Συναισθήματα? Τι είναι αυτά?

37. Λούσιεν (1/3)

Πλησίασε διστακτικά και έκατσε απέναντι του, όπως συνήθιζε να κάνει.

"... Γεια."

Ο άλλος ούτε που σήκωσε κεφάλι να τον κοιτάξει καθώς ανακάτευε το φαΐ μπροστά του με το πιρούνι του. Παρά τις ομιλίες τριγύρω, η σιωπή μεταξύ τους φάνηκε εκκωφαντική για τον Χένρι. Παράλληλα με την περίοδο μεταξύ του περιστατικού του ξεσκεπάσματος του Θίοντορ Πάουκεβ και της επιτυχούς φυγής του από την Αμερική, ο γίγαντας είχε περάσει τέσσερις μέρες εκτός τραπεζαρίας.

Όπως και όλοι οι φυλακιζόμενοι άλλωστε καθώς έπρεπε να διορθωθούν οι ζημιές που είχαν γίνει. Έρευνες γίνονταν επίσης για να βρεθεί το τι προκάλεσε τους πάντες να τρελαθούν. Οι μάγειρες ανακρίνονταν βάναυσα. Ύστερα πέρασαν αυτές οι μέρες. Στις οποίες ο Χένρι αγωνιούσε για το αν ήταν καλά ο Λούσιεν.

Το ότι τον έβλεπε να κάθεται στο συνηθισμένο τραπέζι, στο συγκεκριμένο σημείο της τραπεζαρίας προς στιγμήν τον ανακούφισε. Ύστερα με την σιωπή του ξανθού είχε αρχίσει να ανησυχεί πάλι. Περίμενε και περίμενε, διάολε, είχαν περάσει πάνω από 10 λεπτά χωρίς να πουν τίποτα.

"Λούσιεν;" Ρώτησε διστακτικά. Ο ξανθός σταμάτησε να ανακατεύει το φαγητό του και πέτρωσε. Ο Χένρι προσπάθησε να κάνει λίγο προς τα πίσω και να στηρίξει το κεφάλι του στο τραπέζι, για να χαμηλώσει και βρεθεί λίγο πιο κάτω από το επίπεδο του προσώπου του ξανθού, να δει πως φαινόταν.

Προσπάθησε να δει την έκφραση του. Εξακολουθούσε να φοράει επίδεσμο στο μάγουλο του και τα μάτια του φαίνονταν απλώς νεκρά, έβλεπαν το κενό. Ο Χένρι κατσούφιασε και κοίταξε στα δεξιά του προσπαθώντας να σκεφτεί τι να κάνει.

"Σχετικά με ό,τι συνέβη στην τραπεζαρία μέρες πριν..."

Γύρισε τόσο γρήγορα το κεφάλι του να τον κοιτάξει που σχεδόν θα μπορούσε σαν σε καρτούν να το γυρίσει 360° ακούγοντας τη φωνή του. Ο Χένρι περίμενε με αγωνία να ακούσει τον Λούσιεν να συνεχίσει να μιλάει, όμως ο ξανθός φαινόταν να κομπιάζει. Του έδωσε λίγο χρόνο ακόμα προτού χαμηλώσει πάλι το κεφάλι του.

"Ναι;" Ρώτησε απαλά. Φευγαλέα ο ξανθός τον κοίταξε και απλώς βλέποντας όλη αυτή την ανησυχία και προσμονή, πίεσε τα χείλη του ακόμα περισσότερο. Του το έκανε πιο δύσκολο...

"Τότε... συγκεκριμένα με το πέρας της επίδρασης του Θερμού Κύματος, όταν..." Πάλι σταμάτησε και έκλεισε σφιχτά τα μάτια του. "... να... όταν απλά... πήγα και έπεσα... απάνω σου..." Πάλι τον κοίταξε και η Σκιά του έγνεψε. Ο Λούσιεν φαινόταν έτοιμος πάλι να ξεσπάσει, αντ' αυτού πήρε μια βαθιά ανάσα και την έβγαλε αργά. "... Συγνώμη." Ο γίγαντας τον κοίταξε με απορία.