Chapter 5

1K 147 2
                                    

Uni

18.

ဥက္ကဋ္ဌအား ပြုစုစောင့်ရှောက်ရသည့် နေရက်များဟာ ယခုအချိန်ထိတော့ ချောချောမွေ့မွေ့ဖြင့် ရွက်လွှင့်၍ရနေဆဲပင်။ ဥက္ကဋ္ဌတစ်ယောက် ထူးထူးဆန်းဆန်းစကားများ မကြာခဏ ပြောရသည်ကို သဘောခွေ့နေသော်လည်း ထိုသည်မှာ ပုံမှန်လိုပင် ဖြစ်နေလေပြီ။ ထိုနေ့က self- taught examination က ဘာသာရပ်များမှာလည်း အမှတ်ကောင်းကောင်းရခဲ့ပြီး အရာရာတိုင်းက သူ့ရည်မှန်းချက်အတိုင်း ဦးတည်သွားနေသည်ဟု အစားထိုးလေးတစ်ယောက် ခံစားနေရ၏။

ထိုအရာများမှာ ဥက္ကဋ္ဌတစ်ယောက် သူ့အား ရုတ်တရက် ဖုန်းဆက်လာသည့်နေ့အထိပင်ဖြစ်၏။ ဥက္ကဋ္ဌက ဆိုသည်။

" ကိုယ် မင်းအတွက် ဟိုတယ်မှာ အခန်းတစ်ခန်း မှာပေးထားတယ်။ မင်းအဲ့ဒီမှာ ရက်နည်းနည်းလောက် သွားနားလိုက်။ အဲ့ဒါက မင်းအတွက် အားလပ်ရက်ပဲ။ မင်းအခုချက်ချင်းပဲ အထုတ်အပိုးပြင်လိုက်တော့နော်။ ခဏနေရင် ယာဉ်မောင်းက မင်းကိုလာခေါ်လိမ့်မယ်။ "

အစားထိုးလေးက တိတ်ဆိတ်နေသည်။

ဥက္ကဋ္ဌက အစားထိုးလေးဘက်မှ စကားပြန်မလာသည်ကို သိလိုက်တော့ ထပ်ပြောလိုက်သည်။

" ကိုယ်မင်းကို ပြန်ခေါ်မှာပါ။ သိပ်မတွေးနဲ့။ အားလပ်ရက်ပေးတယ်လို့ပဲ သဘောထားလိုက်ဟုတ်ပြီလား။ "

အစားထိုးလေးက တိတ်ဆိတ်နေဆဲဖြစ်သည်။

ဥက္ကဋ္ဌက စိုးရိမ်သွားပြီး ထပ်ပြောပြန်သည်။

" စကားပြောပါဦးကွာ။ မင်းငိုနေတာလား။ ကိုယ်ရှင်းပြတာနားထောင်နော်။ ရက်ပိုင်းလောက်ပါပဲ .. "

ထို့နောက် အစားထိုးလေးတစ်ယောက် စကားပြန်ပြောလာလေသည်။

" တောင်းပန်ပါတယ်။ ခင်ဗျားခုနက ဘာပြောလိုက်တာလဲဟင်။ ကျွန်တော် စာချုပ်သွားယူနေလို့ မကြားလိုက်ရဘူး။ "

ဥက္ကဋ္ဌတစ်ယောက် နှုတ်ဆိတ်သွားရသည်။

အစားထိုးလေးကတော့ စကားပြန်ပြောလာသည်။

" စာချုပ်အရ ဒီခရီးစဉ်မျိုးက သတ်မှတ်ထားတဲ့ ဦးတည်ချက်ရှိတာကြောင့် အားလပ်ရက်တစ်ခုမဟုတ်ဘဲ အလုပ်ခရီးစဉ်တစ်ခု ဖြစ်သင့်တယ်လို့ ကျွန်တော်အတည်ပြုခဲ့တယ် .. "

လရောင်ဖြူလေးပြန်ရောက်လာပြီးနောက် အစားထိုးလေး အလုပ်လက်မဲ့အကျပ်အတည်းကျရောက်သွားWhere stories live. Discover now