Faith, Hope and Love

Chapter 31

"I'm sorry. Dahil kahit 'nong hindi pa tayo magkakilala, niloko na agad kita. I'm sorry dahil hindi ko inalam kung may girlfriend noon si George. I'm sorry dahil nasira ko ang relasyon nyong dalawa. I'm sorry dahil nasaktan ka dahil sakin. I'm really sorry Analyn." Analyn took a deep breath as she faced Brianna. She then smiled.
"Naka moved on na ako don sa nangyari. Okay na ako ngayon. Kaya 'wag kang mag-alala, Brianna. Kahit na hindi mo agad inamin sa akin ang lahat, napatawad na kita. Siguro nga hanggang ngayon hindi kami okay ni George, pero ginagawa ko ang lahat para hindi na ako maapektuhan pa sa kanya. Alam ko naman na kaya sya naghanap ng iba kasi hindi ko kayang ibigay sa kanya noon 'yung mga bagay na kaya mong ibigay sa kanya. Hindi ko sya kayang ipakilala sa parents ko noon dahil ayoko na ma-disappoint ko sila Mommy. Pero okay na 'yon! Wala na sakin 'yon." She honestly said. Brianna earnestly looked at her.
"At kahit na wala kang sinabi sakin, kahit na hindi mo agad inamin sakin, pinapangako ko na hinding-hindi magbabago ang lahat. Hindi magiging rason ang relasyon nyo ni George para masira tayo. Kaya 'wag mo nang isipin pa 'yon." She smiled, Brianna swallowed.
"You don't have to worry dahil hindi ako galit. 'Nong una oo, pero ngayon? Hindi na. Tanggap ko na." Analyn uttered. Brianna flashed a smile.
"Thank you Analyn. Thank you. And I'm sorry again." Brianna earnestly told her. Analyn tapped Brianna's shoulder, she then smiles.
"Ano ka ba? Mag pinsan tayo kaya hayaan mo na 'yon. Moved on na ako don kaya mag moved on ka na rin. Tsaka alam ko naman na kung alam mong mag pinsan pala tayo, baka hindi mo rin tinuloy ang relasyon nyo ni George. Diba Brianna? Or Faith?" Analyn said. Faith chuckles, she then nodded her head.
"Oo naman! Kung sana alam ko na noon palang. Kaso hindi eh. Kaya umabot hanggang ngayon." Faith replied. Analyn heaves a sigh. She then looked up at the night sky again.
"Kaya pala. Kaya pala parang naiilang ka sakin simula 'nong pumunta ka sa ospital, at 'nong in-invite kayo ni Mommy sa bahay. I wondered why eh. 'Yon pala ang dahilan. Pero pinagtataka ko rin, bakit Brianna?" Analyn uttered and then asked. Tumingala rin si Faith bago sumagot.
"Brianna Faith ang buo kong pangalan. Pero Faith lang ang tawag ng lahat sakin especially Mama. Tinatawag lang nila akong Brianna pag galit na sila ni Dad. Tsaka, gusto ko na rin namang aminin sayo dati palang eh. Wala lang akong lakas ng loob para kausapin ka. Pero sinubukan ko I swear! Kaya lang lagi mo rin kasing kasama sila Love. Hindi rin naman nila alam 'yung nangyari dati except for Hope. She knows what happened, she knows George - they know about George pero hindi nila alam na nagkaroon ng issues before. Ang alam lang ni Hope, niloko rin ako ni George, na may pinagsabay nya ang dalawang babae. But she doesn't know na it was you." Faith told Analyn.
"Okay lang 'yan. At least hindi na rin umabot pa sa kanila. Lalo na kila Mommy." Analyn replied.
"So we're okay now? No grudges?" Faith asked, looking at Analyn. Analyn nods.
"Yes. No grudges." She replied.
And for the first time since they've met, simula 'nong malaman nilang magkadugo silang dalawa, Faith did the first move. She hugs Analyn. Walang halong kaplastikan at pagkukunwari. It was genuine and pure.

********************************

"William. Pwede ka bang maka-usap?" Tanong ni Louise nang minsan ay dumalaw si William sa anak.
"Yeah sure! Ano bang pag-uusapan natin? Tungkol ba 'to kay Winston?" William asked in return. Louise wet her lips. She sits on the couch and looked at her child.
"Now that Julia is back. I think - mas mabuting mag-focus ka na sa kanila. Naisip ko na umalis na kami ni Winston. Susunod na kami kina Mama sa States." She told him.
"What?! No! Ilalayo mo ang anak ko sakin? Are you kidding me?!" William asked. Louise heaved a sigh. She then faced William. She looked into his eyes.
"I already made up my mind, William. At hindi ako nagpapaalam sayo, sinasabi ko lang sayo na aalis kami ni Winston. And no. Hindi ko ilalayo sayo ang anak mo. Maybe yes dahil sa States kami pupunta pero hindi ibig sabihin 'non eh hindi ka nya makikilala bilang ama nya." She uttered. William hissed.
"I am doing this for you, William. For you and your family. Sa inyo ni Julia. Alam kong ako ang dahilan ng lahat William. Ako ang lumapit sa asawa mo noon dahil ginusto kong mahalin mo 'ko. Pero hindi. Alam ko na sya lang ang mamahalin mo. Mas mahalaga pa rin sayo ang pamilya mo. At alam kong hindi babalik si Julia sa inyo hangga't nandito kami ni Winston. Kaya mas mabuti para sa ating lahat na kami ni Winston ang umalis." She added. William chuckles. He then locked his gaze to hers.
"At paano mo nasabing hindi babalik si Julia? Ano, kinausap mo na naman sya? Pinuntahan mo sya?!" He asked.
"Yes. I had to do that for you William. Ginawa ko 'yon dahil gusto kong ayusin 'yung gusot na ginawa ko sa inyo. Kaya sa ayaw at gusto mo, aalis kami ni Winston at aayusin mo ang pamilya mo. Aayusin mo ang relasyon nyo ni Julia. Make her come home to you and to your daughters." Louise earnestly said.
Maya-maya pa ay tumunog ang cellphone ni William, tiningnan nya si Louise tsaka dinukot ang cellphone mula sa bulsa.
"I have to go." He then said. He kissed his son's forehead and leave.