δ
"İnsan gerçek hayatından, evinden kaçamaz Melissa; o seni er ya da geç bulur."
İlginç rüyalar gören Melissa, bir gün rüyasında sarışın bir kadın görür. Günlerce süren anlamsız rüyalardan sonra işe gittiği bir günün akşamında şahit olduğu kavga ile...
Medya: Melissa'nın yeni saçları, gözleri ve alnında beliren iz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"En korkunç canavarlar, ruhlarımızda gizlenenlerdir."
-Edgar Allan Poe
*
Gözlerimi sanki etrafım hiç kararmamışçasına açtım. Bir yerde oturuyordum. Bir bankta.
Burası kesinlikle arkamda bıraktığım yer değildi. Hemen karşımda duran büyükçe, altın işlemeli bir saat vardı. Oldukça tanıdık geliyordu. Ben saate bakakalırken dikkatim şırıl şırıl akan su sesiyle bozuldu. Banktan kalkıp suyu bulmak için ilerlemeye başladım.
Orman sonbaharın ortasında kalmış gibi sarı ve turuncu tonlarına boğulmuş durumdaydı. Su sesi ben ilerledikçe artmaya başladı ve benim algılarımda doğru orantılı olarak arttı. Burası Isla ile buluştuğumuz ormandı. O zaman Isla'da buralarda olmalıydı.
Durduğum yerde etrafımda dönerek bakabildiğim tüm uzaklıklara baktım ancak hiçbir yerde yoktu. Ben tam umudu kesmiş eski banka dönecekken sol tarafımdan "Merhaba!" diye yabancı bir ses şakıdı. Ne olduğumu şaşırdım ve korkudan yerimde sıçradım.
Soluma döndüğümde Isla ve yanındaki kulakları elf kulağına benzer kulakları olan ufak bir insanla karşılaştım. Isla kaşlarını çatıp küçük elf kulaklı kıza döndü. "Sana onu korkutma demedim mi? O bir insan, korkudan altına kaçırabilir." dedi.
Dayanamayıp duyduğum şeye bir kahkaha patlattım. Kısaca biz insanlara sidikli diyordu, o tabi ki bir gardiyan olduğu için böyle dertleri yoktu. Isla çatık kaşlarla elf kulaklı kıza bakmayı bıraktı ve yanıma yaklaşıp nefesimi kesecek kadar sıkıca sarıldı. "Seni çok özledim." dedi uzatarak. Sesi, boyu göğsüme kadar geldiği için boğuk boğuk geliyordu. Onu kendimden kıkırdayarak ayırdım, "Hey dikkatli ol şimdi nefesin kesilecek."
Şakacı bir kızgınlıkla bir yumruk attı koluma. Tek söyleyebileceğim şey bir gardiyanı kızdırmamanız olabilir, oranın moraracağından eminim çünkü. Sanki bana vuran o değilmiş gibi yüzünde çiçekler açarak koluma girdi ve beni elf kulaklı kıza doğru döndürdü. "Tanıştırayım bu Elfy. Benim yardımcım. Artık hep yanımda olacak, birbirinize alışsanız iyi edersiniz kızlar." dedi kıkırdayarak.
İçimden 'Ne kadar yaratıcı isim ama.' diye geçirdim. Zaten kısa olan Isla'dan bile kısa olan Elfy'e dizlerimi kırıp eğilerek elimi uzattım. Boyu gibi küçücük olan elleriyle elimi kavradı ve ondan beklemediğim bir güçle sıktı. "Tanıştığıma memnun oldum."
"Bende." diye karşılık verdi ince sesiyle. Isla Elfy'e kibarca gülümseyerek "Hadi sen biraz çiçek topla. Gerektiğinde ben seni çağıracağım." dedi.
Elfy dudak büzerek "Pekala." dedi ve çayırların arasında kayboldu. Endişeli bir bakış atıp "Kaybolmaz değil mi?" diye sordum. Isla bir kahkaha patlattı, "Buraları benden daha iyi bildiğine bahse girerim. Endişelenme." dedi. Geldiğim yolun tersine yürüyüp beraber ilk uyandığım banka oturduk.
