𝑆𝑎𝑢𝑑𝑎𝑑𝑒

Yirmi Beş

Selam bebeklerim! Bugün on bin okunma sayısına ulaşmışız. Benim için doğum günü hediyesi oldu, çok teşekkür ederim. 🫶🏻
Yıldızı parlatmayı unutmayın! ✨
Keyifli okumalar. 💖

⭒⭒⭒

Uzun zamandır aradığım güveni bulmuştum. Özlediğime de kavuşmuştum. Artık eksik hissetmemem gerekirdi.

O zaman niye ruhumun bir parçası yokmuş gibi hissediyordum?

Söylediğimle babamın yüzünü bana çevirdiğini hissettim. Yine de dolu olan gözlerimi onun üzerinden çekememiştim.

"O da ne demek?" diyen babama bakamadım.

"O, her şeyim olan ikinci adam."demiştim. Birincisi tabii ki babamdı ama o babamdan sonra olmayı bile hak ediyor muydu?

Babam kalbimi kırmamak için uğraşıyordu, oysa o parçalanacak kalp bile bırakmamıştı. Babam gibi olmayı hak ediyor muydu?

Babam, çenemi tutup kendine çevirdi. Kaşları çatılmıştı, yutkundum.

"O ne demek dedim sana Işık." dediğinde gözlerimi kırpıştırdım. Yaşlar yanaklarıma döküldü, usulca sildim. Başımı yere eğdim.

"Duydun işte baba." derken sesim kısık çıkmıştı.

Babam dayanamıyormuş gibi yanımdan kalktı. Yüzümü ona kaldırdım. Kaşları çatık, derin derin nefes alıyordu.

"Bana ablanla aynı kişiyi aşık olduğunuzu söyleme." dedi şaşkınca. Yüzümü tekrar önüme eğdim. "Ablanın sevgilisini nasıl seversin Işık?" dediğinde başımı hızla geri kaldırdım.

"Ablamın sevgilisi falan değil o! Ayrıca o beni seviyordu. Beni seven birine aşık olan kişi ablam." dedim sinirle.

"Seni seviyorsa niye ablanın yanında da senin yanında değil!" diye bağırdığında irkildim. Diğerlerinin bakışları bize döndüğünde duymamaları için dua ettim. "Buna bir cevabın var mı?" diye devam ettiğinde kalbimin üzerine bir ağırlık çöktü.

Cevabım yoktu. Nasıl cevap verebilirdim ki?

Boğazıma bir yumru oturdu konuşamadım. Dolu gözlerimle yerimden kalkıp ilerdeki camın yanına gittim. Gökyüzüne düşen geceyi izlemeye başladım.

Yediremediğim şeyleri babam yüzüme bağırarak söylemişti. Haklıydı. Beni sevse yanımda olurdu değil mi?

Kabullenmeliydim ama kabullenmek bu kadar zor olmamalıydı.

Babamın yanıma adımladığını camın yansımasından zorlukla seçebildim. Gelip tam yanımda durdu. "Özür dilerim, sana bağırmak istemedim. Sadece anlayamıyorum. Siz nasıl bu hale geldiniz? Senin dimdik duran omuzların nasıl böyle çöktü?" Omzuma dokunduğunda gözümden bir damla yaş daha aktı.

Babam kolumdan tutup beni kendine çevirdi. Gözlerimin içine bakıyordu.
"Sen güçlüydün Işık, acıdan ölsen ağlamazdın. Nasıl bu hale geldin?" dedi kolumu okşarken.

"Ben yıkıldım baba, enkaza döndüm. Kimse dönüp bakmadı bile! Acının ne demek olduğunu öğrendim. Kalbim.." dedim durakladım. "Kalbim atıyor ama atmıyormuş gibi hissediyorum. Nefes alamıyormuş gibiyim. Yaşamıyormuş gibi hissediyorum." dediğimde beni kendine bastırdı. Sımsıkı sarıldı. "Ben öldüm baba, sadece gömülmeyi bekliyorum."

Göz yaşlarım gömleğine döküldü. "Güzel kızım, ışığım benim." dedi şefkatle. Bu daha çok ağlamama sebep oldu. "Sakın, sakın ölümü anma. Ben yanındayım, iyi olacaksın." Beni kendinden ayırıp göz yaşlarımı sildi usulca. "Dökme artık incilerini. Bunları sonra konuşacağız tamam mı?" dediğinde başımı salladım. Alnıma bir öpücük kondurdu.