"မနက်ဖြန်ပထမဆုံးတရားစီရင်ရမှာမလားဘားမှမစိုးရိမ်နဲ့နော်အရာအားလုံးအဆင်ပြေသွားမှာကျွန်တော်တို့ကိုယုံ"
Williamမကြားသလိုဟန်ဆောင်ရင်းစားပွဲအသေးလေးပေါ်တင်ထားသောမုန့်များကိုသာယူစားနေလိုက်သည်။
"ထမင်းကိုကျွန်တော်စီစဥ်ပေးမယ်နော်အကိုကြီးတစ်ခြားလူတွေနဲ့အတူစားစရာမလိုဘူး!"
"ဆေးလိပ်!"
အကိုကြီးရဲ့ပထမဆုံးတောင်းဆိုချက်လေးကိုဖြည်းဆည်းပေးချင်ပါသော်လည်းဒူဒူစိတ်မကောင်းစွာပင်ခေါင်းယမ်းပြလိုက်သည်။
"မရဘူးအကိုကြီးဆေးလိပ်ဖြတ်ရမယ်လို့ကျွန်တော်ပြောထားတယ်လေ"
'ဟက်'
Williamရဲ့လှောင်ရီသံကြောင့်မင်းခက်ထန်ရောမိုးထက်ပါမျက်နှာမလှချေ။နှစ်ယောက်သားတိတ်ဆိတ်စွာပင်အကိုကြီးရဲ့ဝေယျာဝိစ္စများကိုလုပ်ပေးနေကြသည်။
အချိန်ခဏလောက်ကြာတော့ရဲနှစ်ယောက်ကချောမောလှပသောကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုသူတို့အခန်းဆီလာထည့်သွားတော့သည်။ထိုကလေကအသက်၁၄နှစ်လောက်သာရှိသေးပြီးမိန်းမချော,ချောလွန်းသူလေးဖြစ်သည်။ထိုကလေးကသူတို့သုံးယောက်ကိုအံ့သြသလိုကြည့်နေပြီးတစ်ဖက်ကလူလွှတ်နေတဲ့ကုတင်ဆီတွင်တိတ်ဆိတ်စွာထိုင်နေသည်။မင်းခက်ထန်နှင့်မိုးထက်ကထိုကလေးကိုအလိုမကျသလိုစိုက်ကြည့်ကာ
"အကိုကြီးကstraightနော်"
နုတ်ခမ်းကိုအနည်းငယ်ဆူထားကာမကျေမနပ်ပြောလာတဲ့ဒူဒူကြောင့်Wiilliamရဲ့အရွဲ့တိုက်တတ်တဲ့ဥည့်ကလေးပြန်ပေါ်လာပြီ
"ငါသာstraightဆိုမင်းတို့နှစ်ယောက်နဲ့အိပ်စရာဘာအကြောင်းမှမရှိဘူး!"
"အကိုကြီး!"
Williamမှာလူစိမ်းတစ်ယောက်ရှေ့တွင်ကုတင်ပေါ်ဖိခံထားရကာအတင်းနမ်းရှိုက်ခံနေရနာကြောင့်မျက်နှာတွေနီနဲလာတော့သည်။သူကြိုစားရုန်းထွက်နေတုန်းလက်တစ်ဖက်ကသူ့ဘောင်းဘီထဲလျိုဝင်လာတာကြောင့်Williamအံကြိတ်လိုက်ကာ
"မိုးထက်မြင့်တော်တော့!!"
"မိုးထက်လို့ခေါ်!"
YOU ARE READING
NO LOVE(Complete)
Science Fictionငါလိုး!ငါတို့ကြားမှာဘာအချစ်မှမရှိဘူးတဲ့ငါတစ်ယောက်ထဲအရူးထခဲ့တာပဲ Mr.William စတွေ့တဲ့နေ့ကတည်းကဒီလူသားကငါ့အပိုင်မှန်းကြိုသိပြီးသား မိုးထက်မြင့် ဒီလူယုတ်မာကခင်များနဲ့တွေ့မှပျော့ညံ့ညံ့ကောင်ဖြစ်သွားတာအဲ့တာကြောင့်ကျွန်တော်တို့ကြားမှာအချစ်မရှိဘူးလို့မပြောနဲ...
