𝑆𝑎𝑢𝑑𝑎𝑑𝑒

Otuz Bir

Selam bebeklerim. Elli bin okunmaya ulaştık!! Yorumlarınız ve oylarınız için çok teşekkür ederim. 💖
Yıldızı parlatmayı unutmayın.✨
Keyifli okumalar. 🤍

⭒⭒⭒

Bütün bedenim kaskatı kesilirken gözlerim kapıdan giren kişiyle kesişti. Geçen gün annesiyle birlikte gelen kızdı,Barlas'ın kardeşi olmalıydı. Arkadan annesi de gelecek mi diye korkuyla bekledim ama kimse gelmedi, aksine o kapıyı kapattı.

Kaşları çatık bir şekilde beni süzdü. Barlas'ın aksine açık kahverengi saçları vardı. Gözleri ise ela olmalıydı. Güzel bir kızdı. Yaşı ise en fazla yirmi duruyordu.

"Sen yine mi buradasın?" dediğinde kaşlarım çatıldı.

Biliyordum, benden ölesiye nefret ediyordu.

"Gelsene biraz konuşalım." dediğimde kaşları çatıldı. "Lütfen."

O ayakkabılarını çıkarıp önümden geçip salona girdi,bende arkasından ilerledim. O tekli koltuğa otururken ben ikili koltuğa oturdum.

"Ağabeyim nerde?" dediğinde bir cevap vermedim çünkü bende nerde olduğunu bilmiyordum.

"Dün gece burada mı kaldın bir de?" dedi üzerimi süzerken. "Ağabeyim nasıl kabul eder böyle bir şeyi?"

En sonunda konuştum.

"Beni nasıl tanıdın bilmiyorum ama ben gerçekten kötü biri değilim. Barlas'ın kötülüğünü istemek hayatımda isteyeceğim en son şey bile değil. Onu çok seviyorum."

Bir anda sinirle ayağa kalktı.

"O yüzden mi ağabeyim her gün üzgün, hayattan bıkmış, gözleri dolu dolu geziyordu? O yüzden mi onun kalbini kırıp durdun?! O yüzden mi ağabeyim yetmedi bana bile bulaştın?!" derken gözleri dolmuştu.

Son söylediğiyle ona şaşkınlıkla baktım. Ben onu tanımıyordum ki.

"Sen hayatımda tanıdığım en kötü insansın."dediğinde sarsıldım.

"Ben sana hiçbir şey yapmadım." dedim sessizce.

Alayla güldü. "Bir de yalancısın! Ağabeyimi de mi böyle kandırdın? Nasıl kandı sana ya?"

"Ben sana gerçekten hiçbir şey yapmadım.Yaptığım her kötülük Barlasaydı, seni tanımıyorum bile." dediğimde kirpiklerini kırpıştırdı.

"Sana inanmıyorum! Kötü kalpli birisin sen, o kötü kalbini hak etmiyor ağabeyim. Ondan uzak dur!" dediğinde gözlerim doldu.

Hak etmiyordum onu ama nasıl uzak durabilirdim ki?

"Söylesene gözüm ondan başkasını görmez, kalbim ondan başkasına almazken, bana iyi gelen tek şey oyken nasıl uzak durabilirim? Sen bana öl diyorsun, Barlas'dan uzak dur demiyorsun."

Sol gözümden bir damla yaş yeri boyladı. Barlassız düşündüğüm hayatımla kalbim kasıldı. Dolu gözlerimle gözlerine baktım.

"Ölürüm daha iyi."

O biraz olsun sakinleşip yerine oturduğunda benim gözlerimden dur durak bilmeyen göz yaşları akıyordu.

"Onu çok seviyorum."dedim sesim bile titrerken. "Bütün hayatım ondan ibaretken ondan uzak durmamı bekleme ne olur."

"Sen onu sevmiyordun." dedi sessizce.

Acıyla gülümsedim. "Sevmekten korktum ama bilmiyordum ki sevmek iyileşmek demek. Barlas'ı sevmenin onun tarafından sevilmenin dünyanın en güzel şeyi olduğunu bilmiyordum."