Yine Baştan

19. Bölüm

Yemek yedikten sonra, salonda öylece oturuyor duk. Canım çok sıkılsa da yapacak bir şey yoktu.

Aklıma hiç bir şey gelmiyor du.
Telefonla gelen mesaj ile açıp baktım.

Şekerim: beni unuttun mu lan????

Ben: siz kimsiniz tam olarak?

Şekerim: O ne demek bal'ım??

Ben: şaka yaptım be hemen inan.

Şekerim: iyiiii

Ben: ne zaman gelecen sen?

Şekerim: bir kaç güne gelirim.

Ben:Yağmur'un cuma günü doğum günü var gelcen mı? Gerçeği 4 gün fazla olsa da beklerim seni. :(

Şekerim: çok isterdim bal'ım ama pazar günü gelebileceğim. Ondan önce gelemem.

Ben: tamam o zaman yapacak bir şey yok.
Gelince pasta alıp yeriz ikimiz.

Şekerim: Tamam bal'ım hadi kaçtım ben.
Seviyorum seni.

Ben: bende seniiii

Gülerek telefonu bırakınca herkesin bana baktığını fark ettim.

" Yiğit pazar günü burda olacak dedi." Dedim haber vermek ister gibi dedim.
" Onunla mı konuşuyordun?" Sordu kara.
" Evet. Bu Gece burda mı kalacaksın kara?" Diye sordum.
" Hay-." Derken babam onun sözünü kesti.

" Onun adı Oğuz! Kara diyip durma ona!" Diye bağırmıştı. Bağırması ile olduğum yerde sıçradım. " B-Ben onu i-ilk tanıdığımda K-Kara dediği için Oğuz demiyorum." Dedim kekeleyerek.
Onu ilk defa öyle bağırırken duyduğum için her halde.

" Ne boka bağırıyorsun!" Diye bağırdı kara yani Oğuz. " Ben daha önce de söyledim bana Kara seslenmek istiyorsa kara diyecek size ne bundan!" Kızgın görünüyor du.
" Oğuz babana bağırma. Ona öyle bağırmakla hatta eti ama yine de babana sesini yükseltme." Dedi annem.

" Neyse sakin olun Oğuz burda kalmayacaksan gel sana kapıya kadar eşlik edeyim." Dedim, bana baktı. Bir şey demeden benimle birlikte kapıya doğru yürüdü.
" Şey ne zaman yine geleceksin Ka- ay yani Oğuz." Dedim bana baktı.
" Bana kara de Rozalin." Dedi birden.

" Ne?" Dedim ona bakarak.
" Kara demeye alıştın Kara de ozaman. Dün de dediğim gibi. Belki diğer herkes için bir çok sınır var fakat senin için sınır yok." Dedi gayet ciddi sesle.
Kapıyı açıp tam gidecekti ki " hep benim için sınır yok diyorsun seni öldürsem de öyle mi diyeceksin." Dedim gülerek.
" Evet.. Beni öldürsen bile." Diyerek gitti.

Arkasından baktım. Kapıyı kapattım ve içeri girdim. Ortam hala çok tuhaf tı.
" Ben odama gidiyorum. İyi geceler." Dedim ve odama doğru yürüdüm.

.
.

Pijamalarımı giyip tam uzanacaktım ki kapı açıldı. İçeri akın girdi.
Yanıma oturdu. Biraz konuştuk.
" Babam bağırınca baya bir korktun sanki?" Dedi sorarcasına.
" Tam korkmadım aslında. Öyle bağrınca aklıma o adam geldi de ondan öyle.." dedim beni döven ve aç bırakan o adam geldi aklıma.

" Kalbim düşünme artık o boktan insanları." Dedi ona baktım ve gülümsedim.

" uyuyalım mı artık kalbim. Geç oldu yarın okul var?" Dedi başımı tamam anlamda saladım.
Ve birlikte uzanıp uyuduk.
.
.

Birden gözlerimi açtım.
Saate baktım. 1:56 di.
Akın uyuyor du. Yavaşça aya kalktım ve su içmek için mutfağa indim su içince de odama giderken egemen abimin odasından ışık geliyordu kaşlarımı çattım.