Bᴏ̈ʟᴜ̈ᴍ 𝟷𝟺

585 61 54
                                    

Derin uykudayken odada ki, seslere uyandım. Gözlerimi yavaşça açtığımda oda karanlıktı ama ben nedense etrafı göre biliyordum. Dönüp baktığımda Maridun ve yanında bir tane dişi ifrit, duvarın içinde onlara bakan başka bir ifritte vardı.

Rüya gördüğümü sanıp gözlerimi ovuşturdum ama yine baktığımda hâla ordaydılar. Yataktan kalkıp:

- Ne? N'oluyor burda? Ne işiniz var odamda!?

O an hepsi dönüp bana baktılar. Duvarın içinde ki ifrit:

- Abuuu huuu, yakalandık!!!

Maridun dişi ifrite dönüp, baktı. Dişi ifritte anlamış gibi başını sallayarak diğer ifritle birlikte diğer tarafa geçerek kayboldu.

Maridun'a doğru adımlayarak:

- Ne işiniz var odamda?!

Maridun ona doğru yaklaştığımı anlasada dönüp bana bakmadı bile. Durduğu pozusyonu hiç değiştirmeden gözünü dikip düşünceli şekilde duvara bakıyordu.

- Soruuuu sordum sanaaaa!!

- Seni kontrol etmek, için geldim.

- Neden ?

- Karanlıkta göre biliyorsun bakıyorum.

- Bunum seninle alakası ne?! Benim karanlıkta görüp görmediğimi kontrol etmek için gelmedin heralde.

Sessiz kaldı. Yine dalıp gitmişti.

- Nedeeeen dedim sanaaaa Maridun!

Maridun vücudunu döndürmeden sadece kafasını bana doğru çevirerek:

- Senin güçlerinin çok küçük bir parçasını seni öptüğüm de serbest kaldı.

- Benim güçlerim hapis mi ki?

- Evet. Kalbine hapis ettim.

- Neeeeee?! Neden!

- Peki, ben neden senin sorularını cevaplamak zorundayım ki?

Sinirlenip işaret parmağımı ona doğru uzatarak:

- Sen her canın istediğini yapabileceğini mi sanıyorsun! Sana aşık olmam yaptıkların için sana kızmayacığım anlamına gelmez!

Bir anda Maridun'un yüz ifadesi değişerek hemen kolumdan tuttu ve bir anda beni dolabımın sol tarafında gözükmeyen olan küçük alana çekti. Sonra eliyle ağzımı tutarak, kulağıma fısıltıyla:

- Baban geliyor! Tualetten çıkıyormuş gibi yap ve sakın onu beni gördüğünden süphelenmesin!

- O cinlere inanmaz merak etme!

- Hayır! Baban sandığın gibi insan değil. O bir cin. Bunu senden saklıyorlar çünkü, senden kurtulmak istiyorlar. Hatta bu güne kadar senden senin bir ikizin olduğunu saklamışlar.

- Yalan...Beni onlara karşı dolduruyorsun...

- O zaman git bak ve kendin gör.

Tam o an oda da bir ayak sesi duydum ve bu ayak sesinin gelmesiyle Marinun'un ortadan kaybolması aynı zamanda oldu. Dolabın yanından çıkıp baktığım da odada gerçekten de babam vardı.

O böyle sessiz nasıl odaya girmişti? Yoksa Maridun haklımıydı?

Sakinliğimi koruyarak Helin'i lavabodan çağırdım. Babam odayı inceliyor sanki birini arıyormuş gibiydi. Helin sesime uyanaram:

- Hmm?

- Ya Helin! Kalk!,

Helin gözlerini ovalayarak abajurun işığını açtı. İşte o an babam durup bizi izledi. Helin bana uykulu gözlerle bakarak:

𓆩𝙰𝚜̧𝚔-ı𓆪 𝙻𝚊𝚗𝚎𝚝 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin