İLK AŞK (Düzenleniyor)

11. Korkunun Yüzü

OY VE YORUMLARINIZLA DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM.

YILDIZLAR HER ZAMAN PARLASIN.

Gece boyunca birkaç saat ancak uyuyabildim. Sabah kalktığımda midem alt üsttü, bu yüzden biraz süt içip, Chloe'ye gitmek üzere akademiden çıktım. İçimde huzursuzluk vardı. Gergindim, mutsuzdum. Sokaklar güneşsiz ve kasvetliydi, okyanusun bile rengi solmuş gibiydi. Adımlarımı hızlandırdım. Takip edildiğim hissi geri döndüğünde, kaçmayı seçtim. Binaya vardığımda arkamı kontrol ettim ama kimseyi göremedim.

İçeri girerken biriyle çarpıştım. Yere düştüm, kafamı kaldırdığımda Pedro'nun sert ve soğuk bakışlarıyla karşılaştım. Hemen kalktım, utanmıştım.

"Pedro, özür dilerim. Ben—"

Arkamı istemsizce tekrar kontrol ettim. Fark etmişti.

"Neyin var?" diye sordu. Gözlerimin derinlerine baktı.

"Seni bu kadar korkutan şey ne?"

Ona ne diyeceğimi bilmiyordum. Yalnızca bir his... kanıt yoktu. Üstelik bu hislerle aptalca davranıyordum.

"Ben sadece..."

Telefonumdan gelen bir bildirim sesiyle lafım yarım kaldı. Chloe'den gelen bir mesajdı.

Derse geç kalma.

Pedro, gözlerini tekrar üzerime dikti. "Korktuğun her neyse, korkularını ehlileştirmen gerek. Burası zayıf ve korkakların dünyası değil. Eğer bir kartal olmayı öğrenmezsen, diğer kuşların yemi olursun."

Sözleri içime işledi. Birkaç gün önce okuduğum kitaptaki cümle aklıma geldi:

Metum excludit. Noli eis ostendere! Esto aquila, non musca! Aliter superesse non potes.

Korkunu yok et. Onlara asla gösterme! Sinek değil, kartal ol! Yoksa hayatta kalamazsın.

Chloe'nin dairesine çıkarken kendi içimde boğuluyordum. Kim bilir Pedro hakkımda ne düşünmüştü? Kapıyı çaldığımda Chloe endişeli bir ifadeyle beni karşıladı.

"Az kalsın seni aramaya çıkıyordum."

İçeri geçtiğimde yüzümdeki gerginliği fark etti. Ani bir kararla Chloe'ye her şeyi anlatmaya karar verdim. Bu şekilde daha fazla devam edemezdim. Belki bir çözüm bulurdu.

Siyah tüylerden, Pedro ile çarpışmamızdan bahsettim. Sözlerim bittiğinde tedirgindi.

"Ne düşünüyorsun?" diye sordum.

"Bu durumu araştırmam gerekiyor. Ayrıca Chris'e danışmalıyım."

"Chris kim?"

"Değer verdiğim bir arkadaşım. Bilgisayar uzmanı ve davranış analisti."

Yüzünü inceleyince Chloe utandı.

"Benim için özel ama... onun için ne ifade ettiğimi bilmiyorum," dedi hüzünle.

"Senin gibi birini fark etmediyse, kördür," dedim gülümseyerek. Gülmüştü, nihayet.

"Kalbin eşsiz, Chloe. Masumiyetini koruyan birisin. Chris de farklı düşünmüyor olabilir. Belki senin ilginden emin olmak için bekliyordur."

"Belki," dedi ama hemen konuyu değiştirdi. "Yalnız şu an önemli olan sensin. Chris ile durumu konuşacağım. Şüpheleri ortadan kaldırmamız gerekiyor."