𝑆𝑎𝑢𝑑𝑎𝑑𝑒

On Sekiz

Selam bebeklerim! Oy vermekten ve yorum yapmaktan çekinmeyin lütfen. Yorumlarınız çok hoşuma gidiyor.
Keyifli okumalar. 💞

⭒⭒⭒

Kalbim acıyla kasılırken, gözlerim dolmuştu. Onu öyle görmek içimde tarifsiz bir acıya sebep oldu. Sanki yüzündeki yaraların sahibi benmişim gibi canım yanıyordu.

Aşk böyle bir şey miydi? Onun canı yandığında seninkinin ondan bin kat daha fazla yanması mı demekti?

Barlas, gözlerini üzerime dikmiş bana bakarken bende gözlerimi kırpmadan ona bakıyordum. Sanki sadece ikimiz vardık.

Yüzünün her yeri yara içindeydi. Dudağının sol tarafı patlamıştı. Sol yanağı morarmaya başlamıştı. Kaşının üzerinde de çizik vardı. Yaralarının üzerinden biraz zaman geçmişti galiba çünkü kan akmıyordu.

Yine de onu böyle görmek canımı yakıyordu. Canımın canı acıyordu. Nasıl yanmasın?

Biz hâlâ birbirimize bakarken diğerleri telaşla onun yanına gitti. Ben ise yerimden kıpırdayamıyordum.

"Oğlum ne oldu sana?" diyen Doğuydu.

"Lan dayak mı yedin?" diyen de Berkti.

"Ayy nasıl vurmuşlar. Acıyor mu?" diyen Senaydı.

"Abi o değil de fena göt olmuşsun." diyen tabii ki Ataydı.

Barlas hiç birine cevap vermeyip hâlâ benim dolan gözlerimi bakıyordu. Diğerleri de bana döndüğünde gözlerimi kaçırmak zorunda kaldım. Yoksa gözümden düşen yaşı saklayamayacaktım.

"Önemli bir şey değil. " dediğini işittim. Nasıl önemli değildi? Bildiğin kavga etmişti.

"Lan nasıl önemli değil? Şu yüzünün haline bak." diyen Doğuya dudağının kenarıyla gülümsedi ama yarası acımış olmalı ki yüzünü buruşturdu.

"Sen bir de karşı tarafı gör." dedi alayla.

Kaşlarımı çattım. Nasıl alaya alabiliyordu bu konuyu aklım almıyordu. Kaç gündür ortada yoktu. Üstelik haber verme gereği bile görmüyordu. Sonra yüzü dağılmış bir şekilde geliyordu. Ne işler çeviriyordu?

"Oğlum niye haber vermiyorsun bize, gelirdik." diyen Berk'e kaşlarımı çatarak baktım. Daha konunun ne olduğunu bile bilmiyorlardı ama kavgaya gidiyorlardı.

"Aynen gelirdiniz, hep beraber dayak yer gelirdik bu sefer." dedi yine alayla.

"Aşk olsun. Ben hepinizi korurdum." diyen Ataya hepsi güldü. Tek gülmeyen bendim çünkü sinirlerim bozulmuştu. Kavga etmişti ama ortada bir şey yok gibi davranıyordu.

Hırsla yürüyerek bar tarafına geçtim. Sinirle içki şişelerini yerine dizmeye başladım.

"Kırmasa bari." diyerek fısıldayan Ataya dönüp ters ters baktım. Ben bakınca hemen gülümsedi. "Işıkcığım onlar bize lazım ya, sakin mi olsak?" dediğinde bir şey demeden önüme döndüm.

"Pansuman yaptın mı? İlaç falan alsaydın." diyen Senaydı.

"Önemli değil ya ben hallettim."

"Halletmiş haline bak." diye sinirle soludum. Beni duymuş olacaklar ki kısa bir sessiz oldu.

"Olmaz öyle, eczaneden ağrı kesici krem falan alalım. Kötü gözüküyor." diyen yine Senaydı.

"Ben hemen alıp geleyim. Işıkcığım sana da antideprasan alayam mı? Sakinleşirsin." dediğinde öyle hırsla döndüm ki elimdeki içki şişesini kaldırıp kafasına isabet aldığımda kaçtı.