UNLOVE ME

Chapter 16

Προφανώς και ο Jungkook κατάφερε για ακόμα μια φορα να πείσει την μαμά μου.

Έχω αρχίσει να πιστευω ότι τον αγαπάει περισσότερο από μενα.

Είμαι στο λεωφορείο και κατευθύνομαι στο σπίτι του Taehyung.

Είναι μόνο 5 το απόγευμα, αλλα ο ουρανός έχει ήδη σκοτεινιάσει και μικρές ψιχάλες πέφτουν στα παράθυρα του οχήματος.

Κρατάω στην αγκαλια μου την τσάντα με τα βιβλία μου όσο κάθομαι αναπαυτικά στην θέση μου.

Πολλές σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου, μέσα σε αυτές και τα λόγια του Yoongi το πρωί.

Δεν μπορεί να τον μισεί τόσο πολυ σωστά;
Μήπως είναι όντως λάθος αυτό που κάνουμε; Και αν έχει δίκιο στην τελική;

Διώχνω ολες αυτές τις σκέψεις όταν ακούω ότι η επόμενη στάση είναι αυτή που πρέπει να κατέβω.

Βγαίνοντας από το λεωφορείο φοράω την κουκούλα από το μπουφαν μου καθώς ξεκίνησε να βρέχει ακόμα περισσότερο.

Ξεκιναω να προχωράω προς το σπίτι του Taehyung όταν το κινητό μου χτυπάει και βλέποντας ποιος είναι αμέσως το σηκώνω.

Amelia: Στον δρόμο είμαι.

Είπα κάπως φωναχτά για να καλυψω τον θόρυβο της βροχής και των μπουμπουνητων.

Taehyung: Περίμενε με κάτω από ένα υπόστεγο θα έρθω να σε παρω, βρέχει πολυ.

Amelia: Μα έχω σχεδόν φτάσει δεν χρειάζεται.

Taehyung: Και εγώ έχω ήδη μπει στο αυτοκινητο, πες μου που είσαι.

Amelia: Δυο τετράγωνα μακριά εκεί που είναι το πάρκο.

Taehyung: Ωραια περίμενε εκεί σε ένα λεπτο εφτασα.

Τερμάτησε την κληση και πηγα στο πιο κοντινό υπόστεγο, το οποίο έμοιαζε να ήταν ένα εγκαταλελειμένο περίπτερο.

Δυο λεπτά αργότερα τον είδα να πλησιάζει και ετσι βγήκα πιο κοντά στον δρόμο ώστε να με δει.

Σταμάτησε το αυτοκινητο και μπηκα γρήγορα μέσα, αφού είχα γίνει ήδη μούσκεμα.

Taehyung: Ήταν που ήθελες να έρθεις με τα ποδια. Σαν παπί έχεις γίνει.

Amelia: Δεν έβρεχε τόσο πριν από λίγα λεπτά.

Είπα προσπαθώντας να δικαιολογηθώ.

Taehyung: Ότι πεις.

Απάντησε χαμογελώντας και ξεκινώντας παλι για το σπίτι του.