside her bag. She then placed it on top of the table and pushed it to Julia's side. Naka taas ang kilay na tiningnan ni Julia ang isang brown envelope at muling tumitig kay Louise.

"Ano 'to?" She asked. Louise swallowed. She then clasped her hands under the table as she heaves a sighs.

"Buksan mo." Louise told her which she did. Julia feels the dryness of her throat as she saw and reads it. She gulps and she stop her tears from forming.

"Ayoko ng gulo, Julia –"

"Hindi ako tanga kaya hindi ko itatanong kung anong ibig-sabihin nito." Putol ni Julia sa sasabihin ni Louise. Sinusubukang hulihin ang bawat titig ng kausap ngunit mailap.

"Pero itatanong ko kung bakit mo pinapaalam sa akin 'to." She added.

"Limang buwan na akong buntis, Julia. At ayokong iluwal ang anak ko na walang ama. Ilang beses kong gustong kausapin si William at ipaalam ang tungkol dito sa pinagbu-buntis ko pero hindi nya ako pinapayagang maka-usap sya. Wala akong ibang choice kundi –"

"At binalak mo pang itago sakin? Gusto nyo pang hindi ipaalam sakin?!" Pigil ang boses na tanong ni Julia kay Louise.

"Gusto ko lang na magkaroon ng ama ang anak ko, Julia. Anak ko na anak ni William." Louise told her. Julia looked at her full of anger.

"What do you want?!" She asked. Louise met her gaze.

"Gusto kong ibigay mo sa magiging anak ko ang tatay nya. Julia, babae ka rin. Alam kong nararamdaman mo kung anong nararamdaman ko. At ayokong lumaki ang anak ko na wala syang ama na makakasama, ayokong lumaki sya na merong kulang sa kanya. Kaya nakiki-usap ako sayo, Julia. Para sa magiging anak namin ni William, kahit para sa bata. Hihilingin kong ibigay mo sa kanya ang karapatang magkaroon ng isang ama. I'm sorry, I'm sorry kung sobra-sobra ang hinihingi ko pero para sa anak ko, kahit ano gagawin ko para sa kanya." Louise told her. Julia scoffed. Naikuyom ang mga kamao at nag-iwas ng tingin.