You can keep a secret, can't you? #SPBC2023 #WCBC2324

Chapter 2

Πού να 'ξερες κακομοίρη μου τι σου έρχεται και δεν μιλάω. Έχω ήδη ξεκουμπώσει ένα κουμπί από το πουκάμισο μου και ετοιμάζονται κι άλλα. Μόνο συνέχισε να με ακολουθείς!

Προχωράω σταθερά και αποφασισμένη για το καλύτερο αποτέλεσμα.. 

Θα πετύχει, θα πετύχει, θα πετύχει... σιγοψυθιρίζω συνέχει στον εαυτό μου ξεκουμπώνοντας άλλο ένα κουμπί από το πουκάμισό μου. 

Εεε οκ, αυτό δεν πάει καλά. Δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα να φορέσω πουκάμισο και να βγω από την τάξη χωρίς ζακέτα.. Έχω ΠΑΓΩΣΕΙ. Φακ.. Νόμιζα πως θα είχε πλάκα..

Έπρεπε να  το είχες σκεφτεί.. Αχ τι λέω, η σκέψη προϋποθέτει ύπαρξη μυαλού!

Πάλι εσύ;; Ξουτ!

-Γαμώτο Λίνα μην με αγνοείς εμένα.. Γύρνα που σου μιλάω..

Σταματάω για λίγο, ξεφυσάω και συνεχίζω. Εξοργίζεται ακόμη περισσότερο, χαχα.. Μ' αρέσει να το κάνω αυτό. Να τον νευριάζω. Όταν μου δίνει σημασία, νιώθω σημαντική. Ακόμα και όταν μου μιλάει έτσι, νιώθω σημαντική. ΌΧΙ, ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΠΕΙΤΕ, δεν είμαι ερωτευμένη με τον Στέφανο, απλώς γενικά περνάω απαρατήρητη από τους ανθρώπους.. ίσως γιατί δεν έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα. Μα τι λέω; βυθίστηκα στις σκέψεις μου και τώρα πηγαίνω πιο αργά. Γαμώτο σχεδόν με έφτασε..

Με γρήγορες -αλλά όχι νευρικές κινήσεις- ανεβαίνω τα κάγκελα και κατεβαίνω  με ευκολία στο πεζοδρόμιο. ΧΑ, ποιον κοροϊδεύω; με καμία ευκολία. Το έχω κάνει μόνο μία φορά ακόμα, και αυτό ήταν στην κατάληψη.. Δεν συνηθίζω να κάνω πράγματα που είναι εκτός των κανόνων. Φοβάμαι τις συνέπειες. Όχι τόσο του σχολείου, αλλά των παιδιών γύρω μου. 

Ακουμπάω τα γόνατα μου, αφού σχεδόν πήγα να πέσω, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα για να γεμίσω τους πνεύμονές μου οξυγόνο. Σηκώνομαι και γυρίζω την πλάτη στα κάγκελα με σκοπό να προχωρήσω..

Δεν αργώ να κάνω δέκα βήματα,  όταν ένα χέρι με σταματάει. Αυτό ήταν. Όλα πηγαίνουν όπως τα έχω σχεδιάσει. Περίεργο αφού συνήθως η τύχη δεν είναι με το μέρος μου. Κάνω μια γρήγορη κίνηση και φτιάχνω το άνοιγμα στο πουκάμισό μου για απόσπαση προσοχής.

-Τι θες; του απαντάω απολύτως φυσιολογικά σαν να μην συνέβαινε τίποτα τόση ώρα. Τα μάτια του φαίνονται ποοολύ θυμωμένα.

-Ναι κάνε τώρα ότι δεν με άκουγες. 

Δεν απαντάω. Απλά τον κοιτάω.. Είναι όμορφος. Πολύ όμορφος.. Δεν θα δυσκολευτώ καθόλου.