Συναισθήματα? Τι είναι αυτά?

6. Ανατόλ ο κόπανος ψυχίατρος

Το γραφείο ήταν λίγο μεγαλύτερο από ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας. Ο απέναντι τοίχος από την είσοδο ήταν σχεδόν όλος τζάμι. Υπήρχαν βάζα αρκετά μεγάλα στις ακριανές γωνίες του δωματίου με καλλωπιστικά φυτά αλλά και μερικά λουλούδια.

Όπως έμπαινες, στα δεξιά δέσποζε ένα μεγάλο έπιπλο από ξύλο εβένου με 4 ράφια που έπιανε σχεδόν όλο τον τοίχο και ήταν γεμάτο βιβλία και τόμους, εκτός από το πιο ψηλό ράφι που ήταν γεμάτο πιστοποιητικά που βλέπεις συνήθως γιατρούς να μοστράρουν και αποδεικνύουν την εμπειρία και γνώση που έχουν. Flex!💪🏽

Στα αριστερά του γραφείου υπήρχε ένα μεγάλο αντικείμενο ακανόνιστου σχήματος έτσι όπως ήταν καλυμμένο με ένα μαύρο πανί, μα η Ντάστιν ήδη γνώριζε πως υπήρχε πιάνο από κάτω. Ένα τεράστιο ενυδρείο στερεωμένο πάνω σε μια ορθογώνια συρταριέρα και κολλημένο στον τοίχο ήταν γεμάτο με θαλάσσια φυτά και τροπικά ψάρια που κολυμπούσαν αργά και νωχελικά.

Λίγο πιο μπροστά από το τζάμι στο βάθος του γραφείου, ένα μακρουλό τραπέζι ήταν γεμάτο με κάθε λογής χαρτιά, έντυπα, φακέλους και ντοσιέ, καθώς και έναν υπολογιστή. Μια περιστρεφόμενη καρέκλα υπήρχε μεταξύ αυτού και του τζαμιού. Και πάνω σε αυτή τη καρέκλα καθόταν ένα τεράστιο σύννεφο καπνού.

Α συγνώμη. Εννοούσα να πω ένας κύριος που κάπνιζε σαν φουγάρο. Η Ντάστιν είχε καλυμμένη τη μύτη της πριν καν μπει μέσα, όχι επειδή το πρόβλεψε την τελευταία στιγμή πως το δωμάτιο θα ήταν ντουμανιασμένο μα επειδή είχε την εμπειρία από τις προηγούμενες φορές που είχε έρθει εδώ.

Ευτυχώς εδώ ο ανιχνευτής καπνού δεν ενεργοποιούνταν. Με το που μπήκε μέσα, η καρέκλα ξαφνικά έτριξε και μια ψιλόλιγνη μορφή έκανε την εμφάνιση της καθώς περπάτησε γύρω από το γραφείο με γρήγορα σβέλτα βήματα.

"Βρε βρε βρε, μα άμα δεν είναι η Ντάστουσκα!" Μια εύθυμη φωνή την καλωσόρισε και η Ντάστιν κοκκίνισε ακούγοντας το χαϊδευτικό. Την ενοχλούσε και την ίδια στιγμή την έκανε να αισθάνεται ντροπή. Ο άντρας στάθηκε μπροστά της με ένα τεράστιο χαμόγελο ως τα αυτιά.

"Γ-Γεια-."

"Που ήσουνα χαμένη όλους αυτούς τους μήνες βρε σκύλα;!" Ο άντρας ξαφνικά σοβάρεψε και τα μάτια του γίνανε λεπίδες έτοιμες να κόψουν σε φέτες την καημένη την Ντάστιν. Ωστόσο εκείνη σήκωσε κεφάλι και τον κοίταξε αμίλητη.