δ
"İnsan gerçek hayatından, evinden kaçamaz Melissa; o seni er ya da geç bulur."
İlginç rüyalar gören Melissa, bir gün rüyasında sarışın bir kadın görür. Günlerce süren anlamsız rüyalardan sonra işe gittiği bir günün akşamında şahit olduğu kavga ile...
Medya: Donna ve Gloria temsili. Sadece Gloria kahverengi gözlü.
Önceki bölümde;
Amelia cevapladı. "İşte o bir muamma. Soylu bir ailenin kızı olmalısın ki bir kaçak olarak yaşayabilesin. Bu gelen geçenin yapabileceği şeyler değil. Her krallık bile bunu yapamaz. Sadece şüpheye düşebileceğimiz dört element ve Güneş Krallığı var."
"Anladım." diye fısıldadım.
Anladım.
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Konuşmadan hemen sonra odalara dağılmıştık. Bugün yeterince şey öğrenmiştim, yorgunluktan ölüyordum.
Odama girmeden önce Amelia'ya iyi geceler diledim ve dolaptan bulduğum saten pijamaları giyip yumuşak yorganın arasında kayboldum.
*
Şuan neredeydim bilmiyordum. Yatar haldeydim. En son yatağımda değil miydim? Ortalık sanki puslu gibiydi hiçbir şey göremiyordum. Gerginlikle gözlerimi ovaladım.
Ormandaydım.
Sarışın kadını gördüğüm ormandaydım.
Yattığım yerden doğrulup ayağa kalktım. Sanki her şey...bulanık hissettiriyordu. Biliyorum saçmaydı ama doğruydu. Bu ikinci defaydı. Rüyamda bilinçliydim. Buna lucid rüya deniyordu sanırım ama bunun için efor sarf edilmesi gerektiğini biliyordum. Bense bunu isteyerek yapmamıştım.
Ormanın içinde dolaşmaya başladım. Sanki her şey birbirinin kopyası gibiydi. Farklılığa yer yoktu. Geçen sefer gördüğüm o devasa ağacı fark ettim, tüm aynılığın ortasında ihtişamla parıldıyordu. Ağaca yakınlaştım ve öncesinde sarışın kadının durduğu basamağa çıktım. Ağaç büyüleyiciydi, dayanamayıp elimi uzattım. İçimden bir ses dokunmamı söylüyordu. Tam elimi ağaca değdireceğim zaman arkamdan bir ses yükseldi.
"Ah, hoş geldin."
Hızlıca arkamı döndüm. Bu o kadındı. Basamaktan hızlı adımlarla indim ve karşısında durdum. "Sende kimsin ve ben ne yaşıyorum şuan?" Kadın bütün büyüleyiciliği ile kıkırdadı.
Sarı buklelerinden bir tanesini kulağının arkasına sıkıştırıp "Rüyalar Alemi'ndesin ve ben Isla. Rüyalar aleminde uzun bir süredir misafirimizsin, sende biliyorsun." dedi ve koluma girdi.
Beraber upuzun, ucu bucağı görünmeyen bir yola girmiştik. Burası diğer her yere göre daha aydınlıktı. Kadın yüzüne nazik bir gülümseme kondurup ilerlemeye başladı. "Dediğim gibi burası Rüyalar Alemi. Burası diğer tüm varlıkların gördüğü rüyalardan daha farklı işliyor. Burası öldükten sonra belli aralıklarla sevdiklerinin rüyalarına girebildikleri, mesaj iletebildikleri bir yer." dedi bana bir bakış atıp. Merakla "Peki ben niye buradayım? Bu rüyaları annem mi sağlıyor?" dedim.
