Συναισθήματα? Τι είναι αυτά?

2. Διακόπτης κάτω

Τη νύχτα της Τετάρτης που η Σκάι βρήκε τα κορίτσια μπροστά από την ενεργοποιημένη τηλεόραση αναίσθητα, μαζεύοντας το υπερελάχιστο κουράγιο που τις είχε μείνει για να μην λιποθυμήσει, κάλεσε το νοσοκομείο κλαίγοντας.

Πρώτη η Μέλανι, μετά η Μιράντα, αλλά την ίδια μέρα, το μεθεπόμενο πρωί ξύπνησαν σε διπλανά κρεβάτια νοσοκομείου. Και οι δύο είχαν μάτια παγωμένα, σαν γυάλινα, κάπως αδιάφορα και ήταν εξαιρετικά χλωμές. Οι γιατροί που εισήλθαν να τις εξετάσουν, στην αρχή υπέθεσαν ότι ήταν απλώς το σοκ που τις επηρέαζε ακόμα.

Ούτε ένα λεπτό αργότερα όμως άρχισαν να καταλαβαίνουν πως στ' αλήθεια κάτι δεν πήγαινε καλά, επειδή αρχικά, δεν μιλούσαν. Και δεν ήταν ότι αρνούνταν να μιλήσουν, φαινόταν πως ήθελαν να πουν κάτι, όμως μόνο τα μάτια τους "έλεγαν". Δυσκολεύονταν να αρθρώσουν λέξη.

Όταν επιτράπηκε στη μαμά της Μέλανι να τις δει, μπόρεσαν να χαμογελάσουν. Φαινόταν ιδιαίτερα χαρούμενες που την έβλεπαν, όμως ακόμη δεν μιλούσαν, προκαλώντας μονάχα περισσότερη ταραχή και ανησυχία στην Σκάι.

Στα κορίτσια δόθηκε χαρτί και μολύβι με την ελπίδα ότι τουλάχιστον έτσι θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν. Αν και αρχικά δίστασαν, σύντομα οι δυο τους έγραψαν στο χαρτί τα πρώτα τους λόγια μετά από τον "μακρύ ύπνο" τους.

Θα έρθει ο μπαμπάς με το αυτοκίνητο να μας πάρει από το νοσοκομείο?

Πού είναι η μαμά και ο μπαμπάς?

Η Σκάι είχε κάνει μεταβολή για να μην βάλει ξανά τα κλάματα, αυτή τη φορά μπροστά τους. Τα βλέμματα των κοριτσιών έδειχναν απορία για την αντίδραση της, λες και δεν ήξεραν ότι οι γονείς τους πέθαναν, τα μάτια όμως στιγμιαία πρόδωσαν άλλες σκέψεις. Όπως το είχε εξηγήσει ο ψυχίατρος Μάρλεϊ ότι συνέβαινε.

Δευτερογενής ή ψυχολογική αλεξιθυμία.

Ο θάνατος του γονιών της Μιράντας και του μπαμπά της Μέλανι είχε προκαλέσει ισχυρό ψυχολογικό σοκ στα κορίτσια, φέρνοντας τες σε μια μόνιμη κατάσταση συναισθηματικής απάθειας. Η έλλειψη συναισθήματος και αντιδράσεων σε πράγματα και καταστάσεις, ακόμη και όταν αναμενόταν συγκεκριμένη αντίδραση επαλήθευαν τη διάγνωση.

"Οι ασθενείς ψυχολογικής αλεξιθυμίας τείνουν να καταπιέζουν οδυνηρά συναισθήματα σαν μια πρόσκαιρη άμυνα εναντίον του τραύματος. Στην περίπτωση των κοριτσιών, μετά το αποτέλεσμα του ψυχολογικού τραύματος που αισθάνθηκαν, μαθαίνοντας τόσο απότομα και αναπάντεχα για τους θανάτους, φαίνεται να προσποιούνται ότι οι γονείς τους δεν πέθαναν ποτέ." Θα εξηγούσε ο ψυχίατρος στην Σκάι μετά την πρώτη τους συνεδρίαση για την θεραπεία των κοριτσιών.