Yine Baştan

26. Bölüm

" Can sıkıntısııııı." Dedim kendimi akın'ın üstüne atarken.
Akın güldü ve " Bir şeyler yap o zaman." Dedi.
Gözlerimi devirdim.
Umut da burda dı, akın ile oyun oynuyordu.
Aklıma gelen şeyle sırıtarak.

" Pizza ister misiniz?" Dedim.
" Niye sipariş mi edicen abla?" Diye soran çağrıya bakıp " Öyle bir şey ." Dedim.

Pizza yemeyi kabul ettiler.
Sırıtarak telefonumu çıkardım ve Savaş'ı aradım.

" Alo?" Diye ses gelince sırıtarak " Bana pizza getirsene." Dedim.
" Sipariş et niye bana söylüyorsun?" Sert sesi gelince gözlerimi devirdim.

" Bana bak sen bakayım. Oradan bakınca salağa mı benziyorum?!" Dedim sinirle.
Derin bir nefes aldım.
Sakin ol kızım o seni değil sen onu delirt.

" Ben kölemden istiyorum." Dedim.
Şimdi de onun derin bir nefes aldığını duydum.
" Sipariş et gelemem!" Dedi sinirle.

" Bana ne be?! Bana bak seni beyinsiz varlık git de pizza al diyorum. Hem 4 kişiye yetecek kadar al. Artık bir haftalığa kölem olduğuna göre ne söylersem onu yapmak zorunda sın böyle mızmızlanma da ça-." Derken birden karşıdan onun sesi duyuldu.

" Kapa çeneni artık." Demesi ile daha da sinirlendim.
Tam yedi sülalesine yetişene dek küfür edecekken " Kapat. Birazdan orda olur pizzan yeter ki şu çeneni kapat." Diyerek telefonu yüzüme kapatı.

Sakin kızım sakin zamanı gelince sen de yaparsın.

Diyen iç sesime ilk defa katıldım ve diğerlerin yanına geri döndüm.
Bir yirmi dakika sonra kapı çalınca kalkıp kapıya doğru yürüdüm.

Kapıyı açınca önümde duran adama dik dik baktım.
" Sen kimsin kardeşim?" Dedim.
Ellime bir şey tutuşturdu.
" Pizzan." Diyerek arkasını dönüp gitti.
Kaşlarımı çattım bu da neydi.

Ciddi misin ya? İyi de bunu savaş getirmeliydiiiiiiii!
Bir daha onunla iddaya girmem ben ya.
Yapması gereken şeyleri yapmıyor.
Kapıyı kapatıp diğerlerin yanına döndüm.

Hep birlikte pizza yedik.
En son Umut eve gitmek için kalktı.
" Abla sen geçirsene onu kapıya kadar ya ben üşeniyorum." Diyen çağrıya dik dik baktım.

" Bende üşeniyorum koçum onu ne yapcaz." Dedim.
Ben ve çağrı Akın'a bakınca o kafasını bile kaldırmadı çünkü oyun oynuyordu ve kafasını kaldırdığı an büyük ihtimalle kaybedecekti.
" Offff." Diyip ayağa kalktım ve onunla birlikte kapıya kadar gittim.

" Pizzaları Savaş mı getirdi?" Diye sordu birden.
"Ondan istemiştim ama başka biri getirdi." Dedim. Kapıya gelince bana bakıp " Üzüldüm bak. Onu arayıp söylediğin zamanki ifadesini merak ediyorum." Diyince güldüm.

"Öyle deyince bende üzüldüm. Onu görüntülü aramalıydım." Dedim. O da sırıtarak bana baktı.
Sonra bir şey farketmiş gibi oldu ve suratındaki sırıtma yok oldu.

"Neyse. Yarın görüşürüz aptal yer cücesi." Diyince aklıma gelen şeyle sırıtarak " Keşke Görüşmeseydik de yapacak bir şey yok." Dedim.
( Hatırlamayanlar için: 22 Bölümden gelen bir dejavu skfkfhdfk.)

En son arkasını dönüp gitti.
Bende içeri girdim.
Sonra yarın için elbisem olmadığını fark ettim.
Elbise giymeyi sevmesem de sanırım bir kaç tane almalıyım.
Sonuçta öyle ara sıra lazım oluyor ve ben bok gibi ortada kalıyorum.

Annemin ve babamın kaldığı odaya gidip kapıyı tıklayıp içerden ses gelmesini bekledim.
" açık gelsene!" Diye bağırdı annem.
Gülümseyerek içeri girince babamın yatakta oturduğunu ve annem de makyaj masasında suratına bir şeyler yapıyordu.