UNLOVE ME

Chapter 7

:Είναι κανείς εδώ;

Ακούστηκε μια βαριά φωνη και απομακρύνθηκα κατευθείαν από πάνω του.

Tae: Εδώ είμαστε.

Είπε ο κύριος Kim καθώς έβγαινε από την αίθουσα.

:Το σύστημα μας ειδοποίησε ότι κάτι είχε συμβεί και προσπαθήσαμε να έρθουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε αλλά με την κακοκαιρία, καταλαβαίνετε.

Tae: Ολα καλά μην ανησυχείτε.

:Είστε μόνος σας;

Tae: Οχι είναι και μια μαθήτρια εδώ θα παω να την φωνάξω για να φύγουμε.

Τοτε ήρθε παλι μέσα στην αίθουσα αλλά αυτήν την φορα δεν με κοίταξε καθόλου.

Tae: Μπορούμε να φύγουμε. Έλα

Ένιωθε πολυ αμήχανα και φαινόταν. Άλλωστε και εγώ ετσι αισθανόμουν.

Τον ακολούθησα μέχρι που φτάσαμε στην πόρτα της εξόδου, όπου ήταν και ο κύριος που μας άνοιξε.

:Συγνώμη που περιμένατε τόσο πολυ. Θα προσφερόμουν να σας παω σπίτι, αλλά πρέπει να φτιαξω το σύστημα και θα παρει λίγη ώρα.

Tae:Δεν χρειάζεται, έχω εδώ το αυτοκινητο μου. Ευχαριστούμε πολυ και παλι.

Amelia: Ευχαριστούμε

Είπα και εγώ καθώς βγήκαμε από το κτήριο.

Amelia: Επιτέλους

Tae: Έλα, θα σε παω σπίτι.

Ακούστηκε πολυ ψυχρός.
Μα γιατί φέρεται ετσι; Αυτος ξεκίνησε το όλο θέμα.

Amelia: Έκανα κάτι κακο;

Σταμάτησα απότομα στην θέση μου κοιτάζοντας τον.

Γύρισε προς το μέρος μου και παρέμεινε σιωπηλός.

Tae: Οχι δεν φταις εσυ απλώς..

Amelia: Απλώς τι;

Tae: Συγνώμη απλώς ξεχνά το, φέρθηκα ανώριμα. Τωρα σε παρακαλώ έλα να σε παω σπίτι. Κάνει πολυ κρυο.

Τα μάτια του γυάλιζαν και δεν ξέρω αν ήταν από το κρυο ή από τα συναισθήματα που ένιωθε εκείνη την στιγμή.

Μπηκα μέσα, του είπα την διεύθυνση και ξεκίνησε το αυτοκινητο.

Σε όλη την διαδρομή δεν μιλήσαμε καθόλου και ένιωθα αρκετά άβολα. Κοιτούσα όλη την ώρα έξω από το παράθυρο χωρίς να του ρίξω ούτε ένα βλέμμα.

Όταν φτάσαμε τον καληνυχτισα και πηγα να φύγω.

Tae: Και παλι συγνώμη για πριν. Θα ήθελα όντως να το ξεχάσουμε. Δεν θα ήθελα να αλλάξει η συμπεριφορά σου απέναντι μου.