အျပင္တြင္မိုးမွာခပ္ဖြဲဖြဲက်ေနသၫ့္ေန့တစ္ေန့၏ညေနေစာင္းတြင္ အ၀တ္လွန္းထားသၫ့္အတြက္ကျပာကယာရုတ္၍ အခန္းထဲကျခင္းထဲသို႔ထၫ့္ေနေလသည္။အ၀တ္ရုတ္ၿပီးသၫ့္အခါမိုးကပိုသည္းလာသည္။ေလပါပါ၍ မိုးသံေလသံကလည္း ေၾကာက္မက္ဖြယ္ပင္။နာရီကိုၾကၫ့္မိရာ ညေနငါးနာရီပင္ေက်ာ္ေနေလၿပီ။
သို႔ျဖစ္၍ နာရီတစ္ၾကၫ့္ၾကၫ့္ႏွင့္ ေအာက္ထပ္ကဧၫ့္ခန္းတြင္ လမ္းပတ္ေလ်ွာက္ကာ ႏုထက္တစ္ေမ်ွာ္ေမ်ွာ္ျဖစ္ေနသည္။မိုးႏွင့္ေလႏွင့္ရာသီ၌ျဖစ္ႏိုင္လ်ွင္ေစာေစာျပန္လာေစခ်င္သည္။တစ္ေမ်ွာ္ေမ်ွာ္ႏွင့္ထိုသူမွာ ေမ်ွာ္သာေမ်ွာ္ေပၚမလာေသာသူကို စိတ္မရွည္လာပံုရပါသည္။ဧၫ့္ခန္းကစားပြဲတြင္တင္ထားသၫ့္ဖုန္းကိုေကာက္ယူ၍ ဖုန္းေခၚရာ၌ စက္ပိတ္ထားသည္ဟုျပန္ေျဖသည္။
စိတ္ကေပါက္လာျပန္၍ ဖုန္းကိုေနာက္ထပ္ငါးခါေလာက္ထပ္ေခၚလိုက္ျပန္သည္။ေနာက္တစ္ႀကိမ္တြင္လည္း ထိုနည္းတူေျဖျပန္၍ -
"ေတာက္"
စိတ္တိုတိုႏွင့္ေခါက္လိုက္ေသာေတာက္တစ္ခ်က္က ဆိုဖာခံုတြင္အေဖာ္ထိုင္ေစာင့္ေပးေနသၫ့္ လံုမပါလန႔္သြားသည္။လက္သီးတစ္ဆုပ္ဆုပ္ႏွင့္ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ေနသၫ့္ႏုထက္၏မ်က္ႏွာတြင္ေဒါသရိပ္တို႔သမ္းေန၍ လံုမက -
"အစ္မ သိပ္လည္းစိတ္မပူပါနဲ႔"
"တီတီေမကေနာက္က်တယ္ တစ္ခါတစ္ေလႀကီးႀကီးအိမ္ဆိုလည္း"
"ေနာက္က်လည္းဖုန္းေလးေတာ့ကိုင္ေလ ငါးနာရီခြဲေက်ာ္ေနၿပီ"
"မိုးနဲ႔ေလနဲ႔"
"ငါကမွေစာင့္ရတာမႀကိဳက္ပါဘူးဆိုနဲ႔"
"ခုထိျပန္မလာဘူး"
"ေနာက္က်မယ္ဆိုရင္ ေနာက္က်မယ္လို႔ေျပာပါ့လား"
"ခုကဖုန္းမကိုင္ဘာမကိုင္နဲ႔"
"ငါစိတ္တိုတယ္လံုမ"
"ဟူး.....တီတီေမနဲ႔အစ္မကေတာ့ခက္ၿပီ"
လံုမလည္းႏုထက္အေျခအေနမွာေျပရာေျပၾကောင္းေျပာလည္းနား၀င္မၫ့္အေျခအေနတြင္မရိွ၍ အသာေနလိုက္ေတာ့သည္။ခဏအၾကာမွဟြန္းတီးသံၾကားရသည္။ၿခံေရ႔ွကအသံပင္။
JE LEEST
Surgeon (Completed)(Unicode + Zawgyi)
Romantiekဖန်တီးမှုအသစ်လေးတစ်ခုပါပဲ✨ဖတ်ရင်းစီးမျောရင်းခံစားရင်း
