δ
"İnsan gerçek hayatından, evinden kaçamaz Melissa; o seni er ya da geç bulur."
İlginç rüyalar gören Melissa, bir gün rüyasında sarışın bir kadın görür. Günlerce süren anlamsız rüyalardan sonra işe gittiği bir günün akşamında şahit olduğu kavga ile...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı yıkılışlar, daha parlak kalkınışların teşvikçisidir.
Shakespeare
*
Gloria'nın yok oluşunun ardından Killian'ın naaşını almaları için Su Krallığı'na haber yollamıştık. Birbirini izleyen günlerde her şey çok karmaşıktı. Çıkacağımız yolculuk sekteye uğramış, Killian'ın anma töreni için ertelemiştik. Bu süreçte mürettebat gemiye sahip çıkarken Callum ve Kanca bizimle beraber törene katılmış ve Güneş sarayında bizimle birlikte konaklamışlardı.
Son günlerde tek düşündüğüm şey Gloria, kızıl saçlı kız ve kan cadılarıydı.
Gloria hakkında ne yapacağımı bilemiyordum. Gloria bir kan cadısıydı, onun hakkında bir arama kararı çıkartabilir ve peşine düşebilirdim. Ancak Gloria'nın ne yapmaya çalıştığını kestiremiyordum. İntikam gözünü karartmışta olabilirdi, tarafını seçmişte olabilirdi; her şeyi bir sonraki hareketi belirleyecekti.
Kızıl saçlı kızın kim olduğunu asla kestiremiyordum, tüm bunlardan nasıl haberi oluyordu, nasıl benim onun yakasına yapışacağımı kestirmişti ya da gücümü nereden tanıyordu ve mührü kırıp çıkabiliyordu bilmiyordum. Tehlikeliydi ve bunun farkındaydı. Şu birkaç gündür Kanca ile konuşma şansım olmamıştı ama barakayı mühürlediğimde kızı gördüğünden emindim. Bir bilgisi var olmasa bile bana yardımcı olabilecek tek kişiydi.
Son olarak kan cadıları. Birileri kesinlikle haber uçuruyordu. Bu kesinleşmişti. Direkt olarak Gloria'yı suçlamak istemiyordum ancak başka kim olabilirdi bilemiyordum.
Sallanan araba ile bulanan midem yüzünden bir iç geçirdim. Şuan Donna ve Gloria'nın aile evine gidiyordum. Donna beni anma töreninde evlerine davet etmişti. Konuşulacak şeyi tahmin ediyordum, sonuç olarak Gloria'nın kan cadısı geni havadan gelmemişti. Araba büyük bir sallantıyla durduğunda küçük bir nefes çektim ve pelerinimin şapkasını başıma geçirip arabadan indim. Arabayı sürene bir işaret verip beni beklemesini söyledim. Arabayı kenardaki arabanın yanına sürdü.
Evleri bir soylu aileye göre oldukça görkemliydi. Beyaz kolonlardan oluşan gösterişli bahçeleri ve işlemeler göz dolduruyordu.
Beyaz mermer merdivenlerden çıkıp küçük mis kokulu gül bahçesini geçtim ve büyük kapıyı çaldım.
Kapı birkaç saniye sonra önlüklü, güler yüzlü bir kadın tarafından açıldı. "Hoş geldiniz Karlz ailesi sizi salonda bekliyorlar." dedi ve karşıdaki girişi gösterdi. Giriş kapısı her yerde olduğu gibi gül deseni işlenmiş kabartmalarla kaplıydı.
