Συναισθήματα? Τι είναι αυτά?

21. Αδίστακτος δηλητηριαστής

Μετά από το αιματηρό περιστατικό στην τραπεζαρία, ο Χένρι είχε επιστρέψει στην προηγούμενη ρουτίνα να παραμένει όλο το εικοσιτετράωρο στο κελί του, ως ποινή για τις μαλ*κίες που επέδειξε. Ευτυχώς ήταν μόνο για τρεις ημέρες προτού του επιτραπεί ξανά να βγει έξω.

"Εάν είναι στ'αλήθεια τόσο δύσκολο να μείνεις μακριά από φασαρίες, τότε σύντομα θα θεωρήσω πως δεν με πληρώνουν αρκετά." Γκρίνιαξε ο Μάλκολμ. Η γκρίνια του ήταν κατά κάποιο τρόπο ανακουφιστική για τον Χένρι.

Δεν τον γνώριζε καθόλου, όμως ήταν η μοναδική, ακόμη και αν ξεθωριασμένη, γραμμή σύνδεσης με την Ντάστιν. Κάπως, χάρις τη συνδρομή του μέντιουμ, είχε φτάσει ως εδώ να προσέχει τον γίγαντα και να τον διευκολύνει. Δεν μπορούσε όμως να του πάρει πολλά λόγια από το στόμα του.

Ό,τι είχε να πει την πρώτη μέρα το είπε και σταμάτησε μετά να κουτσομπολεύει. Άνοιγε στόμα για να παραπονεθεί κυρίως. Ακόμη και για τις ερωτήσεις που του έκανε για τον ξανθό φυλακιζόμενο, αρνήθηκε να πει παραπάνω από την πρώτη μέρα, πως δεν ήθελε να τον προσεγγίσει.

Άλλοι φύλακες ωστόσο φάνηκαν πιο 'πρόθυμοι' να μιλήσουν για αυτόν.

"Σε ενδιαφέρει η πουτ*να;"

"Να τον πηδήξεις θες; Δεν είμαστε σε μπουρδέλο χοντρέ κανίβαλε."

"Χάσιμο χρόνου να της μιλήσεις. Την προτιμάς να σου πάρει πίπα πάρα να την ακούσεις να μιλάει."

"Άθλια αρσενική τσο*λα, καλός μόνο στο να προσφέρει 'υπηρεσίες' και να σκοτώνει άντρες."

Τα βρομερά σχόλια των φυλάκων είχαν καταμπερδέψει εντελώς τον Χένρι. Κυρίως στο γεγονός ότι άλλοι φύλακες μίλαγαν για αυτόν ως άντρα και άλλοι ως γυναίκα. Ήταν αυτό κάτι προσβλητικό προς τους τρανσέξουαλ να τους αλλάζουν το φύλο που εκείνος δεν ήξερε; Δεν το είχε σκεφτεί ή ρωτήσει ποτέ για αυτό.

Μετά από τις τρεις μέρες απομόνωσης στο κελί του, ο Χένρι μπόρεσε να ξαναβρεί πρόσβαση στην τραπεζαρία. Κατευθείαν είχε προσπαθήσει να εντοπίσει τον ξανθό. Τι κι αν κοίταξε, τι κι αν μύρισε, ο άλλος δεν έδωσε σημεία ζωής. Αυτό επαναλήφθηκε για άλλες τρεις ημέρες.

Από την δεύτερη είχε αρχίσει ανησυχεί ο Χένρι, πως ίσως δεν έδειξαν επιείκεια στον άλλο και του έκαναν... απάνθρωπα πράγματα. Για κάποιο λόγο αισθανόταν τόσο απογοήτευση που δεν είχε την παραμικρή όρεξη να μιλήσει με κανέναν για όσο βρισκόταν στην τραπεζαρία.