Yine Baştan

9 Bölüm

Aydın abi ile biraz dolaştık.
Bana pamuk şeker almıştı.
Bir bank'a oturduk. Ve ikimiz de sessiz bir şekilde biraz uzakta olan Denizi izliyor dük.

" Aydın abi. Sen inandın mi benim yaptığımı?" Dedim.
Aydın abi bana baktı " asla. Senin öyle birşey yapmadığını biliyordum" dedi kendinden emin bir sesle.

Öyle biraz konuşmuş ve yine sessizlik olmuştu.
" Rozalin. Aslında ben şey soracaktım.
Tabi sen de anlatmak istersen...
Sen nasıl anlaşıyor dün üvey ailen ile.
Ne biliyim. Üvey Abin veya ablan yada kardeşlerin var mıydı?" Dedi merakla.
Ona karşı içimde bir güven vardı.

" Abim, ablam veya kardeşim yoktu.
O kadın ve o adamla da iyi anlaşmıyor dum.
Bana fiziksel ve psikolojik şiddet uyguladılar.
Hatta buraya gelmeden önce yine olmuştu olacağı ve o adam kemeri ile sırtımda morluklar bırakmış ti.
Hala az bir şey belli oluyorlar ama kapanınca sana haber veririm." Son söylediklerim biraz alaylı bir sesle söylemiştim.

Bana bakıyordu gözlerindeki o ateşi görmüştüm. Sanki şuan büyük bir ateş çıkarmak üzereydi.
Bir anda beni tutup kendine çekti ve saçlarımdan derin bir nefes alarak sarıldı bana.

Ne kadar öyle durduk bilmiyorum.
Aydın abim'in telefonu çalınca birbirimizden ayrılmak zorunda kaldık.
Telefonu açtı ve Sanki benden saklayacak bir şey yok Muş gibi
Benim duyabileceğim bir şekilde sesini de açmıştı.

" Efendim anne".
"Oğlum neredesiniz?"
" Dışarda yız anne. Bir şey mi oldu?"
" Yok haber vermek istedim. Yarın bir kaç gün için anne annenin yanına gidiyoruz haber vermek istedim.. hem ne zaman eve döneceksiniz merak etmiş tim"

Bana baktı. Ve hiç bir şey dememi beklemeden cevap verdi.

" Tamam anne. Ve şimdilik bir şeyler yapmaya planladık. O yüzden daha dönmüyoruz eve" demişti. Aslında öyle bir şey yok tu. Fakat eve gitmek istemediğimi anlamış olmalı ki öyle dedi.
" Peki o zaman sizi rahat bırakayım ben"
" Tamam anne görüşürüz"
" Görüşürüz oğlum" diyerek telefonu kapatmış tı.

" Sen niye eve dönmüyor sun. Ben biraz daha durmaya planlıyorum." Dedim.
" Yok öyle bir dünya küçük hanım.
Sen bana bir kere abi dedin ya.
Kurtuluş yok sana peşinde sümük gibi yapıştım artık " dedi. Söylediği şeyle kendimi tutamadım ve kahkayı patlattım.

Aslında ayaz'ı da çağırmak istemiştim.
Ama Caner'in doğum gününe gitmişti.
Biraz daha orada oturduktan sonra saate baktım. 15:48 di .

" Abi." Dedim bir anda.
Aydın abim hızla başını bana çevirdi.
" Efendim güzelim" dedi.
" Abim. Ben kurt gibi açummm" dedim.
Güldü. " Hadi gel bir şeyler yemen lazım anladığım kadarıyla. Yoksa Allah korusun beni yersin." Dedi ikimiz de gülerek oturduğumuz yerden kalkıp yürümeye başladık.

Biraz yürüdük ten sonra gördüğüm şeyle sırıtarak yanımda ki dev gibi adama döndüm. " Abi döner mi yesek" dedim.
Güldü.
"Kime benzediğini şimdi anladım."
" Kime?" Dedim kendimi tutamayarak.
Ne yapayım aq. Meraklı insandım.
" Egemen abime. O da hep döner gördüğünde döner yiyelim diyor" anladım der gibi başımı salladım.

Sipariş verdikten sonra masalardan birine geçtik ve beklemeye başladık.
Çok geçmeden döner gelmişti.
Tabikide ayran siz olmazdı birer ayran de almıştık.
Güzelce yedikten sonra kalktık ve aydın abi tam hesabı ödüyordu ki onu durdurdum.

" Bana bak Rozalin sakın ben öderim diye başlama" dedi sahte kızgın sesi ile.
" Hayır ya. Tabikide sen ödersin senin benden daha çok paran var şuan.
Ben şey diyecektim. Egemen de seviyor Muş ya ona da mı alsak.?" Dedim.
" Doğru diyor sun ona da alalım" dedi ve sipariş verdi.

E ne yani ben ödeyemem canım. O kadar zengin değilim hala. Yani tüm aile beni kabul etmeden babamdan o kadar para almak istemiyorum. Yani gerekmediğinde almayacağım.

Herşeyi aldık eve doğru yolu tutuk.

Bitti.

Ne düşünüyorsunuz bölüm hakkında.?

Şimdilik en sevmediğiniz karakter?

Görüşürüzzzz 👋