သက်ရှိအရုပ်
အပိုင်း၁၀
"ပင်ပန်းလိုက်တာ"
ရုပ်သေးကုတင်ပေါ်လှဲချရင်းညည်းညူလိုက်တယ်
လက်ထပ်ပွဲလုပ်ရတာတစ်ကယ့်ကိုပင်ပန်းသည်
လာသမျှလူရယ်ပြရလို့ပါးတွေလည်းညောင်းလှပြီ
"အရုပ်ရေသွားချိုး "
"မင်းအရင်ချိုးလိုက်"
"ပြီးတာဘဲ"
အရုပ်မှေးခနဲအိပ်ပျော်ခါနီး လှုပ်နှိုးခံလိုက်ရတယ်
"ဒါကျုပ်တို့အတွက်ရေးကြီးတဲ့နေ့နော် ဘာမှမဘာဘဲအိပ်လို့ရမယ်မထင်နဲ့"
ဧကရာဇ်စကားကြောင့်အရုပ်ရဲ့အိပ်ချင်စိတ်လေး ဘယ်ဆီလွင့်သွားတယ်မသိတော့
"ဟမျ..ဟမျ"
ဧကရာဇ်ကြောင်တောင်တောင်လေးလုပ်နေတဲ့ အရုပ်အပေါ်ကနေအုပ်မိုးလိုက်ပြီး
"ဒီနေ့ကစပြီး အရုပ်လိုက်နာရမဲ့အရေးကြီးဆုံးအချက်တစ်ခုရှိတယ် အခုကစပြီး ကျုပ်ကိုမောင်လို့ခေါ်ရမယ်"
"မခေါ်နိုင်ဘူး"
"ဒါဆိုဒီညအိပ်ရဖို့မတွေးနဲ့တော့"
ဧကရာဇ်သည် သူမက်မောသောအရုပ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုမက်မက်မောမောနမ်းရှိုက်တယ်
ပြီးေတာ့သွယ်လျသောလည်တိုင် ညှပ်ရိုးနဲ့ နီရဲရဲချယ်ရီသီးလေးတွေကိုကလိတယ်
သူကလိလို့ဝသွားတဲ့အခါမှအဓိကနေရာထဲလက်ချောင်းများနဲ့ေဖြလျှော့ပေးလိုက်တယ်
"အား...နာ..နာတယ်"
"ဒါလက်ဘဲရှိသေးတယ် ကျုပ်ဟာဝင်ရင်ပိုနာမှာ သည်းခံအရုပ် "
ဧကရာဇ် စကားကြောင့်အရုပ်အ ကြောက်အကန်ငြင်းတယ်
"မလုပ်တော့ဘူး..မလုပ်တော့ဘူး"
"မရဘူးအရုပ် ကျုပ်ဟာက 90. ဒီဂရီမတ်နေပြီ"
"ငါ..ငါကြောက်တယ်"
"ဒါဆိုမောင်လို့ခေါ် ညင်သာပေးမယ်"
"ငါ....ငါ"
ဧကရာဇ် အရုပ်အာရုံလွင့်နေတဲ့အချိန်ကိုအခွင့်ကောင်းယူကာထောင်မတ်နေတဲ့သူ့ညီတော်ကိုအရုပ်ထဲတစ်ဆုံးတိုးဝင်လိုက်တယ်
"အား..နာတယ် အွန့်!"
ဧကရာဇ် အရုပ်နာကျင်နေတာသက်သာဖို့အနမ်းပေးလိုက်တယ်
ပြွတ်... ပြွတ်
"မောင်လှုပ်ပြီအရုပ်"
"အာ့ အင့် ဖြေးဖြေး"
ဧကရာဇ် မိနစ်တိုင်းကိုတန်ဖိုးရှိစွာအသုံးချခဲ့တယ်
အရုပ်မှာတော့ တစ်ကိုယ်လုံးအားနည်းနည်းမှမကျန်တော့ဘူး
သူတို့ဘယ်နှစ်ကြိမ်လုပ်ခဲ့တာလဲ လေးကြိမ်လား ငါးကြိမ်လားမမှတ်မိနိုင်တဲ့အထိလုပ်ခဲ့ကြသည်ဆိုတာတော့သေချာသည်
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
မနက်ခင်းအလင်းရောင်ဟာ မျက်နှာတည့်တည့်ထိုးနေတာကြောင့် နိုင်းနိုးလာသည်
"အာ့! ကိုယ်လက် တွေနာလိုက်တာ"
နည်းနည်းလှုပ်လိုက်တာနဲ့နာလွန်းတာကြောင့် နိုင်းအိပ်ယာပေါ်ပြန်လှဲလိုက်တယ်
ထိုစဥ် စောင်ထဲကလက်တစ်ဖက်ကသူ့ကိုလာဖက်တာကြောင့်နိုင်းလန့်သွားတယ်
"မင်း....မင်းဘယ်သူလဲ"
